به گزارش الف، "شاشی تارور"، نماینده کنگره ملی هند و از وزرای سابق دولت این کشور، در مقاله ای برای "پایگاه خبری پراجکت‌سیندیکیت"، دلایل اصلی اوج گیری شدید شیوع ویروس کرونا در هند(در روزهای اخیر) را بررسی کرده و به طور خاص به این مساله اشاره کرده که توجهِ به این دلایل، می تواند نقش مهمی در مهار کردن بحران کنونی در این کشور بازی کند. وی در این رابطه می‌نویسد:

«شاید تحقیر آمیز به نظر برسد وقتی یک ستون نویس و روزنامه نگار، مجبور شود سخنان و مواضع خود را اندکی پس از نگارش، پس بگیرد. تنها دو ماه قبل، پس از آنکه هندوستان میلیون ها دُز از واکسن ویروس کرونا را به بیش از 60 کشور صادر کرد، من(نویسنده گزارش: شاشی تارور)، عمیقا "دیپلماسی واکسنِ" هند را ستایش و تمجید کردم. در این راستا، جاه طلبی و آرزوهای هند جهت شناخته شدن به عنوان یک "قدرت جهانی"، عمیقا اوج گرفتند. اکنون هند با بیش از 300 هزار مورد ابتلا به ویروس کرونا در یک روز و همچنین شمار مرگ و میری که ظاهرا به مراتب بیشتر از آن چیزی است که در گزارش ها می آید، در چشمانِ هیچ کس در جایگاه یک قدرت و رهبر جهانی نیست و همه آن را کشوری بحران زده و مستحقِ کمک می بینند. 

اگر بخواهم از استدلال هایی که قبلا انجام داده ام دفاع کنم باید بگویم که هندوستان سه برابر بیشتر از آن تعداد واکسن‌هایی که قرار بوده در داخل آن ها را استفاده کند، اقدام به صادرات واکسن کرده است. این مساله عمیقا هند را از هدف اصلی خود که واکسینه کردن 400 میلیون هندی تا ماه آگوست بوده، عقب نگه داشته است. در این راستا، هند تنها اقدام به واکسینه کردن حدودا سه میلیون نفر از کارمندان و پرسنل بهداشت و درمان، آن هم از تاریخ 16 ژانویه(سال‌جاری) کرده است. من با توجه به: " احتمال افزایش شمار مبتلایان به ویروس کرونا در هند، ظهور جهش های جدید از شیوع ویروس کرونا که امکان دارد به واکسن های جدید پاسخ ندهند، و اقتصاد هند که هنوز به طور کامل از تبعات بحران کرونا بهبود نیافته"، به این نکته اشاره کردم که این مسائل می توانند چالشی اساسی را برای هند در زمینه عمل به تعهداتش جهت تامین واکسن برای کشورهای در حال توسعه ایجاد کنند. این نکته مخصوصا با توجه به تقضای داخلی رو به رشدِ هند، بیش از پیش ماهیت چالشی به خود می گیرد. 

در آن زمان، من به طور دقیق ابعاد و مقیاس چالش مذکور را درک نکرده بودم. در روزهای اخیر، شمار مبتلایان به ویروس کرونا در هند از 17 میلیون نفر عبور کرده و میزان مرگ و میر نیز اکنون از 190 هزار نفر تجاوز کرده است. هند اکنون با کمبود شدید تخت های بیمارستانی رو به رو است، این کشور از توانمندی کافی جهت تامین کپسول های اکسیژن برای سیل عظیم بیماران کرونایی برخوردرا نیست، مراکز واکسیناسیون هند از واکسن های کافی جهت واکسینه کردن مردم هند برخوردار نیستند، و داروخانه های هندوستان نیز قادر به تامین نیاز و درخواست های شهروندان هندی برای داروهای ضدویروس نیستند. در این راستا باید گفت: "هند به هیچ وجه حال و احوالش خوب نیست". 

در این نقطه باید به طرح این سوال پرداخت" چه اتفاقات اشتباهی رخ داد که بلافاصله پس از رهایی هند از موج اول شیوع ویروس کرونا و ازسرگیری زندگی عادی و فعالیت های اقتصادی و حتی شروع صادرات واکسن از سوی هند، این کشور با یکچنین فاجعه گسترده و عمیقی رو به رو شده است؟ در این رابطه باید گفت که لیست خطاها و اشتباهات، طولانی است: 

اولا، "نارندرا مودی" نخست وزیر هند در تلویزیون ملی این کشور چندین مرتبه با طرح مسائل خرافی نظیر اینکه در بحبوحه ویروس کرونا و جهت مقابله با آن، هندی ها چراغ ها و لامپ های منازل خود را در یک زمان مشخص روشن کنند، عملا خرافه پرستی را جایگزین محاسبات و ملاحظات علمی در مقابله با اپیدمی ویروس کرونا کرد. 

مودی همچنین "ملی گرایی هندوها" را در مقابله با شیوع ویروس کرونا به یک مولفه قابل توجه تبدیل کرد. مودی همانطور که در قالب "افسانه های هندوئیسم" گفته می شود و بر اساس آن ها، هندی ها توانسته اند "جنگ مهابهاراتا" را در 18 روز پیروز شوند، ادعا کرد که مردم هند قادر خواهند بود که نبرد علیه ویروس کرونا را نیز در 21 روز پیروز شوند. این ادعا به هیچ عنوان پایگاه علمی نداشت و صرفا یک آرزوی واهی بود. 

