این سطور را می‌نویسم به امید اینکه منتشر کنید تا شاید توجهی به برخی اقشار حقوق بگیر بشود که پرداختی‌های بسیار پایین و ناچیزی دارند و در کمتر رسانه‌ای به این مشکل پرداخته می‌شود.
یکسال است ازدواج کرده‌ایم و هنوز در تأمین بدیهی‌ترین نیازهای زندگی و خرید مانده‌ایم. هر وقت می‌خواهیم برای منزل گوشت بخریم، همسرم نگران می‌شود و با فکری مشغول به گوشت‌فروشی می‌رود و خرید می‌کند. از محل کار برخی اوقات بسته‌های حمایتی علاوه بر پرداخت می‌دهند؛ اما به هیچ عنوان کافی نیست. یک تصویری از اقشار کارمند در اذهان عمومی ایجاد شده که تصور می‌شود همه حقوق بگیران دولت و حاکمیت در بهشت هستند. در حالی که این‌طور نیست. همسر من همه حقوق و مزایایش به 10میلیون تومان هم نمی‌رسد. این درحالی است که خط فقر به حدود ده الی 11میلیون تومان در سال 1400 رسید.
خواهشمندم این حرف‌های من زن خانه دار را منتشر کنید که چقدر می‌خواهم بچه دار شوم و همسرم مقاومت می‌کند و نگران که این بچه هزینه دارد؛ خرج دارد؛ با این حقوق که کفاف خودمان را هم نمی‌دهد، چرا یکی دیگر را هم به دنیا بیاوریم؟ با این حقوق کم، حتی رفت و آمدهای ساده فامیلی ما هم محدود شده. مگر می‌شود فقط به منزل دیگران رفت و این دعوت را در جایی پاسخ نداد؟ اسمش "رفت و آمد" است و نه فقط "رفت".
سفر زیارتی مشهد رفتم؛ بدون همسرم؛ بهانۀ کار را اورد؛ ولی هزینه سفر نبود. من هم به رویش نیاوردم و با بغض از او خداحافظی کردم و دلگرمی دادم که ان شالله سفر بعدی. آقایان مسئول. درآمدهای نفت و مخابرات مالیات کشور را چرا عادلانه توزیع نمی‌کنید؟ چرا اقشار کارمند، یکسان حقوق و مزایا دریافت نمی‌کنند؟ چرا کارمندان و کارگران شهرستان‌ها پایین‌تر از تهران هستند؟ گناه کرده‌اند که در تهران مستقر نیستند؟ یا نخواستند مستقر شوند؟ مگر از این ناراحت نیستیم چرا تهران هر روز شلوغ تر و آلوده‌تر می‌شود؟ مسئولان! قانون گذران! دلسوزان نظام و شهدا! فکری برای این تبعیض‌های پرداختی کنید. حقوق بگیران را به سطح آبرومندی برسانید که دائم از هزینه های زندگی عقب نباشند.
شوهران ما، شرمنده ما و حتی خودشان هستند. وقتی دیگران مردان فامیل را می‌بینند که به مراتب از آنها جلوتر هستند، تصور می‌کنند کل زندگی را باخته‌اند. آقایان و خانم‌های مسئول. می‌دانید وقتی غرور مردی به خاطر مسائل مالی جلوی همسر و آشنایان و دوستان خدشه دار شود، دنیا برایش چقدر تیره و تار می‌شود؟ خواهش می‌کنم این حرف‌های من زن خانه دار با قلبی شکسته منتشر کنید.
