آقایان مسئول. تا کی باید از تابوها فرار کنیم و حرفی نزنیم؟ بمب خاموش خودارضایی را دریابید قبل از آنکه کل اخلاق، خانواده و کشور را به فنا ببرد. حتی اگر صد مقاله علمی بگویند: خودارضایی ضرر ندارد و یا حتی فایده دارد! من می‌گویم: خدا می‌گوید خودارضایی خوب نیست. نعوذبالله مگر خداوند اشتباه میکند؟ مکتب فروید را از یاد نبرده‌ایم که مثلاً با نگاه علمی، روابط جنسی را آزاد گذاشتند و گفتند مشکلات بشر حل میشود؛ حل شد؟ خیر! بدتر هم شد و دیگر رابطه با حیوانات هم ارضایشان نمی‌کند.
نمی‌خواستم در این باره بنویسم؛ ولی احساس وظیفه کردم بنویسم. واقعاً نمی‌خواهیم برای مشکل ازدواج جوانان فکری کنیم؟ تا کی شعار؟ تا کی به جوان بگوییم صبر کن؟ تا کی بگوییم: دوغ بخور! قبول کنیم نهی دینی، برای همه جوانان پاسخ نمی‌دهد: وقتی جوان به راحتی به فیلم های غیراخلاقی دسترسی دارد و در جامعه، اندام و موی زن را راحت می‌بیند، می‌توانیم به او بگوییم لطفاً تحریک نشو؟ جامعه خودمان که قربانش بروم. وقتی در خیابان راه می‌روید، دیگر بقیه اش را شما بگویید! غیرت و تعصب که اصلاً کیمیا شده است. این جوانی که الان شغل ندارد (مسکن و ماشین و پول پس انداز به کنار)، باید چه بکند؟ تا کی باید صبر کند؟ مگر میشود همه را به آخرت توصیه و حواله کنیم؟ آیا جوان انسان نیست؟ آیا جوان نیاز جنسی ندارد؟
من در حدی نیستم که بخواهم مسائل را باز کنم و یا خدای نکرده، نوشته ام سبب سوءاستفاده دشمنان دین و نظام اسلامی که شهید داده ایم برایش بشود؛ ولی آقای مسئول، خانم مدیر، مشاورین تصمیم بگیر برای مسئولان و مدیران، خواهشاً محافظه‌کاری، تعارف و ترس را کنار بگذارید و برای این مشکل فراگیر بین جوانان کشور فکری کنید. هر گناهی که یک جوان مرتکب میشود، پای شما هم آن دنیا گیر است. تصور نکنید مشکل، مشکل جوانان است و هیچ چیزی بر گردن شما نیست.
