در گزارش این پژوهش آمده است: شتاب بالای ضربات میستریوم، تاثیر بسیاری بر شکار و رفتارهای دفاعی او دارد.
پروفسور "اندرو سوارز"(Andrew Suarez)، استاد زیست‌شناسی حیوانات و حشره‌شناسی دانشگاه ایلینوی و سرپرست این پژوهش گفت: مورچه‌های دراکولا به خاطر آرواره‌های غیرمعمول خود، موجودات شگفت‌انگیزی هستند. این مورچه‌ها حتی در میان مورچه‌هایی که آرواره‌های خود را با قدرت باز و بسته می‌کنند نیز منحصر به فرد هستند.
به گفته پژوهشگران، مورچه‌های دراکولا آرواره‌های خود را با فشار آنها به یکدیگر تقویت می‌کنند که به ضربه انگشتان انسان شباهت دارد. سوارز افزود: مورچه‌ها از این حرکت برای ترساندن و گیج کردن بندپایان دیگر استفاده می‌کنند تا آنها را از لانه خود دور کنند و به لانه خود ببرند.
"فردریک لارابی"(Fredrick Larabee)، از پژوهشگران این پروژه گفت: دانشمندان، بسیاری از مکانیسم‌های شکار را در مورچه‌ها بررسی کرده‌اند اما هیچ کس، سرعت نسبی این مکانیسم‌ها را نمی‌داند. ما باید برای بررسی تمام حرکات مورچه‌ها، از دوربین‌های بسیار سریع استفاده می‌کردیم. همچنین ما توانستیم با کمک فناوری تصوربرداری با اشعه ایکس، آناتومی بدن مورچه‌ها را در سه بعد مشاهده و حرکات آنها را بهتر درک کنیم.
این گروه پژوهشی با استفاده از شبیه‌سازی رایانه‌ای بسته شدن آرواره‌های مورچه دراکولا توانست تاثیر نحوه شکل‌گیری و ویژگی‌های ساختاری آرواره‌ها را بر بسته شدن آنها بررسی کند.
این پژوهش، در مجله "Royal Society Open Science" به چاپ رسید.
