تسنیم نوشت: موضوع مسدود شدن حساب فدراسیون‌ها چندوقتی است که در فضای ورزشی ایران حسابی داغ و به معضلی اساسی برای اداره این فدراسیون‌ها و اجرای برنامه‌های‌شان تبدیل شده است. مدت‌هاست فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند و به تازگی هم فدراسیون‌های کشتی و تکواندو با این مشکل مواحه شدند.
این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که همه این فدراسیون‌ها مشکلی مشترک به نام «بدهی مالیاتی» دارند, بدهی که مشخص نیست برای چند دوره پرداخت نشده و مدام روی هم انباشته شده است. با پیش آمدن موضوع مالیات در مسدودی حساب‌ها این بحث پیش می‌آید که معمولاً در دنیا برای نهاد‌های ورزشی معافیت‌های مالیاتی در نظر گرفته می‌شود تا امر ورزش با توجه به اهمیتی که در سلامت و نشاط جامعه دارد, مسیرش را بدون مشکل سپری کند. این موضوع در دنیا، هم برای ورزش است و هم برای افرادی که در ورزش سرمایه‌گذاری می‌کنند.
در ایران اما از مسدودی حساب برخی فدراسیون‌هایش می‌توان به وضوح دریافت که چنین امتیازی به ورزش تعلق نگرفته و حالا مشکلاتی اساسی‌تر را برای اهرم‌های اجرا و مدیریت ورزش در بخش‌های مختلف به وجود آورده است. ماجرا زمانی به اوج خود می‌رسد که برخی از فدراسیون‌ها تاکنون اظهارنامه مالیاتی نداشته‌اند یا آن‌قدر بدهی‌شان با جریمه دیرکرد و مسائل دیگر افزایش پیدا کرده که دیگر توان پرداخت آن نیست.
فدراسیون‌هایی حساب‌شان مسدود شده که المپیکی و نسبت به سایرین حداقل برای حضور در المپیک با اهمیت‌تر هستند, مخصوصاً کشتی و تکواندو که جامعه ورزش ایران همیشه حساب ویژه‌ای برای مدال‌آوری آنها در المپیک باز میکند. فدراسیون فوتبال نیز علاوه بر تیم امید که برای راهیابی به المپیک تلاش میکند, تیم‌های زیاد دیگری در زیر مجموعه‌اش دارد و البته باید توجه کرد که حقوق پرسنل این فدراسیون‌ها هم از همین حساب‌هایی که مسدود شده است، پرداخت می‌شود.
مسئله دیگر این است که مالیات باید بر درآمد محاسبه شود, اما سؤال اینجاست که فدراسیون‌های ورزشی ایران چه مقدار در سال موفق به درآمدزایی می‌شوند که بعضاً بدهی‌های میلیاردی مالیاتی در پرونده آنها گنجانده شده است. اگر اقتصادی‌ها ندانند, حداقل اهالی ورزش به خوبی می‌دانند که فدراسیون‌های ورزشی از محل درآمد تنها می‌توانند بخشی از هزینه‌های جاری خود را بپردازند و اگر کمک‌های وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نباشد, شاید آنها در خیلی از کارهای اولیه خود نیز ناتوان بمانند, بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که این فدراسیون‌ها بتوانند از پس پرداخت مالیات‌های وضع شده به راحتی برآیند. اگر چه برخی فدراسیون‌ها در امر درآمدزایی ناموفق بوده و عملکرد آنها در این حوزه جای نقد جدی دارد اما باید به این نکته هم توجه داشت که فدراسیون‌های ورزشی در داخل کشور به درآمد واقعی خود که شامل حق پخش تلویزیونی و دیگر مسائل است, دست پیدا نمی‌‌کنند.
مجلس شورای اسلامی در مصوبات خود به دلایلی مشخص برای برخی از مشاغل و فعالیت‌ها معافیت مالیاتی در نظر می‌گیرد. به نظر می‌رسد جا دارد که این امتیاز در ورزش نیز با توجه به مشکلاتی که در این حوزه وجود دارد در نظر گرفته شود. مخصوصاً اینکه ورزش ایران سال کسب سهمیه المپیک را سپری میکند و شدیداً برای اجرای برنامه‌‌هایش نیاز به حمایت دارد.
