ارز دیجیتال Digital currency صنعتی است که به عنوان یک ارز دیجیتال یا مجازی است که برای واسطه مبادلات طراحی شده است. از رمزنگاری برای ایمن سازی و تأیید معاملات و همچنین کنترل ایجاد واحدهای جدید رمزنگاری خاص استفاده می کند. در اصل، یک ارز دیجیتال در بستر یک بلاکچین می باشد که هیچ کس نمی تواند آنها را تغییر دهد مگر اینکه شرایط خاصی برآورده شود. 
تاریخچه ارز دیجیتال

تلاش های بسیاری برای ایجاد ارز دیجیتالی در طول رونق فناوری دهه 90 صورت گرفته است که سیستم هایی مانند Flooz ،Beenz و DigiCash در بازار ظاهر شدند اما به ناچار ناکام ماندند. دلایل مختلف زیادی برای عدم موفقیت آنها وجود دارد ، از جمله کلاهبرداری، مشکلات مالی و حتی فاصله طبقاتی بین کارمندان شرکت ها و کارفرمایان آنها که باعث تنش برای رشد صنعت کریپتوکارنسی شد.

قابل توجه است که همه این سیستم ها از یک رویکرد شخص ثالث مورد اعتماد استفاده می کردند ، به این معنی که شرکت های پشت سر آنها معاملات را تأیید و تسهیل می کردند. با توجه به عدم موفقیت این شرکت ها، ایجاد سیستم نقدی دیجیتالی به عنوان حلقه گمشده این ماجرا احساس می شد.

سپس، در اوایل سال 2009 ، یک برنامه نویس ناشناس یا گروهی از برنامه نویسان تحت نام مستعار Satoshi Nakamoto بیت کوین را معرفی کرد. ساتوشی آن را به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی “همتا به همتا” توصیف کرد. این مفهوم شباهت زیادی به شبکه های همتا برای اشتراک فایل دارد.

یکی از مهمترین مشکلاتی که هر شبکه پرداخت باید آن را برطرف کند ، پرداخت هزینه های مضاعف بود. راه حل سنتی یک شخص ثالث قابل اعتماد – سرور مرکزی – بود که سوابق موجودی ها و معاملات را حفظ می کرد. با این حال ، این روش همیشه مستلزم نظارت دقیق کنترل بودجه شما و تمام اطلاعات شخصی شما بود.

اما در یک شبکه غیرمتمرکز مانند بیت کوین، هر یک از شرکت کنندگان باید این کار را انجام دهند. این کار از طریق Blockchain انجام می شود که رهبری عمومی همه معامله هایی که تاکنون در شبکه اتفاق افتاده است، در دسترس همه است. بنابراین، همه افراد در شبکه می توانند تعادل هر حساب را مشاهده کنند.

هر معامله یک پرونده است که از کلیدهای عمومی فرستنده و گیرنده (آدرس کیف پول) و میزان کوین های منتقل شده تشکیل شده است. همچنین معامله باید با کلید خصوصی آنها توسط فرستنده به سیستم وارد شود. همه اینها فقط رمزنگاری اساسی است. سرانجام، معامله در شبکه پخش می شود اما ابتدا باید تأیید شود.

در یک شبکه رمزنگاری، فقط استخراج کنندگان می توانند معادلات را با حل یک معما رمزنگاری تأیید کنند. آنها معادلات حل می کنند و به عنوان مشروعیت علامت گذاری می کنند و در شبکه پخش می کنند. پس از آن، هر نود از شبکه را به پایگاه داده خود اضافه می کند. پس از تأیید ، معادله غیر قابل برگشت می شود. جالب است که بدانید یک ماینر پاداش تایید و حل این معادلات را لحظه ای دریافت می کند.

اساساً، هر شبکه رمزنگاری مبتنی بر اجماع مطلق کلیه شرکت کنندگان در مورد قانونی بودن ترازها و معاملات است. اگر نودهای شبکه با یک تعادل واحد اختلاف نظر داشته باشند ، اساساً سیستم خراب می شود. با این حال، بسیاری از قوانین از پیش ساخته شده و برنامه ریزی شده در شبکه وجود دارد که از وقوع این امر جلوگیری می کند.

منبع : آی ماینر