به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، همین‌طور که شما سرتان را بر روی بالش گذاشته و به خواب فرو رفته‌اید، احتمالاً تصور نمی‌کنید که مغز شما هنوز دیوانه‌وار در حال کار است، اما دقیقا همین‌طور است. یکی از مشغله‌های بسیاری که مغز در حین خواب مشغول انجام آن است، کاوش در میان لحظه‌ها و افکار روزانه شما و پاک کردن موارد غیرضروری آنهاست.

محققان ژاپنی نورون‌هایی را در قسمت هیپوتالاموس مغز کشف کرده‌اند که با حرکت سریع چشم در هنگام خواب و از بین بردن خاطرات غیرضروری مرتبط است. این بخشی از مغز است که چندین کارکرد دارد و مهم‌ترین آنها اتصال سیستم عصبی ما به سیستم غدد درون ریز است.

مغز با وجود پیشرفت شگرف علم هنوز هم اندامی مرموز است. با این حال این تحقیق خاص به کشف و درک مکانیسم‌های عصبی ناشناخته که هنگام خواب بر روی تنظیم حافظه ما کار می‌کنند، کمک می‌کند.

هنگامی که می‌خوابیم، مغز ما در حال پردازش تمام اطلاعاتی است که در طول روز جمع آوری کرده‌ و آنها را طبقه‌بندی می‌کند و در "جعبه‌های" مشخصی در مغز قرار می‌دهد و آنها را به شکل خاطرات تلفیق می‌کند.

به گفته دانشمندان اما برخی از تجربیات روزانه از نظر مغز ما ارزش یادآوری ندارند و از این رو از حافظه ما اخراج می‌شوند.

این در واقع یک فرآیند فوق العاده مفید است. در غیر این صورت ما از اطلاعاتی سرریز می‌شدیم که مغز ما نمی‌دانست چگونه باید آنها را اداره کند.

فراموشی برای تنظیم حافظه ما ضروری است و روند از بین بردن خاطرات غیر ضروری، تجدید ساختار سیناپسی نامیده می‌شود. این روند فقط در ساعات خواب ما رخ می‌دهد.

تیمی از محققان به سرپرستی "شونتارو ایزاوا" از دانشگاه ناگویا، نقش یک سری خاص از نورون‌ها به نام "هورمون تمرکز ملانین"(MCH) را در موش‌های در حال خواب بررسی کردند.

نورون‌های MCH منحصراً در هیپوتالاموس یافت می‌شوند و اعتقاد بر این است که در تنظیم خواب و بیداری نقش دارند.

این تیم برای مشاهده نقش نورون‌های MCH در تنظیم حافظه در موش‌ها از ترکیبی از تکنیک‌های شیمیایی و اپتوژنتیک استفاده کردند و در کمال تعجب ایزاوا و همکارانش دریافتند که مهار نورون‌ها باعث افزایش حافظه در جوندگان می‌شود ، در حالی که نورون‌های MCH باعث اختلال در حافظه(به معنی پاک کردن خاطرات غیر ضروری) می‌شوند.

بنابراین نتایج نشان می‌دهد که مسیر عصبی خواب موسوم به "REM" نقش مهمی در فراموشی فعال ما دارد.

محققان به آینده‌ای نگاه می‌کنند که در آن می‌توان از مسیرهای MCH به عنوان هدفی برای تنظیم حافظه استفاده کرد.