وزیر نیرو در جلسه هم اندیشی با مدیران مسئول رسانه های کشور: اصلاح اقتصادی لازمه توسعه صنعت آب و برق و حل مشکل ناترازی است/ نقش موثر رسانه‌ها در کمک به آگاهی بخشی درباره واقعیت های صنعت آب و برق

  4040126102 ۱۰ نظر، ۲ در صف انتشار و ۶ تکراری یا غیرقابل انتشار

وزیر نیرو با بیان اینکه وزارت نیرو می تواند به الگویی موفق برای تحقق شعار وفاق ملی باشد، بیان کرد: اصلاح اقتصادی صنعت آب و برق یکی از لوازم اصلی حل مشکلات موجود در صنعت آب و برق و رفع ناترازی‌ها است.

اصلاح اقتصادی لازمه توسعه صنعت آب و برق و حل مشکل ناترازی است/ نقش موثر رسانه‌ها در کمک به آگاهی بخشی درباره واقعیت های صنعت آب و برق

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت نیرو (پاون)، "عباس علی آبادی" در جلسه هم اندیشی با مدیران مسئول رسانه‌های کشور که با حضور الیاس حضرتی رئیس شورای اطلاع رسانی دولت، محمد گلزاری دبیرشورای اطلاع رسانی دولت و محمدرضا نوروز پور معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد برگزارشد، درباره آخرین وضعیت صنعت آب و برق و اقدامات وزارت نیرو برای مدیریت این دو حوزه گفت: وزارت نیرو یک دستگاه تخصصی است که رسالت تولید و تأمین دو کالای استراتژیک و حیاتی جامعه یعنی آب و برق را بر عهده دارد.

وی ادامه داد: با اینکه صنعت برق ایران به لحاظ فنی و در مقایسه با شاخص های منطقه و جهان جزو کشورهای برتر جهان است و در برخی موارد مانند زیرساخت‌های نیروگاهی سرآمد و صادر کننده تجهیزات به کشورهای همسایه و منطقه است، اما هم اکنون در حوزه مصرف با مشکلاتی مواجه است که لازم است در این خصوص اقدامات ویژه‌ای در دستور کار قرار گیرد.

وزیر نیرو در همین رابطه تصریح کرد: به عنوان نمونه بسیاری از کشورها مانند پاکستان، عراق، روسیه و کشورهای آسیای میانه در حال حاضر مشتریان تجهیزات و تولیدات زیرساختی صنعت برق ایران هستند و به جرأت می‌توان گفت که صنعت برق کشور یکی از نقاط قوت کشور است.
وزیر نیرو اظهار داشت: در ایران به صورت تقریبی روزانه یک میلیارد کیلووات ساعت برق، 800 میلیون متر‌مکعب گاز،همچنین روزانه 120 میلیون لیتر بنزین و 100 میلیون لیتر گازوئیل تولید و مصرف می‌شود و در حوزه آب نیز سالانه 100 میلیارد متر مکعب آب مصرف می شود که در مقایسه با کشورهای منطقه و جهان اعداد بسیار بالا و شاخصی است.


وی در عین حال ناترازی را ار چالش های مهم مطرح در این حوزه برشمرد و تأکید کرد: مشکلاتی که هم اکنون وزارت نیرو در حوزه پاسخ به تقاضای مضاعف آب و برق با آن مواجه است تنها با تلاش جمعی و همت ملی قابل حل است و برای حل کامل این مشکلات لازم است همه ظرفیت‌های موجود در کشور بکار گرفته شود.
علی آبادی با اشاره به اینکه دولت چهاردهم افتخار دارد که با شعار وفاق ملی در حال خدمتگزاری به ملت ایران است، بیان کرد: با توجه به رسالت هایی که وزارت نیرو در حوزه تأمین آب و برق کشور دارد و ذکر این نکته که حل کامل این چالش ها نیاز به هم افزایی و تلاش جمعی دارد، این وزارتخانه می تواند به یکی از الگوهای موفق وفاق و همدلی برای خدمتگزاری و حل چالش ها باشد.

استفاده از ابزار تعرفه برای تامین عادلانه و پایدار آب و برق در کشور

وی در بخش دیگر سخنان خود به تشریح سیاست‌های کلان وزارت نیرو برای حل چالش های صنعت آب و پرداخت و در این خصوص گفت: سیاست کلان وزارت نیرو در حوزه تأمین آب و برق بخش‌های مختلف به ویژه بخش خانگی این است که برای مشترکانی که در چارچوب الگو آب و برق استفاده می‌کنند یارانه تخصیص دهد، اما مشترکانی را که بالاتر از الگو برق مصرف می‌کنند و بسیار پرمصرف هستند، از طریق اقداماتی مانند افزایش تعرفه و ابزارهای فنی محدود کند تا امکان تأمین عادلانه و پایدار آب و برق در کشور فراهم شود.

علی آبادی با اشاره به لزوم اصلاح اقتصاد آب و برق برای عبور از مشکلات کنونی و توسعه این دو صنعت یادآور شد: به عنوان نمونه یکی از چالش های صنعت برق در حال حاضر اقتصاد این صنعت است، مثلاً در حالی که در مناطق گرمسیری کشور قیمت هر کیلووات ساعت برق برای مشترکان خانگی 36 تومان و برای برخی مصارف مانند مصارف آموزشی رایگان محاسبه می‌شود که قیمت تمام شده تولید برق به بسیار بالاتر است.

وی در همین رابطه افزود: یکی از اقدامات وزارت نیرو برای کنترل مصرف برق در بخش‌های مختلف نصب کنتورهای هوشمند برای مشترکان پرمصرف است که امکان مدیریت و محدود سازی این مشترکان را فراهم خواهد کرد و این مشترکان دیگر نمی‌توانند با مصارف بالا و تحمیل بار مضاف به شبکه به تشدید ناترازی برق دامن بزنند.

فعالیت ماینرهای غیرمجاز از چالش های مهم در صنعت برق است

وزیر نیرو به استخراج غیرقانونی رمز ارز به عنوان یکی از مشکلات صنعت برق که به ناترازی برق دامن می زند، اشاره و بیان کرد: از جمله مشکلات بزرگ وزارت نیرو برای مقابله با مشترکان پرمصرف به ویژه در بخش خانگی و صنعتی فعالیت‌های غیرمجاز در حوزه استخراج رمز ارز است که کشف و امحای ماینرهای فعال در این حوزه بسیار دشوار بوده و تاکنون وزارت نیرو 220 هزار ماینر غیرمجاز کشف کرده است، اما پیش بینی این است که تا 3 برابر این ظرفیت همچنان به صورت غیرمجاز در حال فعالیت و استفاده از برق غیرمجاز هستند.

