به نظر می رسد راه آهن جمهوری اسلامی ایران توجه ویژه ای به انجام فریضه نماز دارد. قطارهای راه آهن برای انجام این فریضه توقف مفصلی دارند و همچنین پوسترها و پلاکاردهای متعددی مسافران را به نماز دعوت و ترغیب می نماید.
در سفری که اخیرا در مسیر تهران-گرگان داشتم قطار حدودا نیم ساعت در ایستگاه ساری توقف نمود تا انجام فریضه صبح میسر شود. بخش بزرگی از این زمان البته به انتظار در صف نسبتا طولانی دستشویی گذشت اما به هر حال این انتظار مشقت فوق طاقتی نبود.
اما در این میان تعداد قابل توجهی از مسافران - برادران (یا خواهران) اهل سنت - وضعیت متفاوت و مشقت مضاعفی را تجربه می کردند. آنها مجبور بودند برای تکمیل وضو و شستن پا از روشویی موجود استفاده کنند. با توجه به ارتفاع شیر آب در روشویی و لغزندگی کف دستشویی عملا این کار آنها را در معرض خطر سرخوردن و سقوط قرار می داد. این وضعیت احتمالا به سنین بالاتر و افراد مسن اجازه نمی داد وضوی خود را تکمیل نمایند. بر این مشقت باید برخی نگاههای سنگین افراد حاضر در صف را نیز اضافه نمود. به هرحال شاید آنها روشویی را مکان مناسبی برای شستن پا به حساب نیاورند.
قطار مسیر تهران-گرگان که از بندر ترکمن و ترکمن صحرا می گذرد همواره تعداد قابل توجهی مسافر ترکمن دارد. وضعیت فعلی ایستگاههای راه آهن انجام فریضه نماز را برای این عده دشوار و شاید فوق طاقت نموده است. علاج این مشکل بسیار آسان به نظر می رسد. قرار دادن چشمه ای آب در بیرون دستشویی، جایی که امکان نشستن و شستن پا را فراهم نماید، می تواند این مشکل را برطرف نموده و به انجام این فریضه الهی در راه آهن جمهوری اسلامی ایران مدد رساند. بعید می داند هزینه چنین ترتیبی خیلی بیشتر از هزینه تبلیغات و پوستر و پلاکاردهایی باشد که در راه آهن صرف تبلیغ نماز می شود.
