خبر ورزشی نوشت: «سختی‌های زندگی بی‌حکمت نیست. خیلی دوست داشتم با تیم ملی ایران قهرمان جام ملت‌ها شوم، اما شاید حکمت خدا در این بود که علیرضا بیرانوند در این سن و سال خودش را گم نکند»؛ این جمله محبوب‌ترین گلر جام ملت‌های آسیا و شاید ملی‌پوش ایرانی باشد که در کمال صداقت بر زبان جاری شد. او آن‌قدر سختی یا به قول خودش بدبختی کشیده که با شکست مقابل ژاپن ناامید و افسرده نشود. صحبت از علیرضا بیرانوند است که به گواه تمام بروبچه‌های خبرورزشی ذره‌ای غرور و نخوت در وجودش دیده نمی‌شود. بخش کوتاهی از گفت‌وگوی مفصل ما را در زیر می‌خوانید.
زین الدین زیدان! وقتی این اسم را برای جانشینی احتمالی کارلوس کی روش در اخبار شنیدی چه احساسی پیدا کردی؟
خب راستش را بگویم اول کلی تعجب کردم. بعد که با دو، سه تا از دوستان حرف زدیم کلی خندیدیم که چگونه می‌شود زیدان پیشنهاد منچستریونایتد را رد می‌کند و سرمربی ما می‌شود! این خبر که غیرممکن است، اما آرزوی قلبی من و بسیاری از فوتبالیست‌های ایرانی است که روزی شاگرد زیدان شویم.
شنیدیم با اشکان دژاگه هم سر ضربات کاشته و ایستگاهی کل‌کل داشتید.
بله ولی در تمرینات هیچ وقت مثل بازی با یمن کاشته نمی‌زد. من نمی‌دانم چطور آن‌جوری زد و گل هم شد. در تمرینات هم گل خوردم و هم ضربات اشکان را گرفتم و همین کری‌ها کمک می‌کرد هر دو جلو برویم و...
کدام‌یک از ملی‌پوشان بهتر از بقیه کاشته می‌زد؟
به نظرم رامین رضاییان بهترین کاشته‌زن تیم ملی در تمرینات بود. او در تمرین هر ضربه ایستگاهی را تبدیل به گل می‌کرد، اما نمی‌دانم چرا زمان مسابقه کاشته نمی‌زد یا اینکه استرس داشت. احسان هم خوب ایستگاهی می‌زد، اما کاشته‌زن اول ما اشکان بود و بعد هم سامان قدوس.
بدترین پنالتی‌زن تیم چه کسی بود؟
طفلکی وحید امیری! این داداش ما (اشاره به وحید امیری) پنالتی‌زن نمی‌شود که نمی‌شود!
هنوز هم خیلی‌ها حرف از گل خنده‌داری می‌زنند که ما از ژاپن خوردیم. واقعاً آن لحظه شما صدای سوت از داور شنیدید یا از روی سکوها سوت زدند که بچه‌ها توپ را رها کرده و دنبال داور دویدند؟
نه! صدای سوتی نشنیدیم. اگر هم داور سوت می‌زد که بازی متوقف می‌شد ولی متاسفانه همه اشتباهات ظرف دو، سه ثانیه رقم خورد تا آن‌طور گل بخوریم.
آن گل بیشتر تقصیر محمدحسین کنعانی‌زادگان و مرتضی پورعلی‌گنجی بود که به جای تعقیب توپ یا جایگیری در محوطه جریمه خودی به طرف داور یورش بردند تا بازیکن زیرک ژاپنی پس از گرفتن توپ آن را روی دروازه ارسال کند، اما علیرضا بیرانوند نمی‌توانست خروج بهتری داشته باشد.
بگذارید قشنگ برای شما و خوانندگان خبرورزشی توضیح بدهم. وقتی آن صحنه اتفاق افتاد و بچه‌ها محوطه جریمه خودمان را رها کردند جا خوردم! فقط میلاد محمدی در هجده قدم مانده بود که او هم قد و قامت بلندی ندارد. به همین خاطر تیر یک را رها کردم و آمدم تیر دو را بگیرم ولی سانتر بازیکن ژاپن فوق‌العاده بود. درست جایی فرود آمد که دست من نمی‌رسید و روی سر همبازی‌اش جفت و جور شد. اگر مرتضی حداقل می‌ماند به راحتی ضربه سر را می‌زد و آن خطر دفع می‌شد. من هنوز هم نمی‌دانم وقتی آمدم تیر دو چطور آن توپ خوابید و اوج نگرفت. البته حتماً بنویسید من علیرضا بیرانوند هم در گل خوردن تیم سهم داشتم. شاید یک‌جورهایی حواسم به توپ نبود و فکر کردم شاید داور سوت زده که همه بچه‌ها جمع شدند.
برخی از کارشناسان معتقدند وقتی تیم کارلوس کی‌روش گل اول را بخورد از هم پاشیده می‌شود. خودت هم فکر می‌کنم چنین دروازه‌بانی هستی که خوردن گل اول روحیه‌ات را خراب می‌کند.
شاید حق با شما باشد. من خودم وقتی گل می‌خورم شرایط برایم سخت‌تر می‌شود. تا قبل از گل اول با تمرکز بالا کار می‌کنم و خدا را شکر معمولاً هم دروازه‌ام بسته می‌ماند، اما قبول دارم کمی احساسی هستیم و باید خودمان را تقویت کنیم. شما دیدید ژاپنی‌ها ۳ بر یک از قطر عقب بودند، اما در دقیقه ۸۸ چنان ریلکس و راحت با هم پاسکاری می‌کردند که شگفت‌انگیز بود.
در این مصاحبه بیرانوند از مقایسه پرتاب دستش با ۴ دروازه‌بان بزرگ دنیا صجبت کرد، از تذکر جدی‌ای گفت که از کی‌روش گرفت و همچنین پیشنهادهای تیم‌های اروپایی و اینکه حاضر نیست در هیچ لیگی نیمکت‌نشین باشد به‌جز... ماجرای پنالتی ژاپن را هم مفصل تعریف کرد؛ می‌گفت چندبار به سردار گفتم روی مخ من نرو!