وی با بیان اینکه وزارت نیرو بنا دارد تا از طریق پیگیری طرح‌هایی برای تسهیل در فرایند تشکیل سرمایه در صنعت آب و برق و جذاب کردن این دو صنعت  از بخش خصوصی برای حل مشکلات این حوزه کمک بگیرد، افزود: کلید حل مشکلات صنعت برق کشور اصلاح اوضاع اقتصادی و اولین گام در این مسیر آن است که باور کنیم مشکلاتی در این حوزه وجود دارد که برای حل آن نیاز به استفاده از ابزارهای اقتصادی و فنی داریم.

وزیر نیرو از توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر به عنوان یکی از راهکارهای مهم رفع ناترازی برق در اوج مصرف تابستان یاد کرد و در همین رابطه گفت: یکی از اقدامات مورد تأکید وزارت نیرو برای حل مشکل ناترازی در صنعت برق توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر است که در این حوزه گام های مهمی برداشته شده و این مسیر با جدیت تا رسیدن به اهداف تعیین شده دولت استمرار خواهد داشت.


وی در ادامه با اشاره به اینکه چالش های موجود در بخش آب و مدیریت آن به مراتب نسبت به بخش برق سخت تر است، اظهار داشت: در حوزه آب نیز به دلیل عمق بسیار زیاد مشکلات که ناشی از خشکسالی‌های پی در پی و افت شدید منابع آبی است، اقدامات عمده بر روی توسعه زیرساخت های بازچرخانی آب، شیرین سازی آب دریا و هدفمند کردن مصارف متمرکز است و در تلاش هستیم با استفاده از نظرات کارشناسی نسبت به کاهش چالش ها در این حوزه نیز اقدام کنیم.

علی آبادی در بخش پایانی سخنان خود با تأکید بر لزوم همکاری اصحاب رسانه برای آگاه سازی افکار عمومی نسبت به واقعیت‌های صنعت آب و برق، ابراز امیدواری کرد در سایه تعامل رسانه ها با وزارت نیرو امکان حل چالش های صنعت آب و برق بیش از پیش فراهم شود.

 

