رضا قپانچی پور در گفتگو با مهر، اظهار کرد: از دهم فروردین ماه، افزایش قابل توجه دبی رودخانه دز و سیلاب موجب زیر آب رفتن پارک ملی و منطقه حفاظت شده دز شد که سایت اداری این پارک به منظور پیشگیری از خسارت احتمالی سیلاب تخلیه شد.
وی افزود: تمام ماشین آلات و وسایل موجود در اداره پارک ملی دز که قابلیت جابجایی داشتند به منظور پیشگیری از خسارت احتمالی سیلاب به مناطق دیگر منتقل شدند و ماشین آلات این اداره به پارکینگ شرکت شهید بهشتی و اسلحه‌ها به اسلحه خانه منتقل شدند.
رئیس اداره پارک ملی دز با بیان اینکه این وضعیت تا اطمینان از شرایط رودخانه دز ادامه دارد، گفت: پارک ملی و منطقه حفاظت شده دز حدود ۱۷ هزار هکتار است که اکثر مناطق آن به دلیل افزایش دبی رودخانه زیر آب رفتند و همین امر موجب مفقود شدن گوزن‌های زرد ایرانی و نگرانی ما و دوستداران محیط زیست از وضعیت سلامت آنها شد.
قپانچی پور بیان کرد: در این بین نکته‌ای که تا حد زیادی نگرانی ما را کمتر کرد، این بود که گوزن حیوانی زرنگ، زیرک و شناگر ماهری است و به راحتی در آب شناور می‌شود و اگر در بین فنس‌ها یا محل خاصی گرفتگار نشود امکان غرق شدن آنها وجود ندارد.
رئیس اداره پارک ملی دز تصریح کرد: همچنین در سیلاب سال ۹۵ که حجم سیلاب نسبت به امسال بسیار بیشتر بود تنها یک رأس تلفات داشته ایم و گوزن‌ها در صحت و سلامتی کامل بودند.
قپانچی ادامه داد: بعد از سیلاب سال ۹۵ یک تپه بزرگ برای گوزن‌ها ایجاد شد تا گوزن‌های زرد ایرانی در مواقع سیلاب از این تپه استفاده کنند. اما در سیلاب اخیر نه تنها گوزن‌ها بر روی این تپه رؤیت نشدن بلکه سایت تکثیر و نگهداری گونه حفاظت شده «گوزن زرد» در پارک ملی دز (میانرود دزفول) نیز زیر آب رفت و بخشی از فنس این سایت تخریب شد، به همین دلیل گوزن‌ها از سایت خارج شدند.
وی عنوان کرد: بر همین اساس از زمان وقوع سیلاب تاکنون تلاش‌های زیادی با هدف کسب اطلاعاتی از وضعیت سلامت و حیات گوزن‌های موجود در این مکان انجام شد که ابتدا طی روزهای گذشته تعدادی رد پا و سرگین از آنها مشاهده و بعد از آن با کارگذاری ۴ دوربین تله‌ای موفق به تصویر برداری و مشاهده تعدادی از آنها شدیم.
قپانچی پور با بیان اینکه تاکنون هیچ گونه تلفات و یا لاشه‌ای از این گونه رؤیت نشده، افزود: با ضبط تصاویر اخیر با اطمینان بیشتری می‌توان از وضعیت سلامت آنها خبر داد.
به گزارش خبرنگار مهر، بر اساس آخرین سرشماری حیات وحش، ۲۰ تا ۳۰ رأس گوزن زرد در سایت تکثیر و نگهداری گوزن زرد در پارک و منطقه حفاظت شده دز واقع در میانرود دزفول وجود دارد.
گوزن زرد ایرانی بزرگ‌تر از شوکا و کوچک‌تر از مرال (دو گوزن دیگر بومی ایران) است وخال‌های سفید روی پشت و پهلوهایش آن را کاملاً از این دو نوع گوزن متمایز می‌کند.
گوزن‌های نر شاخ‌های بلند و نسبتاً پهنی دارند و رشد شاخ‌ها از یک سالگی به بعد شروع می‌شود، ولی شاخک‌ها از دو سالگی ظاهر می‌گردد. در اواخر فصل زمستان شاخ‌ها می‌افتند و شاخ‌های جدید بلافاصله شروع به رشد می‌کنند و در تابستان تکمیل می‌شوند.
موهای این گونه جانوری در فصل تابستان کوتاه است. رنگ پشت و پهلوها در این فصل زرد متمایل به قرمز و زیر بدن و کفل‌ها و دم سفید است.
گوزن زرد ایرانی در قسمت پشت و پهلوها خال‌های سفید مشخصی دارد ضمن اینکه در زمستان موها بلندتر و به رنگ خاکستری با خال‌های نامشخص است.
پارک ملی دز واقع در میانرود دزفول با برخورداری از ۱۷ هزار هکتار مساحت، زیستگاه گونه‌های مختلف جانوری به ویژه گوزن زرد ایرانی است که در ۱۵۰ کیلومتر از مسیر رودخانه دز امتداد دارد و از آن به عنوان تنها باقی مانده جنگل‌های گرمسیری جهان نام برده می‌شود.
پارک ملی و منطقه حفاظت شده دز رویشگاه جنگلی نیمه گرمسیری حاشیه رودخانه دز همچنین از جمله زیستگاه‌های ارزشمند پرندگان بوده که دارای میکروتالاب‌های منحصر به فرد و زیستگاه غنی انواع آبزیان و پرندگان است.
