امسال نوروز با همۀ نوروزها و عیدهای دیگری که در زندگی داشته ایم متفاوت است. امسال مهم ترین و پررنگ ترین آداب نوروزی مان را که صدها سال در این مرز و بوم جاری بوده است به جا نمی آوریم . هنگام تحویل سال یکدیگر را در آغوش نمی گیریم و نمی بوسیم. در میان برگ های مبارک و معطرقرآن کریم اسکناس های نو و دست نخورده را نگه داری نمی کنیم و به کوچک ترها عیدی نمی دهیم.
امسال نه در هنگام تحویل سال و نه در روزهای آغاز بهار پدرها و مادرها و فرزندان و عزیز ترین هایمان را نمی بینیم . در آغوش شان نمی گیریم و دست هایشان را به گرمی نمی فشاریم . روایت بهار و نوروز امسال ما در حافظۀ تاریخی ملت ایران ثبت خواهد شد و تا سالیان متمادی از آن به عنوان عجیب ترین و غیرمنتظره ترین بهار زندگی مان یاد خواهیم کرد.
چرا که امسال مهمان ناخوانده ای به جمع ما اضافه شده و دورهمی های پر شوق و شور و بساط گل و سبزه و شاخۀ بید مشک مان را از هم پاشیده است.
تا یک ماه پیش حتی به خواب هم نمی دیدیم که ناگهان یک ویروس از راه برسد و فقیر و غنی، وزیر و وکیل، رئیس و کارمندو کارگر، پزشک و پرستار، مسئول و غیر مسئول را از هم نشناسد و به یک باره به همه بتازد.
بعضی گفتند پس خدا کجاست ؟ چرا به دادمان نمی رسد و عده ای پاسخ دادند بگویید انسان کجاست و چه می کند؟ این بلایی بود که بر کرۀ زمین نازل شد تا بشریت به خود آید ، از تبعیض و ستم بر همنوع دست بردارد، ضعف و ناتوانی خود را به یاد بیاورد و انسانیت فراموش شده این کرۀ خاکی احیا شود.
بعضی دیگر از توطئۀ قدرت های بزرگ جهانی و ترور بیولوژیک سخن گفتند و همۀ ماجرا را به نقشه ای از قبل طراحی شده نسبت دادند.
شاید حالا برای قضاوت در بارۀ پدیده ای چنین عالمگیر و مخرب بسیار زود باشد. تاریخ و گذر زمان پاسخ ابهامات و سوالات انسان ها را در این ماجرا خواهد داد.
اما اینک ما هستیم و بهار ، ما هستیم و نوروز ، ما هستیم و در زیباترین روزهای سرسبزی طبیعت در پیلۀ خانه ماندن و ما هستیم و ترس از ابتلای خود و عزیزان مان به ویروس و بیماری که می تواند زندگی را از ما بگیرد.
اما یادمان نمی رود که ما ملتی هستیم که روزهای سخت جنگ تحمیلی را سپری کردیم و هم اینک علاوه بر ویروس کرونا به گرفتاری های تحریم های غیرانسانی جهانی نیز مبتلاییم. ما ملتی هستیم که می توانیم در میان هر تاریکی ، هریک فانوسی از امید به دست گرفته و از گذرگاه های طوفان زده عبور کنیم.
ما ملتی هستیم که نوروز امسال در خانه می مانیم و خانه هایمان را گلستان می کنیم ، در گلدان دل هایمان بذر دعا می کاریم و با امید به آینده و روزهای خوش سلامتی ، همۀ توصیه های دانشمندان و پزشکان و پرستاران از جان گذشته مان را به جان می خریم.
امسال بهار را به خانه می آوریم چون بیش از سال های پیش یکدیگر را دوست می داریم وقدر یکدیگر را می دانیم. امسال بهار را به خانه می آوریم چون همۀ بهانه های سادۀ خوشبختی را پاس می داریم و چشم های مان را می شوییم و زندگی را طور دیگری می بینیم . امسال بهار را به خانه می آوریم چون دست هایمان بیش از هرزمان دیگری رو به خداست و چشم به رحمت و قدرت او داریم و چراغ نیایش دل هایمان را روشن می کند.
امسال نوروز را در خانه می مانیم و آغاز بهار را در خانه جشن می گیریم و روزهای درخشان و به یاد ماندنی دیگری در تاریخ ملی مان به ثبت می رسانیم . روزهایی که نیایش و فرهنگ دیرینه، غنی و پویای ایرانی پاسدار و نگهبان ملت ایران خواهد بود. نوروز امسال و سالهای آینده بر همۀ ایرانیان مبارک.
--------
* یارب این ملت دل سوخته را یاری کن
بارش رحمت خود را به وطن جاری کن
اختیار همه با توست از این جبر چه بیم
ضعفا را تو ولی بیمۀ اجباری کن
* شعر از : افشین علا