دیدگاه کاربران

ناشناس۳۸۵۴۷۸۱۱۶:۵۶:۲۹ ۱۴۰۴/۱/۲۶
ایران به دلیل قرار گرفتن در منطقه خشک و نیمه خشک جهان، با چالشهای جدی کم آبی مواجه است. برای مقابله با این بحران، ترکیبی از راهکارهای فنی، مدیریتی، فرهنگی و سیاستی ضروری است. در ادامه بهترین روشهای مبارزه با کم آبی در ایران پیشنهاد میشوند: ۱. بهینه سازی مصرف آب در کشاورزی (۸۵-۹۰% مصرف آب ایران) - توسعه آبیاری قطره ای و زیرسطحی: جایگزینی روشهای سنتی (غرقابی) با سیستم های نوین آبیاری که تا ۶۰% در مصرف آب صرفه جویی میکنند. - مثال: پروژهه ای موفق در استانهای خراسان، فارس و اصفهان - کشت گلخانه ای: کاهش مصرف آب تا ۱۰ برابر نسبت به کشت باز (مثال: گلخانه های مدرن در یزد و کرمان). - انتخاب محصولات کم آب: جایگزینی برنج و محصولات آب بر با گونه های مقاوم به خشکی مانند زعفران، پسته، انار و گیاهان دارویی ۲. احیا و مدیریت منابع آب - احیای قناتها و آبخوانها: بازسازی قنات های تاریخی (مثل قنات گناباد) و جلوگیری از برداشت بی رویه از سفره های زیرزمینی - ساخت سدهای زیرزمینی: ذخیره آب باران در مناطق خشک (مثال: استانهای سیستان و بلوچستان و کرمان) - پروژههای آبخیزداری: کاشت گیاهان بومی و احداث بندهای خاکی برای کاهش فرسایش و افزایش نفوذ آب به زمین ۳. فناوریهای نوین و بازیافت آب - نمک زدایی آب دریا: توسعه نیروگاههای نمکزدایی در استانهای جنوبی (مانند بوشهر و هرمزگان) - استفاده از فاضلاب تصفیه شده: تصفیه پسابهای شهری و صنعتی برای آبیاری فضای سبز و کشاورزی (مثال: تصفیه خانه های تهران و اصفهان) - **سامانههای هوشمند نظارت بر آب: نصب سنسورهای رطوبت خاک و سیستمهای کنترل هوشمند آبیاری با کمک فناوری IoT ۴. اصلاح الگوی کشت و سیاست گذاری - تعیین الگوی کشت منطقه ای: ممنوعیت کشت محصولات پرآب در مناطق خشک (مانند برنج در اصفهان و یزد) - تعرفه گذاری پلکانی آب: افزایش قیمت آب برای مصرفکنندگان پرمصرف و حمایت از کشاورزان با الگوی کشت کم آب - حمایت از کشاورزی قراردادی: تضمین خرید محصولات کم آب توسط دولت برای تشویق کشاورزان. ۵. فرهنگ سازی و آموزش - آموزش کشاورزان: برگزاری کارگاههای آموزشی برای استفاده از روشهای آبیاری نوین و مدیریت خاک (مثال: طرحهای جهاد کشاورزی در استانها). - آگاهی بخشی عمومی: استفاده از رسانه ها برای کاهش مصرف آب شرب و ترویج الگوی مصرف پایدار ۶. مقابله با چالشهای محیط زیستی - جلوگیری از حفر چاههای غیرمجاز: تقویت نظارتها و جریمه های سنگین برای متخلفان - کاهش تبخیر آب: پوشش مخازن آب با سایبان و استفاده از مالچ در زمینهای کشاورزی - مبارزه با ریزگردها: کاشت گیاهان مقاوم در مناطق بیابانی برای تثبیت خاک و حفظ رطوبت ۷. پروژه های کلان و همکاریهای بین المللی - انتقال آب بین حوضهای با احتیاط و مطالعات دقیق کارشناسانه نه دیمی : اجتناب از پروژه های مخرب زیست محیطی (مانند انتقال آب خزر) و اولویت بندی روشهای پایدار - همکاری با سازمانهای بین المللی: استفاده از تجربیات کشورهایی مانند فلسطین اشغالی و سنگاپور در مدیریت آب ۸. توسعه صنایع کم مصرف و جایگزین - کاهش وابستگی به کشاورزی: توسعه صنایع تبدیلی و گردشگری در مناطق خشک (مثال: اکوتوریسم در کویر مرکزی) - تولید محصولات با ارزش افزوده بالا: تمرکز بر صادرات محصولات کم آب اما سودآور مانند پسته و زعفران نه داشتن بالاترین صادرات هندوانه به خلیج فارس و ترکیه که خود بیشترین منابع آب را دارد نمونههای موفق در ایران - استان یزد: استفاده از کشت گلخانه ای و آبیاری قطره ای برای تولید سبزیجات - استان خراسان جنوبی: احیای قناتها و توسعه کشت زعفران به جای گندم - استان اصفهان: پروژه های آبخیزداری در زاینده رود برای بهبود نفوذپذیری خاک جمعبندی: مبارزه با کم آبی در ایران نیازمند برنامه ریزی یکپارچه، مشارکت مردم، اصلاح قوانین و سرمایه گذاری در فناوریهای نوین است. بدون تغییر نگرش از «مدیریت بحران» به «مدیریت پیشگیرانه»، بحران آب به یک فاجعه زیست محیطی و اجتماعی تبدیل خواهد شدو شده است
ناشناس۳۸۵۴۷۸۳۱۶:۵۶:۵۸ ۱۴۰۴/۱/۲۶
برای مقابله با کاهش شدید ذخایر آب تهران در شرایط اضطراری، نیاز به اقدامات فوری و هماهنگی بین نهادهای دولتی، مشارکت شهروندان و استفاده از تمام ظرفیت های موجود است. در ادامه راهکارهای اضطراری زیر پیشنهاد میشود: ۱. اجرای سختگیرانه‌ی سهمیه‌بندی آب - قطع آب مشترکان پرمصرف: شناسایی و قطع موقت آب خانوارها، صنایع و واحدهای تجاری که بیش از سقف تعین شده مصرف میکنند (با استفاده از کنتورهای هوشمند) - زمانبندی قطع آب در مناطق مختلف: اعمال قطعی آب به صورت چرخشی در ساعات مشخص (مثلاً شبها) برای کاهش فشار بر شبکه ۲. ممنوعیت مصرف آب برای مصارف غیرضروری - تعطیلی استخرها، کارواشها و مراکز تفریحی پرآب: تا زمان بهبود وضعیت ذخایر - ممنوعیت آبیاری فضای سبز شهری و پارکها با آب شرب: جایگزینی با آبهای غیرشرب (مانند پساب تصفیه شده ۳. توزیع آب به صورت بشکه ای/تانکری در مناطق بحرانی - استقرار تانکرهای آبرسانی: در محله‌هایی که با کمبود شدید مواجهند (به ویژه مناطق جنوب و غرب تهران) - ایستگاه‌های توزیع آب بطری : برای تأمین آب شرب ضروری ۴. بهبود سریع مدیریت شبکه آب - تعمیر فوری خطوط فرسوده و نشت‌های آب: بسیج تیم‌های فنی برای کاهش هدررفت ۲۰-۳۰٪ درصدی آب در شبکه - نصب کنتورهای هوشمند فشارقوی: برای شناسایی و قطع سریع مصارف غیرمجاز ۵. استفاده از منابع آب جایگزین - بهره‌گیری از پساب تصفیه شده: استفاده از فاضلاب تصفیه شده شهر برای آبیاری فضای سبز و صنایع - حفر چاه‌های اضطراری در دشت‌های مجاز: با رعایت ملاحظات زیست‌محیطی و نظارت دقیق - *گانتقال موقت آب از سدهای همجوار: مانند سدهای طالقان (با اولویتبندی مصارف شرب) ۶. آگاهی‌رسانی گسترده و بسیج عمومی - اخطارهای لحظه‌ای از طریق رسانه و پیامک: اطلاع‌رسانی درباره وضعیت بحرانی و الزامات کاهش مصرف - تشکیل پویش‌های مردمی: مانند «هر خانواده یک منبع آب ذخیره کند» یا «هر شهروند ۵۰ لیتر صرفه‌جویی روزانه» ۷. کنترل مهاجرت به تهران - محدودیت صدور مجوزهای جدید ساخت وساز: کاهش فشار جمعیت بر منابع آب - تشویق موقت ساکنان به ترک تهران: با ارائه تسهیلات به افرادی که امکان کار از راه دور یا سکونت در شهرهای دیگر را دارندو بازگرداندن حجم عظیم اتباع بیگانه به کشورشان که در استان تهران بسیار زیادند و دولت افغانستان حتی حق آبه ما را نمی‌دهد ۸.