به گزارش میزان، در حالی که گزارش‌های متعدد از وضعیت مهاجران در مرز آمریکا و مکزیک نشان دهنده وخامت اوضاع در این منطقه است، دولت جو بایدن زمانی که وی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آماده می‌کند، مدعی برقراری آرامش در مرز به دلیل بازدارندگی و تاثیر احیای مجازات‌های جنایی مهاجرتی خبر می‌دهند.

وضعیت مهاجرتی در مرز آمریکا و مکزیک از چند هفته پیش از انقضای قانون ۴۲ مخاطره آمیز شد؛ قانونی که از مارس ۲۰۲۰ به بهانه‌های بهداشتی ناشی از شیوع کرونا کارزار گسترده اخراج مهاجران حتی پیش از ارائه درخواست پناهجویی را رقم زد.

بر اساس آمارها، در مدت اجرای این قانون ۲.۷ میلیون مهاجر در مرز آمریکا اخراج شدند.

نزدیک شدن به زمان انقضای قانون ضد مهاجرتی مذکور سبب شد تا موج‌های گسترده و بی سابقه‌ای از مهاجران خود را به مرز آمریکا و مکزیک برسانند؛ این در حالی بود که دولت بایدن با وجود پیش بینی چنین شرایطی اصلا برای مواجهه با آن آمادگی نداشت.

دولت آمریکا پس از مواجهه با بحران‌های متعاقب رسیدن این موج به مرز‌های خود، اقدام به استقرار هزاران نیروی مازاد در مرز کرده، برنامه‌های آنلاین مهاجرتی ناکارآمدی را معرفی کرد و سیاست‌های ضد مهاجرتی قدیمی سختگیرانه را احیا کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به قانون ۸ که نوعی جرم انگاری مهاجرت محسوب می‌شود، اشاره کرد.

بایدن و مقام‌های کابینه اش طی روزهای گذشته اعلام کردند که شرایط در مرز با مکزیک آرام است و ورود مهاجران کاهشی ۵۰ درصدی داشته است؛ در عین حال بایدن اعلام کرد که در کوتاه مدت برنامه‌ای برای بازدید از مرز ندارد.

این در حالی است که جمهوریخواهان که مجلس نمایندگان آمریکا را در کنترل دارند، تاکید کردند که برخلاف خوش بینی مقام‌های دولت، موج‌های جدید مهاجران هنوز به مرز‌ها نرسیده اند.

آن‌ها می‌گویند که دولت بایدن عامدانه از این نکته که در هفته اخیر شمار مهاجران در مرز‌ها به شکلی تاریخی افزایش یافته، خودداری می‌کنند.

 

جنگ سیاسی در واشنگتن

در حالی که در مرز و شهر‌های مرزی آمریکا بحرانی انسانی رقم خورده، جنگ و لفاظی سیاسی در واشنگتن بر سر این موضع با نگاه به زمان انتخابات ریاست جمهوری بالا گرفته است.

جمهوری خواهان مجلس نمایندگان آمریکا دقیقا پیش از انقضای قانون ۴۲ قانونی را تصویب کردند که ساخت دیوار مرزی را از سر می‌گیرد، تلاش‌های اجرای قانون فدرال را گسترش می‌دهد و پناهجویان را ملزم می‌کند که خارج از خاک آمریکا درخواست پناهجویی خود را ارائه دهند.

در مقابل، سنای تحت کنترل دموکرات‌ها مخالفت خود با این لایحه را اعلام کرده است؛ آن هم در شرایطی که دولت دموکرات بایدن، همدلی با مهاجران ندارد.

همین نمونه کافی است تا بی مبنا بودن موضوع مهاجران در این نبرد سیاسی را آشکار کند.

 

انتقاد از رویکرد مهاجرتی دولت بایدن

اگرچه تسهیل مهاجرت یکی از وعده‌های انتخاباتی بایدن در سال ۲۰۲۰ بود، سیاست مهاجرتی وی با دونالد ترامپ، رئیس جمهور پیشین این کشور که سیاست مهاجرتی «تحمل صفر» را در دستور کار خود قرار داده بود، تفاوتی نداشت.

انتقاد از رویکرد مهاجرتی بایدن و پیامد‌های آن برای مهاجران هم از داخل و هم از خارج آمریکا به گوش می‌رسد.

اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا می‌گوید که محدودیت‌های مهاجرتی این کشور قوانین آمریکا و توافق‌های بین المللی را نقض می‌کند.

کمیته نجات بین المللی به عنوان سازمان جهانی فعال در ۴۰ کشور جهان تاکید کرد که وخامت اوضاع انسانی در مرز آمریکا در ۲ دهه اخیر بی سابقه است.

مدیر این کمیته پس از بازدید از منطقه مذکور تاکید کرد: مهاجرانی که خطرناک‌ترین مسیر‌های مهاجرتی جهان مانند داریان گپ را پشت سر گذاشتند، در مرز آمریکا گرفتار شده اند؛ افزایش پذیرش مرزی دوستانه، جایگزین‌های بازداشت، پردازش به موقع و منصفانه درخواست ها، افزایش اطلاعات برای مبارزه با اطلاعات نادرست و توانمندسازی پناهجویان برای یافتن خدمات و کمک خارجی موثر، دیپلماسی هوشمند، و روابط اقتصادی قوی با آمریکای لاتین و کارائیب راه حل این مشکل هستند.

