به گزارش الف این نشریه در مقاله ای به قلم "سباستین روبلین" روزنامه نگار حوزه امنیت بین الملل و تاریخ نظامی می افزاید توان بازدارندگی قایق های توپدار و تندروی ایران، شوخی نیست:
« در 16 می 2019 مقامات آمریکایی به گزارشاتی اشاره کردند که براساس آن ایران موشک هایی را بر قایق های غیرنظامی در خلیج فارس نصب کرده است و دلیل آن هم استقرار گسترده نظامیان آمریکایی در خاورمیانه بود.
شاید بیان این ادعا برای ناظرانی که قابلیت های نظامی ایران را دنبال می کنند، قدری عجیب به نظر برسد ، زیرا استقرار تعداد زیادی از قایق های موتوری در منطقه برای حمله نامتقارن به تجهیزات دریایی از مدت ها قبل به عنوان راهبرد ایران در امور دریایی بوده است، مساله ای که ایران آن را پنهان نمی کند.
به عنوان مثال می توان فیلم های ویدئویی را درنظر گرفت که در آن تعداد زیادی قایق توپدار، به طرف یک ماکت ناوهواپیمابر غول پیکر آمریکایی در خلیج فارس موشک شلیک می کنند.
علاوه بر قایق های توپدار، حضور موشک های بالستیک ضد کشتی را نیز همراه دیگر اقلام باارزش در نظر بگیرید که می توان از آنها برای حمله به اهداف دریایی استفاده کرد.
در یک حادثه طعنه آمیز دیگر، رسانه های ایرانی طرحی از یک منبع آمریکایی را منتشر کردند که تاکتیک های ایران را توضیح می داد (که البته آمریکا با نگرانی از آن به عنوان تهدید "جدید" ایران یاد کرد.)
نیروی دریایی آمریکا حتی با هدف مقابله با قایق های تندروی ایران، "کشتی های رزمی دریایی" خود را طراحی کرد که البته جای تاسف دارد، زیرا این مساله بر جنگ بین "قدرت های بزرگ" متمرکز است.
کشتی ها نظامی و غیرنظامی در خلیج فارس، هر دو شدیدا در معرض تهدید مین، موشک های کروز و حملات قایق های تندرو قرار دارند زیرا کشتی های غول پیکر به ناچار مجبورند از تنگه های کم عمق منطقه تردد کنند.
ایران با برخورداری از دو نیروی دریایی، موردی عجیب است: نیروی دریایی ارتش مجهز به ناوهای جنگی تندرو، ناوهای پاسور و قایق های موشک انداز، به اضافه حدود بیست فروند زیردریایی که منطقه عملیاتی آن تنگه هرمز، دریای عمان و اقیانوس هند است. وجود 22 فروند زیردریایی کلاس غدیر ارتش، آن را برای جنگ های تهاجمی در مناطق کم عمق و صخره ای خلیج فارس مناسب کرده است.
سپاه پاسدارن نیز نیروی دریایی خود را در اختیار دارد: وجود بیش از 1500 قایق تندرو که برای حملات سریع و گسترده در آب های کم عمق ساحلی در خلیج فارس طراحی شده اند. نیروی دریایی سپاه در حوادثی با ماهیت جنجالی تر دیپلماتیک نظیر توقیف قایق تندروی نیروی دریایی آمریکا در ژآنویه 2016 دخالت می کند.
در خصوص "قایق های غیرنظامی"، نیروی دریایی سپاه صدها فروند قایق تندرو با الگوبرداری از قایق های موتوری " بوستون ویلر"، مجهز به موشک اندازهای کنترل نشده، موشک های ضد تانک، نارنجک های موشک-پرتاب، و موشک اندازهای سبک در اختیار دارد. قایق های کلاس "بوقمار" و قایق های سبک بادی، از دیگر اقلامی است که نیروی دریایی سپاه از آن بهره می برد. این تجهیزات سبک را می توان در جزایر دورافتاده و تاسیسات نفتی در قلب خلیج فارس مستقر کرد.
با این وجود ایران در حال تولید قایق های تندرو خاص با قابلیت های کاملا حیرت انگیز است. یک نمونه از این قایق ها سراج – 1، قایقی با مهندسی معکوس قایق تندروی "بلیدرانر – 51" انگلیس است که از آفریقای جنوبی خریداری شده. تصاویر منتشر شده نشان می دهد این قایق ها به سیستم پرتابگر چندگانه موشک و همچنین مسلسل های سنگین ضدهوایی مجهز است. سرعت قایق سراج 55 تا 72 گره دریایی است.
"ذوالفقار" نام دیگر قایق تندرو ساخت ایران است که حداکثر سرعت آن به 70 گره دریایی رسیده و از سیستم تلفیقی رادار و همچنین موشک های کروز نصر-1 بهره می برد. نصر-1 که الگوبرداری شده از موشک چینی C704 است، 22 مایل برد دارد و از سیستم های هدایت شونده راداری یا تلویزیونی مادون قرمز استفاده می کند.