استفاده از فناوری‌های فوری - پوشش مخازن آب با سایه بان‌های موقت: کاهش تبخیر آب در مخازن سدهای تهران مانند لار و لتیان - استفاده از دستگاه‌های نمک‌زدایی سیار: در صورت دسترسی به منابع آب شور ۹. همکاری با استان‌های همجوار - درخواست کمک اضطراری از استان‌های پرآب: مانند مازندران یا گیلان برای انتقال آب با تانکر یا خطوط موقت - کمک‌های بین‌المللی: درخواست تجهیزات نمک‌زدایی یا تصفیه‌خانه‌های سیار از کشورهای دوست ۱۰. تشکیل ستاد بحران آب - ادغام نهادهای مسئول (وزارت نیرو، شهرداری، استانداری): تصمیم‌گیری متمرکز و اجرای سریع دستورات -دستپر به نیروهای نظامی و انتظامی در جهت جلوگیری از استفاده نامعقول از آب در شهر و پلیس آب - استقرار نیروهای امنیتی برای جلوگیری از نا آرامی : نظارت بر توزیع عادلانه آب و مقابله با احتکار - این اقدامات باید موقتو همراه با برنامه‌ریزی برای راهکارهای بلندمدت (مانند اصلاح الگوی کشت، انتقال صنایع آب‌بَر از تهران و توسعه منابع پایدار) باشد - هرگونه اقدام اضطراری باید با شفافیت اطلاع‌رسانی شود تا اعتماد عمومی جلب گردد. - پرهیز از پروژه‌های غیرکارشناسی (مثل حفر چاه‌های عمیق جدید) که بحران را تشدید می‌کند تهران در آستانه یک فاجعه انسانی-زیستمحیطی قرار دارد و نجات آن نیازمند اقدام جسورانه، فوری و فرابخشی است. بدون مشارکت شهروندان و اراده سیاسی قوی، حتی راهکارهای اضطراری نیز کارآمد نخواهند بود .
ناشناس۳۸۵۴۷۸۵۱۶:۵۷:۵۰ ۱۴۰۴/۱/۲۶
برای حل بحران کمبود آب در ایران، اقدامات متعددی می‌تواند در نظر گرفته شود که شامل مدیریت منابع آب، بهبود زیرساخت‌ها، تغییر الگوهای مصرف و افزایش آگاهی عمومی است. در ادامه برخی از راه‌حل‌های کلیدی ارائه می‌شود: ۱. مدیریت بهینه منابع آب حفاظت از منابع آب زیرزمینی: جلوگیری از برداشت بی‌رویه از چاه‌ها و کنترل مجوزهای حفر چاه‌های جدید. احیای قنات‌ها و چشمه‌ها: بازسازی و استفاده از سیستم‌های سنتی آبیاری مانند قنات‌ها. ذخیره‌سازی آب باران: ایجاد سامانه‌های جمع‌آوری و ذخیره آب باران در مناطق مختلف. ۲. بهبود سیستم‌های آبیاری استفاده از روش‌های آبیاری مدرن: جایگزینی روش‌های آبیاری سنتی با روش‌های مدرن مانند آبیاری قطره‌ای و تحت فشار. کاهش تلفات آب در کشاورزی: آموزش کشاورزان برای استفاده بهینه از آب و کاهش هدررفت. ۳. تصفیه و بازچرخانی آب احداث تصفیه‌خانه‌های فاضلاب: استفاده از آب‌های بازیافتی برای مصارف غیرشرب مانند آبیاری فضای سبز و صنعت. استفاده از فناوری‌های نوین: به‌کارگیری فناوری‌هایی مانند نمک‌زدایی از آب دریا در مناطق ساحلی. ۴. تغییر الگوهای مصرف کاهش مصرف آب در بخش خانگی: تشویق به استفاده از لوازم کاهنده مصرف آب و اصلاح الگوهای مصرف. آموزش و فرهنگ‌سازی: افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت صرفه‌جویی در مصرف آب. ۵. مدیریت تقاضا و عرضه تعیین قیمت واقعی آب: اصلاح تعرفه‌های آب به‌منظور کاهش مصرف بی‌رویه. توزیع عادلانه آب: مدیریت توزیع آب بین مناطق مختلف بر اساس نیاز و منابع موجود. ۶. مقابله با تغییرات اقلیمی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای: مشارکت در برنامه‌های جهانی برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی. سازگاری با خشکسالی: توسعه برنامه‌های بلندمدت برای سازگاری با شرایط خشکسالی. ۷. همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مدیریت مشترک منابع آب مرزی: همکاری با کشورهای همسایه برای مدیریت منابع آب مشترک. استفاده از تجربیات جهانی: بهره‌گیری از تجربیات موفق کشورهای دیگر در مدیریت بحران آب. ۸. تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری در فناوری‌های جدید: تحقیق و توسعه فناوری‌های نوین برای مدیریت و تولید آب. پایش و پیش‌بینی منابع آب: استفاده از سیستم‌های پیشرفته برای پایش منابع آب و پیش‌بینی بحران‌ها. ۹. حفاظت از محیط زیست احیای تالاب‌ها و دریاچه‌ها: جلوگیری از خشک‌شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها با مدیریت منابع آب. کاهش آلودگی آب: جلوگیری از ورود فاضلاب‌های صنعتی و شهری به منابع آب. ۱۰. قوانین و مقررات تقویت قوانین حفاظت از آب: اجرای قوانین سختگیرانه‌تر برای جلوگیری از آلودگی و هدررفت آب. نظارت بر اجرای قوانین: ایجاد سازوکارهای نظارتی قوی برای اطمینان از اجرای قوانین. این راه‌حل‌ها نیازمند همکاری بین دولت، بخش خصوصی و جامعه است و باید به‌صورت جامع و بلندمدت اجرا شوند تا اثرات مثبت آن‌ها نمایان شود
ناشناس۳۸۵۴۷۸۸۱۶:۵۸:۵۳ ۱۴۰۴/۱/۲۶
