" پسا هفتم اکتبر اسرائیل دیگر مانند ماقبل هفتم اکتبر برای اسرائیل نیست" این را سید حسن نصر الله می گوید. موضوعی که جهان هم آن را به خوبی باور کرده است. دلیل این را هم در میدان می شود دید هم در رفتار و گفتار سران رژیم صهیونیستی که گرفتار هراسی سخت شده اند.
دبیر کل حزب الله ، با بیانِ این که نتانیاهو هر روز یک چیزی میگوید، به این مهم توجه داد که:" دشمن دچار سردرگمی شده و وضعیتش هم روز به روز بدتر می‌شود. وزیر جنگ اسرائیلی هم همین‌طور هر روز یک چیز میگوید؛ این همان شکست اسرائیل است."
واقعیتی که در عرصه های مختلف هم خود را نشان می دهد. به ویژه در تغییر نگاه مردم دنیا که در تظاهرات پر جمعیت کشور های آمریکایی و اروپایی می شود دید. به ویژه در دو حامی اصلی رژیم جعلی و موقت صهیونیسم یعنی آمریکا و انگلیس.
این یعنی پشتیبانان آنان در پشت خود احساس زلزله می کنند و دیگر نمی توانند با فراغ بال چک سفید امضا بدهند به دست هایی که تا مرفق خونی است. در کنارِ تغییر در نگاه مردم دنیا، شکست میدانی کودک کش ها در غزه دارد از پس غبار ها خود را نشان می دهد.
سابقه نداشته است که آنان گرفتار تلفاتی چنین و اضمحلال روانی ای این گونه شده باشند. همیشه قلدرانه زده اند و برده اند و جبهه تازه باز کرده اند اما امروز گرفتارِ ترسِ کشنده باز شدن جبهه‌های جدید شده اند. همیشه جنگ را به خانه حریف برده اند اما این بار گرفتار "جبهه داخلی" شده اند که با فشار آوارگان و خانواده قربانیان هر روز هم با مشکلات بیشتر مواجه می شوند. فشارهای اقتصادی هم بر فشار های نظامی و روانی و رسانه ای اضافه شده است.
این هم جز شکست اسرائیل معنایی ندارد حتی اگر بتواند همه غزه را شخم بزند. چنین هم کند باید برای فردای نزدیک آماده شود چه زمین های شخم خورده برای فراوری بذر ها فراهم تر است.
نصرالله دقیق می گوید که" زمان به نفع دشمن نیست" آنان آمادگی ذهنی و روحی و توان انسانی و اقتصادی برای جنگ طولانی را ندارند. تا امروز هم در به زانو درآوردن غزه و نیز در سطح افکار عمومی شکست‌خورده است. این را هم می توان آغازِ یک پایانِ محتوم نام نهاد. ساعت شنی دارد همه چیز را گواهی می دهد.