دیگر تجهیزات دریایی متحیر کننده تر ایران شامل قایق های زیردریایی است که به ویژه می تواند پایین تر از سطح آب قرار گرفته و شناسایی نشود. این قایق ها از قابلیت خاص خرابکاری، جاسوسی و انتقال مخفی نیروهای ویژه برخوردارند.
و سرانجام اینکه نیروی دریایی سپاه قادر است بیست فروند قایق سریع تهاجمی از کلاس تندر مجهز به چهار موشک ضد کشتی از نوع C802 و همچنین ده قایق موتوری اژدری کلاس تیر-2 در منطقه مستقر کند.
اگر تاکتیک های مدل "مد مکس" یعنی حمله با سرعت غیرقابل کنترل به دشمن با استفاده از وسایل نقلیه پرنده و کاملا مجهز بدون سقف بعید به نظر می رسد، این مساله برای این از یک منطق خاص برخوردار است. قایق های کوچک و کم هزینه امواج راداری کمی دارند که با سرعت زیاد خود، زمان واکنش هدف را به میزانی چشمگیر کاهش می دهد. مهم تر از آن، تعداد زیاد این قایق ها می تواند بر سیستم های دفاعی پرهزینه در رزم ناوهای آمریکایی غلبه کرده و در صورت لزوم این عملیات را با نابود کردن مهمات آنها اجرا کنند.
"ژنرال پائول ون رایپر" دریادار بازنشسته آمریکایی است که در تمرین های نظامی موسوم به "چالش هزاره 2002 " فرماندهی یک گروه ضربتی را با الگوبرداری از استراتژی موشک های تهاجمی ایرانی برعهده داشت. ون رایپر با به کارگیری انبوهی از موشک های ضد کشتی کروز، حمله ای بازدارنده علیه نیروهای آبی خاکی آمریکایی انجام داد و سیستم های پیچیده دفاع هوایی آنها را – موسوم به سپر دفاعی - کاملا نابود کرد. در این عملیات از حملات قایق های تندرو هم استفاده شد که طی آن 16 کشتی غرق شد و 20 هزار نفر از نیروهای تحلیل اطلاعات کشته شدند.
ون رایپر احتملا نمی دانست که وی باید بازنده آن تمرینات نظامی باشد تا اعتبار دکترین نظامی آمریکا تایید شود، به همین دلیل مانورهای نظامی مورد نظر بلافاصله متوقف شد تا نتایج "درست" حاصل شود. گرچه این برداشت ها صرفا از یک مانور صورت گرفت، اما تاکتیک های ون رایپر نشان می دهد حملات گسترده با قایق های تندرو تنها بخشی از یک راهبرد گسترده تر نظامی است. این راهبردمی تواند شامل به کارگیری موشک های دوربرد کروز مستقر در خشکی، تجهیزات تجسسی نصب شده در کشتی و پهباد به منظور شناسایی موشک ها، حملات زیردریایی و مین های دریایی باشد.
به عنوان نمونه، برخورداری ایران از بیش از سه هزار مین دریایی، می تواند دسترسی به خلیج فارس را به شدت محدود کند؛ این مین ها را می توان با قایق های کوچک کلاس عاشورا، زیردریایی، چرخبال، قایق های توپدار و غیره کاشت. پهبادهای ساخت ایران و یا هاورکرافت های عجیب سیال آن قادرند در خصوص موقعیت کشتی های دشمن، جاسوسی و مختصات آنها را به موشک های مستقر در خشکی ارسال کنند. ایران موشک های C802 موسوم به کرم ابریشم از چین وارد کرده است که برد تهاجمی آنها به 120 مایل می رسد. ایران همچنین موشک های کروز تولیدی خود - نور - را مهندسی معکوس کرده و در زمینه سیستم موشکی غدیر ASCM با برد 200 مایل کار کرده است. در حالی که عرض خلیج فارس بین 35 تا 212 مایل است.
با توجه به این که استراتژی دریایی ایران یک راهکار ضعیف نظامی برای مقابله با رقبای قوی تر به نظر می رسد، رسیدن چنین نتایجی جالب است. تهران می خواهد دشمنانش از این بیم داشته باشند که جنگ کشورهای غربی با ایران به خسارت گسترده به نفت کش هایی منجر می شود که یک سوم نفت جهان را در تنگه هرمز حمل و نقل می کنند، و این که نیروی دریایی آمریکا در استقرار ناوهای هواپیما بر خود در خلیج فارس، بازبینی کند.
از منظر نیروی دریایی سپاه، رزم ناوهای پیشرفته آمریکایی که با موشک های خود آماده جنگند، "ستاره مرگ" هستند. و انبوه قایق های توپدار، رزمندگان دلیر و مانورپذیر آن، تجهیزات پیشرفته دفاعی هستند که قادرند ضربه ای مهلک به دشمنان وارد کنند.
اینکه آیا قایق های توپدار تندرو قادرند بر آب های ساحلی خلیج فارس مسلط شده و در مقابله با رزم ناوهای پیشرفته موثرباشند، هرگز آزمایش نشده و باید امیدوار باشیم هرگز آزمایش نخواهد شد.