ایران به دلیل قرار گرفتن در منطقه خشک و نیمه خشک جهان، با چالشهای جدی کم آبی مواجه است. برای مقابله با این بحران، ترکیبی از راهکارهای فنی، مدیریتی، فرهنگی و سیاستی ضروری است. در ادامه بهترین روشهای مبارزه با کم آبی در ایران پیشنهاد میشوند: ۱. بهینه سازی مصرف آب در کشاورزی (۸۵-۹۰% مصرف آب ایران) - توسعه آبیاری قطره ای و زیرسطحی: جایگزینی روشهای سنتی (غرقابی) با سیستم های نوین آبیاری که تا ۶۰% در مصرف آب صرفه جویی میکنند. - مثال: پروژهه ای موفق در استانهای خراسان، فارس و اصفهان - کشت گلخانه ای: کاهش مصرف آب تا ۱۰ برابر نسبت به کشت باز (مثال: گلخانه های مدرن در یزد و کرمان). - انتخاب محصولات کم آب: جایگزینی برنج و محصولات آب بر با گونه های مقاوم به خشکی مانند زعفران، پسته، انار و گیاهان دارویی ۲. احیا و مدیریت منابع آب - احیای قناتها و آبخوانها: بازسازی قنات های تاریخی (مثل قنات گناباد) و جلوگیری از برداشت بی رویه از سفره های زیرزمینی - ساخت سدهای زیرزمینی: ذخیره آب باران در مناطق خشک (مثال: استانهای سیستان و بلوچستان و کرمان) - پروژههای آبخیزداری: کاشت گیاهان بومی و احداث بندهای خاکی برای کاهش فرسایش و افزایش نفوذ آب به زمین ۳. فناوریهای نوین و بازیافت آب - نمک زدایی آب دریا: توسعه نیروگاههای نمکزدایی در استانهای جنوبی (مانند بوشهر و هرمزگان) - استفاده از فاضلاب تصفیه شده: تصفیه پسابهای شهری و صنعتی برای آبیاری فضای سبز و کشاورزی (مثال: تصفیه خانه های تهران و اصفهان) - **سامانههای هوشمند نظارت بر آب: نصب سنسورهای رطوبت خاک و سیستمهای کنترل هوشمند آبیاری با کمک فناوری IoT ۴. اصلاح الگوی کشت و سیاست گذاری - تعیین الگوی کشت منطقه ای: ممنوعیت کشت محصولات پرآب در مناطق خشک (مانند برنج در اصفهان و یزد) - تعرفه گذاری پلکانی آب: افزایش قیمت آب برای مصرفکنندگان پرمصرف و حمایت از کشاورزان با الگوی کشت کم آب - حمایت از کشاورزی قراردادی: تضمین خرید محصولات کم آب توسط دولت برای تشویق کشاورزان. ۵. فرهنگ سازی و آموزش - آموزش کشاورزان: برگزاری کارگاههای آموزشی برای استفاده از روشهای آبیاری نوین و مدیریت خاک (مثال: طرحهای جهاد کشاورزی در استانها). - آگاهی بخشی عمومی: استفاده از رسانه ها برای کاهش مصرف آب شرب و ترویج الگوی مصرف پایدار ۶. مقابله با چالشهای محیط زیستی - جلوگیری از حفر چاههای غیرمجاز: تقویت نظارتها و جریمه های سنگین برای متخلفان - کاهش تبخیر آب: پوشش مخازن آب با سایبان و استفاده از مالچ در زمینهای کشاورزی - مبارزه با ریزگردها: کاشت گیاهان مقاوم در مناطق بیابانی برای تثبیت خاک و حفظ رطوبت ۷. پروژه های کلان و همکاریهای بین المللی - انتقال آب بین حوضهای با احتیاط و مطالعات دقیق کارشناسانه نه دیمی : اجتناب از پروژه های مخرب زیست محیطی (مانند انتقال آب خزر) و اولویت بندی روشهای پایدار - همکاری با سازمانهای بین المللی: استفاده از تجربیات کشورهایی مانند فلسطین اشغالی و سنگاپور در مدیریت آب ۸. توسعه صنایع کم مصرف و جایگزین - کاهش وابستگی به کشاورزی: توسعه صنایع تبدیلی و گردشگری در مناطق خشک (مثال: اکوتوریسم در کویر مرکزی) - تولید محصولات با ارزش افزوده بالا: تمرکز بر صادرات محصولات کم آب اما سودآور مانند پسته و زعفران نه داشتن بالاترین صادرات هندوانه به خلیج فارس و ترکیه که خود بیشترین منابع آب را دارد نمونههای موفق در ایران - استان یزد: استفاده از کشت گلخانه ای و آبیاری قطره ای برای تولید سبزیجات - استان خراسان جنوبی: احیای قناتها و توسعه کشت زعفران به جای گندم - استان اصفهان: پروژه های آبخیزداری در زاینده رود برای بهبود نفوذپذیری خاک جمعبندی: مبارزه با کم آبی در ایران نیازمند برنامه ریزی یکپارچه، مشارکت مردم، اصلاح قوانین و سرمایه گذاری در فناوریهای نوین است. بدون تغییر نگرش از «مدیریت بحران» به «مدیریت پیشگیرانه»، بحران آب به یک فاجعه زیست محیطی و اجتماعی تبدیل خواهد شدو شده است
ناشناس۳۸۵۴۷۸۹۱۶:۵۹:۱۶ ۱۴۰۴/۱/۲۶
«نظر به آنکه ۸۰ درصد آب در بخش کشاورزی ما کارآمد مصرف و عمدتا فاقد بهره وری هدر میرود ، کشورهای کم آب برای بهبود بخش کشاورزی خود از راهبردهای متنوعی استفاده کرده اند که ترکیبی از فناوریهای پیشرفته، مدیریت منابع آب، و تغییر الگوهای کشت است. برخی از این اقدامات عبارتند از: ۱. استفاده از سیستمهای آبیاری کارآمد - آبیاری قطره ای : کشورهایی مانند فلسطین اشغالی و اردن از این سیستم برای کاهش هدررفت آب و افزایش بهره وری استفاده میکنند. این روش تا ۹۰٪ بازدهی آب را بهبود میبخشد. - آبیاری زیرسطحی: در این روش آب مستقیماً به ریشه گیاه میرسد و تبخیر کاهش مییابد. ۲. بازیافت و استفاده مجدد از آب - استفاده از فاضلاب تصفیه شده: فلسطین اشغالی بیش از ۸۵٪ فاضلاب شهری را تصفیه و برای کشاورزی استفاده میکند. سنگاپور نیز با پروژه NEWater آب بازیافتی را به بخش کشاورزی تزریق میکند. ۳. کشت محصولات مقاوم به خشکی - جایگزینی محصولات پرآب (مانند برنج) با گونه های کم آب (مانند ارزن، سورگوم، یا گیاهان بومی). مثلاً در مصر، کشت گندم و جو به جای برنج افزایش یافته است. ۴. بهینه سازی مدیریت خاک - مالچپاشی (پوشاندن خاک با مواد آلی) و کشاورزی بدون شخم (No-Till) برای حفظ رطوبت خاک. - کشت گلخانه ای عمودی هیدروپونیک و اکواپونیک : کنترل دقیق دما و رطوبت در کشورهایی مانند امارات متحده عربی** و **عربستان سعودی ۵. استفاده از فناوریهای نوین - نمکزدایی آب دریا: فلسطین اشغالی و عربستان سعودی از این روش برای تأمین آب شیرین کشاورزی استفاده میکنند - سنسورهای رطوبت خاک و هوشمندسازی آبیاری: نظارت لحظه ای بر نیاز آبی گیاهان با کمک فناوری IoT - کشاورزی عمودی (Vertical Farming) هیدروپونیک ،ایروپونیک و اکواپونیک : صرفه جویی در آب و فضای کشت، مانند پروژه های در حال اجرا در دبی ۶. ذخیره سازی آب باران - ساخت سدهای زیرزمینی، حوضچه های جمع آوری آب باران و چاههای آبخوان در کشورهایی مانند هند و نیجر ۷. سیاستهای دولتی و آموزش کشاورزان - تعرفه گذاری آب بر اساس مصرف (مثلاً در استرالیا) - آموزش کشاورزان برای استفاده از روشهای کم آب و ارائه یارانه برای