پیشتر خوانده اید که آقای حسین انتظامی از سوی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان سرپرست برای سازمان سینمایی انتخاب شده است. در ارتباط با اینکه چرا وزیر محترم نتوانسته برای ایشان حکم ریاست صادر کند، می توان نکته های زیر را به عنوان احتمال و انگاره در نظر گرفت:
الف ـ آقای انتظامی علیرغم میل و اصرار وزیر، به دلایلی که شاید بخشی از آن به بند سوم همین یادداشت مربوط باشد، حاضر نشده ریاست سازمان سینمایی را بپذیرد.
ب ـ میان نهادها و افراد صاحب نفوذی که در انتخاب ریاست سازمان سینمایی نقش دارند، اختلاف های شدیدی وجود دارد و هرکدام می کوشند فرد مورد نظر خود را بر سازمان سینمایی بگمارند. به دلیل همین اختلاف ها، آنها نتوانسته اند بر یک تن به توافق برسند و او را به عنوان رییس این سازمان برگزینند.
ج ـ ساختار سینمایی کشور، هم در بخش سازمان سینمایی و هم در بخش اصناف سینما (خانه ی سینما) علاوه بر کهنگی و فرسودگی (که بر ناکارآمدی هر دو تاثیرات زیادی گذاشته است) فاقد اراده های جدی و پر دل و جرات برای ایجاد تغییرات اساسی در این ساختار است. از سوی دیگر، می توان پیش بینی کرد که هر دو بخش سینمایی از سوی محافل قدرت سیاسی و اقتصادی، برای هر گونه تحول، مصلوب الاختیار اند و نمی توانند آنگونه که به مصلحت سینما و مردم است، این ساختار کهنه و معیوب را درهم بکوبند و بنایی تازه و متناسب با نیازهای زمانه بنیاد نهند.
در چنین شرایطی، کمتر کسی حاضر می شود ریاست سازمانی را بر عهده بگیرد که به جای آنکه عقابی بلندپرواز باشد، در اندازه های یک قمری ضعیف قابل بازشناسی است. به همین دلیل، هنوز آقای صالحی و دیگران نتوانسته اند از میان افراد صاحب صلاحیت و اهلیت، کسی را برای پذیرش این مسوولیت متقاعد کنند.
