وقتی روایات حضرات معصومین(ع) درباره عزاداری و اشک بر سیدالشهداء(ع) را مطالعه می‌کنیم، می‌بینیم که ثواب بسیار زیادی برای اشک بر امام حسین(ع) ذکر شده است که به راستی باید این را محبتی از سوی خدا بدانیم.
این موضوع آنقدر اهمیت دارد که امام رضا(ع) در روایتی خطاب به «ریان ابن شبیب» فرمود اگر برای چیزی گریه‌ات گرفت، برای حسین بن علی (ع) گریه کن، چرا که او را سر بریدند همانگونه که گوسفند را ذبح می‌کنند و همراه او هجده نفر از اهل بیتش که در زمین مانندی نداشتند، کشته شدند و یقیناً آسمان‌های هفتگانه و زمین برای کشته شدن او گریه کردند.
* امام صادق(ع) در حدیثی درباره اجر اشک بر امام حسین(ع) می‌فرماید:
«مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیه‌السلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ [عَیْنَیْهِ] مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ؛
کسى که یادى از حضرت حسین بن على (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود،
اجر او بر خدا است و حق‌‌تعالی به کمتر از بهشت براى او راضى نیست».