فناوری های نوین (مانند برنامه های مراکش) ۸. همکاری های بین المللی و تحقیق و توسعه - مشارکت در پروژه های بین المللی مانند سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) برای توسعه روشهای پایدار - سرمایه گذاری در پژوهش برای توسعه بذرهای مقاوم به خشکی (مثال: مراکش و اتیوپی) ۹. تغییر الگوی اقتصادی - کاهش وابستگی به کشاورزی آببَر و انتقال به صنایع کممصرف (مانند قطر که بخشی از نیاز غذایی خود را از طریق واردات تأمین میکند). مثالهای موفق: - فلسطین اشغالی : بیشترین بکارگیری فن آوری در مدیریت آب با ترکیبی از آبیاری قطرهای، نمکزدایی، و بازیافت آب - هند: پروژههای جمع آوری آب باران در ایالت راجستان که کشاورزی را در مناطق خشک زنده نگه داشته است - امارات متحده عربی: استفاده از فناوری کشاورزی هیدروپونیک و مه پاشی در مزارع. این راهبردها نشان میدهد که ترکیب مدیریت شایسته سالاری ،فناوری، سیاستگذاری هوشمند، و مشارکت جامعه میتواند امنیت غذایی را حتی در مناطق کم آب تضمین کند.
ناشناس۳۸۵۴۷۹۸۱۷:۰۲:۱۲ ۱۴۰۴/۱/۲۶
برای مقابله با خشکسالی در تهران و کاهش اثرات آن، نیاز به یک برنامه ریزی جامع و مشارکت جمعی از سوی دولت، سازمانهای مرتبط، بخش خصوصی و شهروندان است. در ادامه راهکارهای کلیدی ارائه میشوند: ۱. مدیریت مصرف آب و بهینه سازی - صرفه جویی در مصارف خانگی: - نصب شیرهای کم مصرف، دوشهای هوشمند، و سرویسهای بهداشتی دوگانه. - کاهش زمان استحمام و استفاده از ماشینهای لباسشویی و ظرفشویی تنها در صورت پر بودن - بازسازی لوله های فرسوده برای جلوگیری از هدررفت آب. - آموزش همگانی: - اجرای کمپینهای آگاهی رسانی درباره بحران آب و روشهای کاهش مصرف. - تشویق به استفاده از آب خاکستری (پساب تصفیه شده) برای آبیاری فضای سبز. ۲. بهبود زیرساختهای آبی - کاهش آب بدون درآمد: - نوسازی شبکه های انتقال آب و کاهش نشت (تهران تا ۳۰٪ آب را در مسیر انتقال از دست میدهد). - اجرای سیستمهای هوشمند نظارت بر شبکه (Smart Water Management). - استفاده از منابع غیرمتعارف: - توسعه سیستمهای جمعآوری آب باران در ساختمانها و فضاهای عمومی. - افزایش تصفیه و بازچرخانی پسابها برای استفاده در صنعت و کشاورزی. ۳. تغییر الگوی کشاورزی - کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی: - جایگزینی روشهای آبیاری سنتی با سیستمهای نوین (مانند قطرهای یا زیرسطحی). - کشت محصولات کم آببر و سازگار با اقلیم خشک. - ممنوعیت کشت محصولات پرآببر (مانند برنج) در اطراف تهران. ۴. مدیریت منابع آب زیرزمینی - ممنوعیت حفر چاههای غیرمجاز و نظارت جدی بر برداشت آب از سفرههای زیرزمینی. - احیا و تغذیه مصنوعی آبخوانها با هدایت آبهای سطحی به دشتها. ۵. سیاستگذاری و قوانین - تعرفه گذاری پلکانی آب برای مشترکان پرمصرف (صنعتی، کشاورزی و خانگی). - تدوین قانون بحران آب و الزام پروژه های عمرانی به رعایت استانداردهای مصرف آب. - توقف توسعه شهری بیرویه و جلوگیری از ساخت وساز در حریم منابع آبی و ممانعت از حاشیه نشینی که روز بروز بدلیل خشکسالی سایر مناطق کشور بدلیل مهاجرت در حال افزایش است ۶. مقابله با تغییرات اقلیمی - کاشت درختان و توسعه فضای سبز با گونه های مقاوم به خشکی برای کاهش اثرات گرمایشی. - حفاظت از اکوسیستمهای طبیعی مانند جنگلها و تالابها که در تنظیم چرخه آب نقش دارند. ۷. فناوری و نوآوری - استفاده از فناوریهای نوین مانند شیرین سازی آب دریا (با توجه به انرژی تجدیدپذیر) یا تولید آب از رطوبت هوا. - پایش ماهوارهای منابع آب و پیشبینی خشکسالی با کمک هوش مصنوعی. ۸. همکاری بین استانی و منطقه ای - خشکسالی تهران تنها با مدیریت محلی حل نمیشود. هماهنگی با استانهای همجوار (مانند البرز و مرکزی) برای تقسیم عادلانه منابع آبی ضروری است. نقش شهروندان: - هر فرد با کاهش مصرف روزانه (حتی ۲۰٪) میتواند تأثیر بزرگی داشته باشد. - گزارش تخلفات زیست محیطی (مانند برداشت غیرمجاز آب) به مراجع مربوطه. خشکسالی تهران یک بحران چندبعدی است که نیازمند تغییر نگرش از "مدیریت عرضه آب" به "مدیریت تقاضا" است. اجرای این راهکارها بدون مشارکت عمومی و اراده سیاسی امکانپذیر نخواهد بود.
ک۱۴۰۴۳۸۵۴۸۰۰۱۷:۰۳:۰۱ ۱۴۰۴/۱/۲۶
یکی از عوامل ناترازی انرژی مهاجرت روستاییان بواسطه تغییرات اقلیمی و حاشیه نشینی در کلان شهرهاست برای جلوگیری از مهاجرت روستاییان ایران ناشی از تغییرات اقلیمی، نیاز به یک برنامه جامع و چندبُعدی است که همزمان به مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی بپردازد و معیشت روستاییان را تقویت کند. راهکارهای کلیدی به شرح زیر است: ۱. مدیریت پایدار منابع آب و خاک - احیای قناتها و سیستمهای آبیاری سنتی: استفاده از فناوریهای نوین مانند آبیاری قطره ای و هوشمند برای کاهش مصرف آب. - مقابله با خشکسالی: احداث سدهای کوچک محلی، جمع آوری آب باران (Rainwater Harvesting) و بازچرخانی آب خاکستری - کشت محصولات سازگار با کم آبی: ترویج کشت زعفران، پسته، انار و گیاهان دارویی که به آب کم نیاز دارند. - پروژه های بیابان زدایی: کاشت درختان مقاوم مانند کهور و آتریپلکس برای تثبیت خاک و کاهش فرسایش ۲. تنوع بخشی به اقتصاد روستایی - توسعه گردشگری روستایی و اکوتوریسم: استفاده از جاذبه های طبیعی و فرهنگی روستاها (مانند روستای ماسوله، ابیانه) برای ایجاد اشتغال. - حمایت از صنایع دستی و تولیدات محلی: ایجاد بازارهای محلی و آنلاین برای فروش محصولاتی مانند فرش، گلیم و صنایع چوبی. - پرورش دام و طیور سازگار با اقلیم خشک: مانند شترمرغ و بزهای نژاد مقاوم به گرما. ۳. توسعه زیرساختهای حیاتی - تأمین انرژی پایدار: نصب پنلهای خورشیدی و توربینهای بادی کوچک برای دسترسی به برق در مناطق