فساد اخلاقي، تنها وجه تشابه دونالد ترامپ به سومين رئيس جمهور ايالات متحده نيست. وقتي كه توماس جفرسون در انتخابات رياست جمهوري سال ١٨٠٠ ميلادي به پيروزي رسيد، عده اي در روزنامه ها نوشتند كه اكنون يك ديوانه رئيس‌جمهور امريكا شده است. در مقابل، توماس جفرسون هم مانند دونالد ترامپ، با الفاظي تند به رسانه‌ها حمله مي‌كرد. توماس جفرسون از پدران بنيان گذار محسوب مي شود و همراهي نام او با اعلاميه استقلال امريكا، شهرتش را جهاني كرده است. در زمينه سياست خارجي، دونالد ترامپ هم شباهت‌هاي آشكاري به جفرسوني هاي قرن ١٩ (از جمله اندرو جكسون) دارد. توماس جفرسون از گرفتاري در تعهدات بين المللي گريزان بود و ترامپ همچون او معتقد است كه اختلافات با ملل ديگر را بايد با ابزار اقتصادي از جمله تعرفه و تحريم حل و فصل كرد و درگير جنگ نظامي نشد؛ چون جنگ باعث غرق شدن در تعهد به متحدان خواهد شد.
گام نهادن ترامپ به سرزمين كره شمالي، يك اتفاق تاريخي است كه در نتيجه آن، مصونيت كره شمالي از تهاجم نظامي امريكا به تاييد رسيد. با اين وجود اختلافات ميان واشنگتن و پيونگ يانگ پا برجا هستند. سال‌ها پيشتر، چندين بار آمريكا و كره‌شمالي به توافقاتي رسيدند كه البته هر بار رسيدن به راه حل‌هاي اشتباه، سطح تنش را بالاتر برد. اين بار هم راه حل مشخصي در دسترس نيست، با اين حال ماه‌ها پيش، اولين ديدار رهبران، به ابتكار كيم جونگ اون كليد خورد و با خلاقيت ترامپ، به اينجا رسيد. خروج از پيچيدگي‌هاي معادله تقابل با كره‌شمالي، اقدامات مهمي را مي‌طلبد كه حتي نشانه‌هاي آن هم ديده نمي‌شود. اما منصفانه بايد پذيرفت كه سرگرم شدن به اين لبخندهاي زوركي بهتر از تعقيب تهديدات توخالي دو طرف درباره توسل به موشك اتمي است.
ادعاي پاسخ كوبنده به آسيب راهبردي دشمن، يك اصل ثابت در آمريكا است. اما پيش از ترامپ، معمولا تحريم‌هاي آمريكا با تهديد به اقدام نظامي پيش دستانه، همراه بود. اكنون با هر ارزيابي از ظرفيت ابزار اقتصادي، همين قدر كه روش مقبول ترامپ، احتمال آغاز جنگ نظامي از سوي امريكا را بي اعتبار كرده، روشي قابل تامل است. بار ديگر ثابت شد كه خبري از جنگ نيست. كره شمالي اكنون دستاوردي دارد كه ايران از طريق ساقط كردن پهباد آمريكايي به آن دست يافت. نتيجه اينكه آمريكاي ترامپ، علي رغم توسل به فشار حداكثري، هرگز به جنگ افروزي پر هزينه و بي حاصل، متوسل نخواهد شد.
كره شمالي و ايران از نگاه امريكا اشتراكاتي دارند كه بر اساس آن، مشتركا تحت فشار حداكثري امريكا قرار گرفته اند اما در واقع موقعيت اين دو كشور، قابل انطباق بر يكديگر نيست. ديپلماسي ايران معمولا درگير اين خيمه شب بازي‌ها نمي‌شود اما سلايق هم يكسان نيستند، سليقه رهبر كره شمالي قدري تفاوت دارد.