 

بحران انسانی در مرز آمریکا

مهاجرانی که در حال حاضر در مرز آمریکا حضور دارند، بدون استثنا از خستگی، گرسنگی، خشونت باند‌های جنایتکار، سرقت، سوءاستفاده جنسی و قاچاق انسان رنج برده اند؛ کودکان به دلیل کمبود غذا و آب تمیز در طول سفر با سوءتغذیه و کم آبی مواجه هستند؛ بسیاری از مهاجران مذکور کودکان بدون همراه هستند.

آن‌ها در چادر‌های موقت زندگی می‌کنند؛ سرویس بهداشتی محدود به یک توالت رو باز قابل حمل است که روزانه بین ۸۰۰ تا ۲ هزار نفر از آن استفاده می‌کنند.

بی توجهی دولت آمریکا به وضعیت مهاجران در مرز این کشور با مکزیک سبب شده تا پناهگاه‌ها، اقامتگاه‌ها، بیمارستان‌ها و حتی بازداشتگاه‌های مهاجرتی در شهر‌های مرزی با وضعیت بحرانی و ازدحام جمعیت مواجه شوند؛ همزمان دولت‌های آمریکا با ساخت پناهگاه‌های مهاجرتی جدید در مرز مخالفت می‌کنند.

اجتناب از تخصیص بودجه به شهر‌های مرزی برای مقابله با بحران مهاجرتی به نوبه خود به بروز احساسات ضد مهاجرتی در این شهر‌ها منجر می‌شود.

وضعیت پناهجویان و مهاجران در برخی از شهر‌های ایالت‌های مرزی تگزاس و آریزونا آمریکا به حدی وخیم است که صلیب سرخ در حال کمک رسانی به سازمان‌های خصوصی برای تامین غذا و دیگر مایحتاج مهاجران است.

 

مهاجران در خیابان‌ها می‌خوابند و مداکز اقامتی از ارائه اتاق به مهاجران خودداری می‌کنند؛ کودکان از ساکنان شهر برای غذا التماس می‌کنند؛ بیشتر مهاجران به سختی می‌توانند یک وعده غذا در روز را تهیه کنند؛ زنان مهاجر گرفتار باند‌های قاچاق انسان و فحشا می‌شوند.

گروه‌های بشردوستانه در خط مقدم بحران انسانی می‌گویند در حالی که دولت فدرال قانون ارائه سرپناه و غذا به مهاجران قانونی را به عنوان بهانه مطرح می‌کند، مردم گرسنه می‌مانند و در پیاده رو‌ها می‌خوابند.

محدودیت در پذیرش مرزی، بازداشت و پروسه طولانی مدت پردازش درخواست که گاه تا هفت سال ادامه می‌یابد، مهم‌ترین عوامل رقم خوردن بحران انسانی در مرز آمریکا هستند.

در غیاب پاسخ و واکنش کمکی در مقیاس بزرگ از سوی مقام‌های آمریکایی، آژانس‌هایی مانند سازمان ملل یا سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی، داوطلبان و سازمان‌های محلی ستون فقرات تلاش‌های بشردوستانه در امتداد مرز را تشکیل می‌دهند؛ آن‌ها از طولانی شدن این بحران نگران هستند.

 

ریشه‌های بحران انسانی در مرز آمریکا

از اوایل دهه ۱۹۹۰ آمریکا ده‌ها میلیارد دلار برای ساخت دیوارها، نصب فناوری‌های نظارتی و استقرار نیرو‌های مجری قانون در مرز خود با مکزیک هزینه کرد؛ اجرای چنین سیاست‌های مرزی سختگیرانه‌ای فضای فعالیت را برای کارتل‌های قاچاق انسان فراهم کرد.

سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ نقطه عطفی برای بحران مهاجرتی در مرز آمریکا بودند و می‌توان از این سال‌ها به عنوان ریشه اصلی بحران انسانی اخیر در این منطقه یاد کرد، اما روی کار آمادن ترامپ به اعمال سیاست‌های مرزی منجر شد که نماد نژادپرستی و ظلم به مهاجران بودند.

وعده‌های مهاجرتی بایدن در کارزار انتخاباتی ۲۰۲۰ سبب بروز خوش بینی‌هایی شد که دو سال و نیم بعد دیگر اثری از آن باقی نمانده بود.

در طول مبارزات انتخاباتی ۲۰۲۰ قول داده بود که رویکردی «عادلانه و انسانی‌تر» اتخاذ کند؛ مرز آمریکا و مکزیک از زمان روی کار آمدن بایدن، با بحران انسانی مهارناپذیری مواجه شده است.

در طول ۶ سال گذشته، در پی اعمال سیاست‌های جدید، شیوع کرونا و تغییر در آمریکا آن چه تغییر کرد، شکل سیاست‌های ضد مهاجرتی در مرز آمریکا با مکزیک بود وگرنه در این مدت تغییری در تعداد مهاجران سرگردان و وخامت اوضاع آنان، سطح بالای ناامیدی و آسیب پذیری، نرخ خشونت، اخاذی، آدم ربایی و تجاوز جنسی از سوی باند‌ها و کارتل‌ها پیش نیامد.

اکنون صرف وجود بحران انسانی در مرز آمریکا عادی شده است، فقط اوج گرفتن آن تا حدی موضوعی غیرمعمول محسوب می‌شود.

باید توجه داشت که سیاست‌های مرزی آمریکا ماهیتا بحران ساز هستند؛ البته در جدیدترین دور بحران انسانی در مرز آمریکا و مکزیک بسته شدن ۳۳ مرکز اقامت پناهجویان در پی آتش سوزی مرگبار ماه مارس یک بازداشتگاه در سیوداد خوارز هم نقش داشته است.