دورافتاده. - ارتقای خدمات بهداشتی و آموزشی: ساخت کلینیک های سیار و مدارس مجهز به اینترنت در روستاها. - بهبود دسترسی به اینترنت: ایجاد زیرساخت های دیجیتال برای توسعه کسب وکارهای آنلاین و آموزش مجازی. ۴. بیمه و حمایت مالی از کشاورزان - بیمه محصولات کشاورزی در برابر بلایای طبیعی: جبران خسارات ناشی از خشکسالی، سیل یا سرمازدگی - اعطای وامهای کم بهره به کشاورزان: برای خرید تجهیزات نوین یا تغییر الگوی کشت. - تشکیل صندوقهای محلی خرداعتباری: جهت حمایت از پروژه های کوچک روستایی. ۵. آموزش و توانمندسازی جوامع محلی - کارگاههای آموزشی تغییرات اقلیمی: آشنایی روستاییان با روشهای سازگاری مانند کشت گلخانه ای عمودی و مدیریت منابع. - استفاده از دانش بومی: ترکیب روشهای سنتی مدیریت آب و خاک با فناوریهای نوین. - تشکیل تعاونیهای محلی: تقویت همکاری بین روستاییان برای بازاریابی و فروش محصولات و امکانات بسته بندی و ذخیره برای کاهش ضایعات محصولات کشاورزی ۶. سیاستهای کلان دولتی - تدوین برنامه های آمایش سرزمین: تعیین مناطق مناسب برای کشاورزی، دامداری و سکونت بر اساس داده های اقلیمی. - حمایت از مهاجرت معکوس: ارائه مشوق هایی مانند زمین رایگان یا معافیت مالیاتی به شهرنشینان برای بازگشت به روستاها. - همکاری با سازمان های بین المللی: استفاده از کمکهای فنی و مالی نهادهایی مانند UNDP یا FAO برای پروژههای اقلیمی. ۷. فناوری و نوآوری - استفاده از سنجش از دور (RS) و GIS: پایش منابع آب و خاک با کمک تصاویر ماهواره ای. - توسعه کشاورزی هوشمند (Smart Farming): استفاده از حسگرهای رطوبت خاک و اپلیکیشنهای پیشبینی آب وهوا. - تولید انرژی از پسماندهای کشاورزی: ساخت بیوگاز از ضایعات دامی و کشاورزی. ۸. مقابله با مهاجرت اجباری - ایجاد شهرک های اقلیمی: توسعه روستا-شهرهای کوچک با امکانات شهری در مناطق کم آب اما قابل سکونت - حمایت از مشاغل غیرکشاورزی: مانند تولید صنایع دستی، خدمات گردشگری یا فناوری اطلاعات. چالشهای پیشرو و راهحلها - محدودیت منابع مالی: جذب سرمایه گذاری خصوصی و استفاده از مکانیسم های بین المللی مانند صندوق سبز اقلیم (GCF). - مقاومت در برابر تغییر: آموزش چهره به چهره و استفاده از رهبران محلی برای ترویج نوآوریها - نبود داده های اقلیمی دقیق: تقویت ایستگاههای هواشناسی محلی و مشارکت دانشگاهها. تجربه های موفق جهانی - هند: پروژه های احیای آب در راجستان با استفاده از سامانه های سنتی جمع آوری آب. - مراکش: توسعه کشاورزی هوشمند در مناطق خشک با کمک انرژی خورشیدی. - ترکیه: تبدیل روستاهای خالی از سکنه به مقاصد گردشگری با حمایت دولتی. جلوگیری از مهاجرت روستاییان ایران در شرایط تغییرات اقلیمی، نیازمند تلفیق دانش بومی با فناوری روز، حمایت همه جانبه دولتی و مشارکت فعال جوامع محلی است. این راهکارها نه تنها از تخلیه روستاها جلوگیری میکند، بلکه میتواند به توسعه پایدار روستایی و تقویت تابآوری اقلیمی بینجامد. موفقیت این برنامه ها در گرو اجرای شفاف، نظارت مستمر و اصلاح رویه ها بر اساس بازخوردهای محلی است.
ناشناس۳۸۵۴۸۰۲۱۷:۰۴:۰۳ ۱۴۰۴/۱/۲۶
یکی از عوامل ناترازی انرژی مهاجرت روستاییان بواسطه تغییرات اقلیمی و حاشیه نشینی در کلان شهرهاست برای جلوگیری از مهاجرت روستاییان ایران ناشی از تغییرات اقلیمی، نیاز به یک برنامه جامع و چندبُعدی است که همزمان به مقابله با اثرات تغییرات اقلیمی بپردازد و معیشت روستاییان را تقویت کند. راهکارهای کلیدی به شرح زیر است: ۱. مدیریت پایدار منابع آب و خاک - احیای قناتها و سیستمهای آبیاری سنتی: استفاده از فناوریهای نوین مانند آبیاری قطره ای و هوشمند برای کاهش مصرف آب. - مقابله با خشکسالی: احداث سدهای کوچک محلی، جمع آوری آب باران (Rainwater Harvesting) و بازچرخانی آب خاکستری - کشت محصولات سازگار با کم آبی: ترویج کشت زعفران، پسته، انار و گیاهان دارویی که به آب کم نیاز دارند. - پروژه های بیابان زدایی: کاشت درختان مقاوم مانند کهور و آتریپلکس برای تثبیت خاک و کاهش فرسایش ۲. تنوع بخشی به اقتصاد روستایی - توسعه گردشگری روستایی و اکوتوریسم: استفاده از جاذبه های طبیعی و فرهنگی روستاها (مانند روستای ماسوله، ابیانه) برای ایجاد اشتغال. - حمایت از صنایع دستی و تولیدات محلی: ایجاد بازارهای محلی و آنلاین برای فروش محصولاتی مانند فرش، گلیم و صنایع چوبی. - پرورش دام و طیور سازگار با اقلیم خشک: مانند شترمرغ و بزهای نژاد مقاوم به گرما. ۳. توسعه زیرساختهای حیاتی - تأمین انرژی پایدار: نصب پنلهای خورشیدی و توربینهای بادی کوچک برای دسترسی به برق در مناطق دورافتاده. - ارتقای خدمات بهداشتی و آموزشی: ساخت کلینیک های سیار و مدارس مجهز به اینترنت در روستاها. - بهبود دسترسی به اینترنت: ایجاد زیرساخت های دیجیتال برای توسعه کسب وکارهای آنلاین و آموزش مجازی. ۴. بیمه و حمایت مالی از کشاورزان - بیمه محصولات کشاورزی در برابر بلایای طبیعی: جبران خسارات ناشی از خشکسالی، سیل یا سرمازدگی - اعطای وامهای کم بهره به کشاورزان: برای خرید تجهیزات نوین یا تغییر الگوی کشت. - تشکیل صندوقهای محلی خرداعتباری: جهت حمایت از پروژه های کوچک روستایی. ۵. آموزش و توانمندسازی جوامع محلی - کارگاههای آموزشی تغییرات اقلیمی: آشنایی روستاییان با روشهای سازگاری مانند کشت گلخانه ای عمودی و مدیریت منابع. - استفاده از دانش بومی: ترکیب روشهای سنتی مدیریت آب و خاک با فناوریهای نوین. - تشکیل تعاونیهای محلی: تقویت همکاری بین روستاییان برای بازاریابی و فروش محصولات و امکانات بسته بندی و ذخیره برای کاهش ضایعات محصولات کشاورزی ۶. سیاستهای کلان دولتی - تدوین برنامه های آمایش سرزمین: تعیین مناطق مناسب برای کشاورزی، دامداری و