محمدرضا عارف نوشت در اینستاگرام خود نوشت:

از زمان تشکیل دولت چهاردهم جلسات مختلفی با صاحبنظران و نخبگان درخصوص موضوع ناترازی‌ها داشتم. اخیراً هم در خدمت جمعی از دانش‌آموختگان دانشگاه‌های معتبر دنیا بودم که بعد از فارغ‌التحصیلی به ایران بازگشتند.

در این جلسه از تجربیاتم بعد از بازگشت از دانشگاه استنفورد گفتم. اینکه وقتی در دانشگاه استنفورد بودم، هفتاد یا هفتاد و پنج هزار دلار به من می‌دادند، اما در روزهای ابتدایی مهر سال ۵۹ -که جنگ تحمیلی شروع شده بود- صبح از رساله‌ام دفاع کردم و عصر همان روز به سمت ایران به راه افتادم. به دلیل شرایط ناامن آن زمان با پرواز نمی‌شد به ایران آمد، بعد از اینکه به پاکستان آمدم از کویته پاکستان با اتوبوس تا تهران آمدم.

از آن زمان هربار از من پرسیده‌اند که اگر زمان برمی‌گشت باز هم به ایران برمی‌گشتی؟ پاسخ من همیشه این بوده است که به عنوان یک مسلمان‌ قسم می‌خورم که اگر زمان برگردد همان مسیر را انتخاب می‌کنم؛ و به ایران برمی‌گشتم.

معتقدم که اگر در دهه ۶۰ آن جوان‌ها به میدان نیامده بودند امروز ما به جایی نرسیده‌ بودیم.

شاید دو -سه دهه قبل‌ متخصصان می‌توانستند بگویند که از تخصصشان استفاده نمی‌شود، اما امروز آن مسائل را نداریم. البته نظام بوروکراتیک دست و پاگیر است. دردهه ۶۰ در یکی از وزارتخانه‌ها در بخش برنامه‌ریزی و آمار می‌خواستیم کامپیوترهای شخصی را استفاده کنیم، اما یک مقاومت جدی‌ای را شاهد بودیم که باورکردنی نبود. دلیل مقاوتشان این بود که می‌گفتند «شما می‌خواهید کامپیوتر را جایگزین ما کنید». ما در آن وضعیت کار کردیم. اما اکنون در عالی‌ترین سطح، از ایده‌های نو و کاربردی استقبال می‌شود و این به معنای آنست که نخبگان در مقطع فعلی، مسئولیت سنگینی بر عهده دارند و دولت برای پاسخ به مطالبات مردم از آنان کمک و یاری می‌خواهد.

معتقدم نخبگان جهان اسلام باید به کشور خودشان برگردند. ما تا قوی نشویم نمی‌توانیم کاری انجام دهیم. مسیرغرب مسیر مطلوب نخبگان نیست، مسیری که اوج تمدنش می‌شود فجایع غزه، اوج بی‌تمدنی است.