روزنامه کیهان نوشت: بیژن زنگنه، در مجمع عمومی انجمن بهره‌وری گفت: «بعد از انقلاب نوعی غرب‌ستیزی حتی در بین نخبگان ما وجود دارد و هرچه هم تولید می‌کنیم، می‌گوییم از مشابه خارجی آن بهتر است که این در موارد زیادی نادرست است و این روند ما را از فرآیند آموزش جهانی عقب نگه می‌دارد.»
زنگنه با اشاره به «ناراحتی یکی از وزرای ژاپن از کاهش ورشکستگی در شرکت‌های ژاپنی» گفت: «الان در مواردی دولت و قوه قضائیه ما شرکت‌های ورشکسته را با زور و دستور به چرخه حیات برمی‌گردانند و اصلاً قیمت تمام‌شده مهم نیست و تنها کارگران باید حقوق‌شان را بگیرند. اما آن وزیر ژاپنی از این ناراحت بود که رقابت (که از نماد‌ها و نتایج آن ورشکستگی شرکت‌های ضعیف است)، بین شرکت‌های ژاپنی کم شده است.»
زنگنه با تاکید بر اینکه تحریم، دشمن شماره یک بهره‌وری است، ادامه داد: «اقتصادی که بر رانت بنیان نهاده شده، ربطی به بهره‌وری ندارد. در این شرایط اینکه خودروسازان ما روی بهبود کیفیت و از جمله ایمنی کار کنند، منطقی نیست، چون هر چیزی تولید کنند، با هر قیمتی مردم می‌خرند. پس وقتی رقیب ندارند، چرا دنبال بهره‌وری و کاهش قیمت و رشد کیفیت بروند؟»
وزیر سابق نفت با اشاره به مباحث موجود درخصوص لزوم افزایش قیمت بنزین برای کاهش مصرف و افزایش بهره‌وری گفت: «معتقدم بنزین را وقتی باید گران کرد که خودرو خیلی ارزان شود. ما خودرو را خیلی به مردم گران می‌فروشیم. بگذاریم خودرو رقابتی شود تا مردم بتوانند بهترین خودرو را بخرند. من همیشه مخالف افزایش قیمت بنزین بودم، چون مردم تحمل ندارند و هدف را هم اصلاح اقتصادی نمی‌دانستم، بلکه درآوردن پول برای اصلاح یارانه می‌دانستم. مقادیر افزایش قیمت آن‌قدر کشش نداشت که مصرف را کم کند.»
درباره سخنان آقای زنگنه چند نکته گفتنی است:
اولا دوره طولانی تعامل خارجی ایشان در مسند وزارت، به دو بار کلاهبرداری شرکت فرانسوی توتال و نقض عهد این شرکت در کنار پرونده فساد و رشوه شرکت استات اویل و همچنین پرونده فساد و خسارت کرسنت منتهی شده است. بعید است در دنیا وزیری در دنیا به اندازه ایشان این میزان سابقه کارکرد منفی و خسارت‌بار داشته باشد و در عین حال از موضع نقد و طلبکاری و نکته‌دانی حرف بزند.
ثانیا آقای زنگنه از تئوریسین‌های دولت برجام با همه ادعا‌ها و هیاهو‌هاست که با وجود تعطیلی 95 درصد برنامه هسته‌ای، دو برابر شدن شمار تحریم‌ها را به ارث گذاشت و صادرات نفت را به زیر 300 هزار بشکه رساند. بیژن زنگنه ۲۸ خرداد ۹۸ در مجلس گفته بود: «امروز، هیچ نفتی نمی‌توانیم بفروشیم، حتی اگر بفروشیم، پولش را نمی‌توانیم بیاوریم».
ثالثا وضعیت اتکای محض به دشمنی به نام آمریکا در دولت برجام به حدی افراطی و ضد منطق تعامل بود که حتی آقای ظریف در آخرین گزارش برجامی به مجلس اعلام کرد: «اگر با خوش‌خیالی، دوستان دوران سختی را در سراب طمع سرازیر شدن شرکت‌های غربی از خود نرنجانده بودیم، دوستان‌مان سرخورده نمی‌شدند و در دوران سختی، رهایمان نمی‌کردند».
رابعا آقای زنگنه مدیر ارشد دولت اصلی که با سوءمدیریت و ترک فعل، بالغ بر هشت هزار کارخانه را به تعطیلی یا رکود شدید کشاندند و حالا ایشان با اعتماد به نفس، از بهره‌وری و تولید و نظر مقام ژاپنی و.. حرف می‌زند!
خامسا در حالی که شرکت‌های غربی دولت روحانی را فریب داده و دست آنها را در پوست گردو گذاشتند، فناوران داخلی توانستند در همان دوره پالایشگاه عظیم ستاره خلیج‌فارس را بسازند. اما آقای زنگنه باز هم خیال میکند مرغ همسایه غاز است.
سادسا در موضوع بنزین، آقای زنگنه قیمت را به شکل نمایشی (در خدمت برجام) ثابت نگه داشت و سپس دولت در اثر انواع ناترازی‌های پدید آمده، ناگهان قیمت را سه برابر کرد و آن شوک را که دستاویز آشوب‌افکنی دشمنان شد، به جامعه داد.