خطای دیگر هند در نادیده گرفتن و بی اعتنایی به توصیه های سازمان بهداشت جهانی بود. از زمان شروع بحران پاندمی ویروس کرونا، این سازمان بر راهبردهایی جهت مهار ویروس کرونا با تکیه بر رویه هایی نظیر آزمایش گیری، رهگیریِ مبتلایان، قرنطینه سازی و درمان، تاکید می کرد. اگرچه این راهبردها در ابتدا در برخی ایالت های هند نظیر "کرالا"(که نخستین مورد از ابتلا به ویروس کرونا در این ایالت به ثبت رسید) به درستی اجرا شدند با این حال، سومدیریتِ دولت مودی عملا موجب شد تا این راهبردها در دیگر ایالت ها به نحو درستی اجرایی نشوند و عملا شمار مبتلایان به کرونا در هند، اوج بگیرد. 

خطای سوم این بود که دولت هند بیش از حد در بحث مقابله با ویروس کرونا، "اقتدارگرایانه و با تاکید بر قدرت مرکزی" به جلو حرکت کرد. در این راستا، دولت هند ساختار فدرال این کشور را کنار گذاشت و عملا 28 ایالت هند را از تصمیم‌گیری در مورد نحو برخورد با شیوع ویروس کرونا با توجه به شرایطِ محلی هر ایالت، از قدرت ساقط کرد. این رویکرد تا حد زیادی منطقی نبود و نتایج فاجعه باری را نیز از خود برجا گذاشت. در واقع، عدم توجه به مقتضیات محلی در هندوستان، عملا مردم و مسوولان هندی را دچار گیجی و هرج و مرج کرد و همین مساله به اوج گیری بحران در هند کمک کرد. این مساله جدای از برجاگذاشتن خسارات جانی قابل توجه، خسارت های اقتصادی قابل توجهی را نیز بر اقتصاد و مردم هند وارد کرده است. در ادامه نیز ، هرچه شرایط در هند بدتر شد، دولت این کشور همچون دولت "ترامپ"، اختیارات بیشتری را به ایالت های هند محول کرد و در عین حال، منابع مالی چندانی را نیز در اختیار آن ها قرار نمی داد. در این راستا، تقریبا اغلب ایالت های هند با چالش های گسترده پزشکی و درمانی جهت تامین امکانات کافی برای مقابله موثر با ویروس کرونا رو به رو شدند. دولت نیز پس از مشاهده این شرایط، ارائه یک بسته مالی را به تصویب رساند که هنوز مشخص نیست مبلغ دقیق آن چقدر است و یا منابع آن دقیقا در چه جاهایی هزینه شده اند. 

از سویی، وقتی شعله های موج اول شیوع ویروس کرونا در هند رو به خاموشی رفتند، مقام های دولتی در هند به مردم این کشور و نهادهای مختلف، این هشدار را ندادند که باید اقدامات احتیاطی را در پیش گیرند زیرا امکان دارد موجِ دومی در راه باشد که به مراتب از موج اول می تواند مرگبارتر و کشنده تر باشد. در این راستا، رویه های مختلف نظیر آزمایش‌گیری، رهگیری مبتلایان و غیره که با هدف مقابله موثر با ویروس کرونا در هند دنبال می شدند نیز عمیقا فروکش کرده و تضعیف شدند. مردم هند نیز مطمئن از بهتر شدن شرایط، در تجمعات انتخاباتی و مذهبی، حتی بدون ماسک ظاهر می شدند. در نتیجه همه این مسائل، ناگهان شاهد شروع مرگبار موج دوم ویروس کرونا در هند و ابتلا و کشته شدن شمار زیادی از شهورندان هندی هستیم. 

از طرفی باید گفت اگرچه هند 60 درصد از واکسن های جهان را تولید می کند، با این حال، دولت هند اقدامات کافی جهت افزایش قابل توجه روند تولید واکسن های ویروس کرونا را انجام نداده است. دولت هند حتی اجازه واردات واکسن‌های خارجی، کمک به توسعه تاسیسات جدیدِ تولید واکسن، و یا ارائه اعتبارنامه به دیگر شرکت های هندی جهت تولید واکسن را نیز نداده است. هند واکسیناسیون خود را دو ماه پس از آغاز واکسیناسیون در انگلیس آغاز کرد با این حال، تا ماه آپریل سال جاری میلادی، تنها 37 درصد از کارکنان بخش بهداشت و سلامت و فقط 1.3 درصد از کل جمعیت 1.4 میلیارد نفری هندوستان، علیه ویروس کرونا واکسینه شده اند. از سویی تنها 8 درصد از جمعیت هندوستان فقط یک دُز از واکسن ویروس کرونا را دریافت کرده اند. این مساله نیز وقتی با دیدگاه مرکز محورِ دولت هند(که پیشتر به آن اشاره شد و به واقعیت های محلی و ایالت های مختلف این کشورتوجهی ندارد) همراه شود، به نتیجه ای جز فاجعه کنونی در این کشور ختم نمی شود. 

دولت هند در برهه فعلی باید در رویکردهای خود در مقابله با شیوع ویروس کرونا، تجدید نظر اساسی کند. دولت هند اگر واقعا به دنبال رهبری جهانی است، ردر ابتدا باید این فرآیند را از کشور خود آغاز کند. کشوری که اکنون مرده شوی خانه‌ها، قبرستان ها، و کوره های جسد سوزی آن، دیگر جایی برای قربانیان ویروس کرونا ندارند». 

***نویسنده: شاشی تارور، وی نماینده کنگره ملی هند، وزیر سابق دولت هند در امور خارجی، و همچنین وزیر سابق دولت این کشور در توسعه منابع انسانی است.