به گزارش تسنیم، کیان پیرفلک، نام کودک ایذه‌ای است که آبان‌ ماه 1401 و در حوادث تروریستی میانه اغتشاشات در یک حمله تروریستی در شهرستان ایذه استان خوزستان جان خود را از دست داد.

مرگ این کودک موجی از غلیان احساسات را در کشور به‌راه انداخت؛ اما مادر او با نام ماه‌منیر (زینب) مولائی‌راد، تلاشی مذموم در تغییر هویت قاتل انجام داد و به‌دلایلی غیرمنطقی و فاقد مبنا، سعی کرد جمهوری اسلامی را مسبب فوت فرزند خود معرفی کند.

دستگاه قضایی و نیروهای امنیتی اما به‌دور از هیجانات و جوسازی‌هایی که رسانه‌های تروریستی و معاند فارسی‌زبان از اروپا و آمریکا بر آتش آن می‌دمیدند، پرونده را پیگیری کردند و در نهایت، 4 متهمی را که آن واقعه تروریستی و عامل شهادت 7 تن از جمله کیان پیرفلک بودند، شناسایی و دستگیری کردند.

در جریان عملیات بازداشت این 4 متهم که با مقاومت مسلحانه آنها همراه بود، دو نفر از تروریست‌ها کشته شدند و دو تن دیگر از جمله عباس کورکوری معروف به "مجاهد کورکور" دستگیر شدند. تحقیقات مقدماتی از این متهمان انجام شد و مجاهد کورکور به‌عنوان عامل اصلی حادثه تروریستی 25 آبان شهرستان ایذه به جرم خود اقرار کرد.

در نهایت طبق کیفرخواست صادره، عباس کورکوری به محاربه از طریق کشیدن سلاح به‌قصد جان مردم و ارعاب و افساد فی‌الارض از طریق ارتکاب جنایت به‌وسیله تیراندازی با سلاح جنگی، اخلال در نظم عمومی و ایراد خسارت عمده به تمامیت جسمانی منتج به جان باختن هفت نفر از جمله کیان پیرفلک، ایراد خسارت عمده به اموال عمومی و خصوصی، تشکیل گروه باغی و عضویت در آن از طریق قیام مسلحانه علیه نظام، متهم شد.

اما رفتار ماه‌منیر مولائی‌راد همراهی با روند قانونی و قضایی با این پرونده نبود و بدون دلیل و مدرک از پذیرفتن عباس کورکوری (مجاهد کورکور) به‌عنوان قاتل فرزند خود سر باز زد و از تاریخ درگذشت فرزندش تا کنون، به‌دلایل واهی نیروهای امنیتی و انتظامی کشور را مسئول کشته شدن پسرش عنوان می‌کند.

ماه‌منیر مولائی‌راد حتی پس از آنکه دادگاه مجاهد کورکور برگزار شد، به‌همراه همسرش میثم پیرفلک با حضور در دفتر اسناد رسمی اعلام کرد که نسبت به این متهم ـ که دادگاه جرم او را محرز دانسته بود ـ شکایتی ندارند و او را قاتل فرزند خویش نمی‌شناسند.

نوع رفتار ماه‌منیر مولائی‌راد در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، موجی از حس نفرت را در برخی از نزدیکان وی برانگیخت تا اینکه دو روز قبل در سالروز تولد کیان پیرفلک و در جریان مراسم جشن تولدی که خانواده پیرفلک به‌یاد این کودک قربانی برگزار کرده بودند، پویا مولائی‌راد، پسرعموی ماه‌منیر یک حمله تروریستی را انجام داد و با خودروی شخصی ضمن زیر گرفتن نیروهای انتظامی که با هدف ایجاد نظم و امنیت در محل حضور داشتند، "سروان محمد قنبری" نیروی خدوم پلیس را به شهادت رساند، یک سرباز وظیفه را مصدوم و مجروح کرد و خود نیز در تیراندازی انجام‌شده برای پایان دادن به این عملیات، کشته شد.

شاید شهید قنبری و پویا مولائی‌راد تنها کسانی باشند که به‌دلیل نفرت‌پراکنی ماه‌منیر مولائی‌راد جان خود را از دست داده‌اند، اما بدون شک قربانیان این اقدامات شوم ماه‌منیر فراتر از آنهاست؛ از جمله فامیل، خانواده و فرزندان شهید قنبری و اطرافیان و بستگان پویا مولائی‌راد که عمر باقی‌مانده را باید در فراق عزیزان خود سپری کنند.

با این حال جمهوری اسلامی تاکنون نسبت به مادر یک قربانی حادثه تروریستی ـ که بدون شک در جبهه دشمن طراحی و برنامه‌ریزی شده است ـ با سعه صدر و رأفت اسلامی برخورد کرده است؛ اما دایره این چشم‌پوشی از خطاها تا کجاست؟

برای بررسی بیشتر این موضوع با ابوالقاسم خدادی؛ حقوقدان و استاد دانشگاه گفت‌وگو کردیم؛ خدادی درباره این موضوع به تسنیم گفت: امروزه و در نظام‌های مختلف عدالت کیفری دنیا، احترام به سازوکارهای دادگستری یک ضرورت به‌شمار می‌آید و بی‌توجهی به آن و اقدام علیه آن با مسئولیت حقوقی مواجه می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: در این راستا، دست‌کم در نظام‌های حقوقی، دو طیف از جرایم وجود دارد که با هرگونه ایجاد اختلال در فرایندهای قانونی دادرسی مقابله می‌کند؛ یک دسته از این جرایم داخل در عنوان جرایم علیه نظام عدالت قضایی قرار می‌گیرد و به دسته‌ای از جرایم اطلاق می‌شود که موجب مختل شدن جریان عدالت و دادرسی عادلانه مانند شهادت کذب، مساعدت در خلاصی مجرم از تعقیب و محاکمه و... می‌شود.

این حقوقدان تصریح کرد: دسته دوم، جرایمی که مانع ترغیب افراد به انتقام خصوصی و شکل‌گیری دادگستری خصوصی می‌شود؛ برای نمونه قانونگذار در ماده 420 قانون مجازات اسلامی با وجود آنکه اولیای دم حق قصاص دارند اما اقدام خودسرانه اولیای دم در انتقام‌جویی و خارج از سازوکارهای دادگستری را با مجازات تعزیری مواجه می‌کند.

خدادی متذکر شد: با این توضیحات به‌نظر می‌رسد طی چند ماه اخیر، رفتارهای مادر کیان پیرفلک در برابر نظام عدالت قضایی و اثرگذار به‌روی اندیشه دادگستری خصوصی بوده است؛ در واقع این رفتارهای بی‌ضابطه، مستمر و اصرار به آن بیانگر اراده واقعی و صادقانه برای احقاق حق در نظام عدالت قضایی نبوده است و می‌تواند حاوی پیامی به شهروندان باشد که هر شخصی با هر روشی به‌صورت خودسرانه اقدام کند؛ این امر، نتیجه‌ای غیر از بی‌نظمی و آشفتگی برای جامعه نخواهد داشت.

این حقوقدان در خاتمه یادآور شد: همگان تصدیق خواهند کرد که دود این آشفتگی به چشم همه شهروندان ایرانی خواهد رفت لذا بسیار بدیهی است باید در برابر رفتار غیرمسئولانه و اصرار به آن واکنش مناسب حقوقی و قضایی به‌عمل آورد تا جلوی اضرار به عموم افراد جامعه گرفته شود.