سکونت بر اساس داده های اقلیمی. - حمایت از مهاجرت معکوس: ارائه مشوق هایی مانند زمین رایگان یا معافیت مالیاتی به شهرنشینان برای بازگشت به روستاها. - همکاری با سازمان های بین المللی: استفاده از کمکهای فنی و مالی نهادهایی مانند UNDP یا FAO برای پروژههای اقلیمی. ۷. فناوری و نوآوری - استفاده از سنجش از دور (RS) و GIS: پایش منابع آب و خاک با کمک تصاویر ماهواره ای. - توسعه کشاورزی هوشمند (Smart Farming): استفاده از حسگرهای رطوبت خاک و اپلیکیشنهای پیشبینی آب وهوا. - تولید انرژی از پسماندهای کشاورزی: ساخت بیوگاز از ضایعات دامی و کشاورزی. ۸. مقابله با مهاجرت اجباری - ایجاد شهرک های اقلیمی: توسعه روستا-شهرهای کوچک با امکانات شهری در مناطق کم آب اما قابل سکونت - حمایت از مشاغل غیرکشاورزی: مانند تولید صنایع دستی، خدمات گردشگری یا فناوری اطلاعات. چالشهای پیشرو و راهحلها - محدودیت منابع مالی: جذب سرمایه گذاری خصوصی و استفاده از مکانیسم های بین المللی مانند صندوق سبز اقلیم (GCF). - مقاومت در برابر تغییر: آموزش چهره به چهره و استفاده از رهبران محلی برای ترویج نوآوریها - نبود داده های اقلیمی دقیق: تقویت ایستگاههای هواشناسی محلی و مشارکت دانشگاهها. تجربه های موفق جهانی - هند: پروژه های احیای آب در راجستان با استفاده از سامانه های سنتی جمع آوری آب. - مراکش: توسعه کشاورزی هوشمند در مناطق خشک با کمک انرژی خورشیدی. - ترکیه: تبدیل روستاهای خالی از سکنه به مقاصد گردشگری با حمایت دولتی. جلوگیری از مهاجرت روستاییان ایران در شرایط تغییرات اقلیمی، نیازمند تلفیق دانش بومی با فناوری روز، حمایت همه جانبه دولتی و مشارکت فعال جوامع محلی است. این راهکارها نه تنها از تخلیه روستاها جلوگیری میکند، بلکه میتواند به توسعه پایدار روستایی و تقویت تابآوری اقلیمی بینجامد. موفقیت این برنامه ها در گرو اجرای شفاف، نظارت مستمر و اصلاح رویه ها بر اساس بازخوردهای محلی است.
ناشناس۳۸۵۴۸۰۳۱۷:۰۴:۴۴ ۱۴۰۴/۱/۲۶
ایالت کالیفرنیا در سالهای اخیر برای مقابله با خشکسالی های شدید و مکرر، مجموعه ای از اقدامات جامع را در حوزه های مختلف اجرا کرده است. برخی از این اقدامات عبارتند از: ۱. مدیریت منابع آب و صرفه جویی: - محدودیتهای اجباری مصرف آب: اعمال محدودیت بر مصارف غیرضروری مانند آبیاری چمن ها، شستشوی پیاده روها، و پرکردن استخرها. - جایگزینی چمن با گیاهان کم آبخواه (Xeriscaping): تشویق ساکنان و کسب وکارها به استفاده از گیاهان بومی و مقاوم به خشکی - طرحهای تشویقی: ارائه تخفیف یا کمک مالی برای نصب تجهیزات کم مصرف (مانند شیرهای هوشمند، سرویسهای بهداشتی کم آب). ۲. بهبود زیرساختها: - ذخیره سازی آب: آبخیزداری و نوسازی سدها و مخازن (مانند پروژه سد سایت هیل در شمال کالیفرنیا). - استفاده از آبهای بازیافتی: سرمایه گذاری در تصفیه خانه های پیشرفته برای استفاده مجدد از فاضلاب در آبیاری فضای سبز و کشاورزی. - نمکزدایی (Desalination): ساخت کارخانههایی مانند کارخانه کارلسبددر سن دیگو برای تبدیل آب دریا به آب شیرین ۳. مدیریت آبهای زیرزمینی: - قانون مدیریت پایدار آبهای زیرزمینی (SGMA) 2014: الزام به تدوین برنامه های محلی برای جلوگیری از برداشت بیرویه و احیای سفره های آب ۴.فناوری و نوآوری: - سیستمهای آبیاری دقیق (Drip Irrigation): ترویج روشهای آبیاری مدرن در کشاورزی - پایش ماهوارهای: استفاده از داده های ماهوارهای برای رصد ذخایر برف، رطوبت خاک، و مصرف آب - تشخیص نشت آب: نصب سنسورهای هوشمند در شبکه های آبرسانی. ۵. سیاستهای کشاورزی: - تغییر الگوی کشت: تشویق کشاورزان به کاشت محصولات کم آبخواه (مانند بادام و پسته جایگزین برنج) - پوشش خاک (Mulching): کاهش تبخیر آب از خاک -کشت هیدروپونیک و ایروپونیک طبقاتی ۶. اقدامات اضطراری و بلندمدت: - ذخیره آب باران و سیلاب: پروژه هایی مانند طرح Stormwater Capture در لس آنجلس برای جذب آب باران - بارورسازی ابرها: افزایش بارش برف در کوههای سیرا نوادا با استفاده از تزریق یدید نقره به ابرها - آموزش عمومی: کمپین های اطلاع رسانی مانند "Save Our Water" برای تغییر رفتار شهروندان ۷. همکاریهای منطقه ای و حقوقی: - توافق نامه های تخصیص آب: هماهنگی با ایالتهای همسایه برای مدیریت آب رودخانه کلرادو - مقررات اضطراری خشکسالی: اعلام وضعیت اضطراری و الزام شهرداریها به کاهش مصرف آب (تا ۱۵٪ در برخی سالها) ۸. حفاظت از محیطزیست: - احیای اکوسیستم ها: بهبود وضعیت رودخانه ها و تالابها برای حفظ گونه های در معرض خطر (مانند ماهی سالمون) چالشهای باقیمانده: با وجود این اقدامات، چالشهایی مانند تغییرات اقلیمی، افزایش جمعیت، و رقابت بین بخش کشاورزی، صنعت، و محیط زیست همچنان پابرجاست. کالیفرنیا به دنبال ترکیبی از راه حلهای فناورانه، سیاستی، و تغییر الگوهای مصرف برای تضمین امنیت آبی بلندمدت است.
ناشناس۳۸۵۴۸۱۰۱۷:۰۷:۵۷ ۱۴۰۴/۱/۲۶
هر چقدر جنگل‌کاری بیشتر شود تا ۳۵ برابر سرعت نفوذ آب در خاک بیشتر می‌شود و می‌تواند از تهدیدات سیل به‌ویژه در مناطق کوهستانی جلوگیری کند همچنین می‌تواند به مناطق مرتفع آب پمپاژ و دِبی پایه را تقویت کند. جنگل‌کاری در این حوزه می‌تواند به تغذیه منابع آب زیرزمینی کمک کند و جلوی تابش مستقیم نور خورشید را می‌گیرد و از تبخیر آب جلوگیری کند، لذا پوشش گیاهی مناسب نفوذ در خاک را افزایش می‌دهد. علاوه بر مدیریت مصرف خانگی باید نگاهی به حد بالای توسعه صنعتی و کشاورزی داشته باشیم. متأسفانه عدم مدیریت صحیح موجب شده صنایع آب‌بر در کویر مرکزی مستقر شوند و کشاورزی سنتی آن منطقه را با چالش مواجه کرده است.

نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.

yektanetتریبون

آخرین عناوین