محمدرضا مرشد دوست در گفت و گو با ایسنا، در خصوص آمادگی تهران در برابر بحران ها و حوادث بزرگ اظهار کرد: در شهر تهران دو متولی ایمنی داریم. بخشی از آن مربوط به حوزه شهرداری و بخش دیگر در ارتباط با حوزه استانداری است.
وی گفت: حتی مدیریت ایمنی تهران با شهر های اطراف خود نیز به صورت یکپارچه نیست. حتی اگر یک حادثه معمولی رخ دهد بخشی از مدیریت آن به عهده مدیریت بحران استان تهران و بخشی از آن به عهده مدیریت بحران شهر تهران است.
این کارشناس ایمنی با اشاره به واقع شدن مراکز مهم در شهر تهران گفت: زمانی که مراکز مهمی در شهر تهران واقع شده است و علاوه بر آن زیرساخت های مهمی مثل مراکز درمانی مهم، اداره، وزارتخانه و ... در یک شهر قرار دارد، قاعدتا باید این شهر از ریسک خطر کمی برخوردار باشد. حالا که تهران ریسک خطر بالایی دارد پس باید یک سیستم پشتیبان برای آن در نظر گرفته شود تا هنگام وقوع حوادث اگر زیرساخت ها آسیب دیدند، دچار کمبود نشویم.
مرشد دوست با اشاره به زمین لرزه که یکی از خطرات احتمالی شهر تهران است اظهار کرد: همه سازمان هایی که در شهر تهران واقع شدند باید با توجه به نوع فعالیتشان پشتیبان داشته باشند. به عنوان مثال اگر طی وقوع زمین لرزه، ساختمان یک اداره دچار آسیب شود، ساختن دوباره ساختمان ممکن است، اما بازگشت زیرساخت های یک اداره که اطلاعات آن است نیز باید ممکن باشد.
وی ادامه داد: باید برای تجهیزات و امکانات شهر تهران پشتیبان وجود داشته باشد. مراکز درمانی پیشرفته ای در تهران وجود دارد. اگر هر یک از این ها دچار بحران شود باید جایگزینی برای آن وجود داشته باشد. تهران باید آمادگی خود را با محیا کردن این امکانات افزایش دهد.
این کارشناس ایمنی افزود: در صورت وقوع بحران در تهران، نه تنها شهروندان تهران، بلکه بسیاری از هموطنانمان از برخی امکانات محروم می شوند چرا که از شهر های دیگر کشور نیز برای انجام کار های درمانی و ... به تهران مراجعه می کنند.
مرشد دوست اظهار کرد: قطعا اگر بحرانی مثل زلزله با قدرت بالا در تهران رخ دهد زیرساخت ها آسیب جدی می بیند. این در حالی است که تمام امکانات کشور را در یک شهر با ریسک خطر بالا جمع کردیم و علاوه بر آن روی گسل ها هم مرکز درمانی و ... ساخته‌ایم.
وی ادامه داد: یکی از مشکلات دیگر این است که از زاویه اشتباهی به امدادرسانی در وقوع بحران نگاه می‌کنیم. مثلا طی برخی برنامه ریزی ها گفته شد که حین وقوع بحرانی مثل زلزله می شود از زیرساخت مترو برای بحث اسکان و ... استفاده کرد اما به لحاظ عملی این ایده آنطور که باید کارآمد باشد، امکانپذیر نخواهد بود. دلیل آن هم این است که مترو برای بحران ساخته نشده و برای تردد در حالت عادی امکانات دارد. ما باید پیش از ساخت و تجهیز مراکز به کارآمد بودن آن ها هنگام وقوع بحران ها نیز فکر کنیم.
مرشد دوست با اشاره به حوادثی مثل حریق پالایشگاه تهران و سایر مراکز پرخطر شهر گفت: در زمان گذشته پالایشگاه تهران خارج از شهر محسوب می شد اما پس از ساخت و سازهایی که صورت گرفته حالا شاهد هستیم که پالایشگاه داخل شهر است. باید از طریق مدیریت شهری ساخت و ساز در محدوده مراکز پرخطر کنترل شود.
وی ادامه داد: در محدوده این مراکز نباید سکونت وجود داشته باشد اما راهکار فعلی این است که یا به مرور این مراکز را از محدوده شهر خارج کنیم یا اینکه به ساکنانی که در این محدوده ها سکونت دارند آموزش های خاصی ارائه کنیم. این آموزش ها باید در زمینه خطراتی باشد که در کمین آن ها است. به عنوان مثال افرادی که ساکن محدوده پالایشگاه تهران هستند باید آموزش های لازم را دیده باشند که چه زمانی خطر آن ها را تهدید می کند و باید خانه های خود را تخلیه کنند.
این کارشناس ایمنی افزود: افرادی که در محدوده مراکز پر خطر زندگی می کنند باید نسبت به خطری که آن ها را تهدید می کند آگاهی داشته باشند.
