به گزارش ایسنا، جشن هفته کتاب و کتابخوانی با شعار «حالِ خوشِ خواندن»، یکشنبه ۲۰ آبان در تالار قلم سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
در این برنامه، غلامرضا امیرخانی- معاون کتابخانه ملی- به تشریح عملکرد بخش کتابخانه و اقدامات صورت‌گرفته پرداخت.
او کتابخانه ملی را میراث‌دار هویت مکتوب کشور دانست و پس از یادآور شدن جایگاه خاص این نهاد فرهنگی هشتاد ساله، اظهار کرد: با این‌که نهادهایی چون آموزش و پرورش و نهاد کتابخانه‌های عمومی مسئولیت ترویج خواندن را برعهده دارند، اما کتابخانه ملی نیز به طرق دیگر درگیر این مسئله است. زیرا وقتی فهرست‌نویسی کتاب‌ها درست باشد، به اطلاع‌رسانی صحیح و دقیق کمک می‌کند. وقتی فیپا و شبکه‌های اطلاع‌رسان نبود، حتی در کتابخانه‌های بزرگ، کتاب‌ها چند ماه و شاید چند سال می‌ماندند تا فهرست شوند و این فرآیند به خاطر کمبود متخصص و امکانات بسیار دیرگذر بود.
امیرخانی با اشاره به شعار امسالِ هفته کتاب، «حالِ خوشِ خواندن»، اضافه کرد: کتابخانه ملی از سال ۱۳۸۳ از بی‌سامانی و بی‌خانمانی درآمد و جایگاهی پیدا کرد و وضعیت به مرور بهتر شد تا در یک سال‌ونیم گذشته اتفاقات خوبی افتاد. نخست آن‌که در گذشته، میزان کتاب‌های دپویی بسیار بود اما تلاش‌هایی شد تا میزان عقب‌افتادگی جبران شود تا جایی‌که در حال حاضر، فاصله با کتاب‌های منتشرشده در بازار به چند ماه و چند هفته رسیده است و کتاب‌های روز در دسترس مراجعان قرار دارد.
او افزود: دیگر، میزان تحصیلات مدیران در معاونت کتابخانه ملی است که از ۲۶ مدیر، ۲۳ نفر تحصیلات کارشناسی ارشد و دکتری کتابداری و اطلاع‌رسانی دارند که از افتخارات این دوره است که متخصصان این حوزه به کار گرفته شده‌اند. همچنین در عرصه نسخ خطی، کارهای مهمی شده و مجموعه نسخ خطی ارزشمندی در این مدت خریداری شده و همچنین جشنواره حامیان نسخ خطی که امسال شانزدهمین دوره آن برگزار می‌شود، ارج و قرب بالایی یافته است.
امیرخانی همچنین درباره منابع غیرکتابی خاطرنشان کرد: در این بخش، «کارنامک» داریم که خودنوشت رجال رژیم گذشته تا سال‌های نخست پس از انقلاب است که آن‌ها نیز فهرست‌نویسی شده است و یا منابع دیگر چون نوارها و فیلم‌ها مدون شده‌اند و امیدواریم امکانی فراهم شود تا متن آن‌ها پیاده و تبدیل شوند. در حوزه نشریات نیز کمتر نشریه‌ای است که در ایران منتشر شود و در این آرشیو نباشد و حتی به کرات پیش آمده که نشریات، برای تکمیل آرشیو خود به کتابخانه ملی رجوع کرده‌اند.
معاون کتابخانه ملی تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران همیشه دغدغه فرهنگ داشته و حتی این انتقاد که رئیس جمهور به فرهنگ حساس نیست، وارد نیست. زیرا در همین دوره، یک‌بار خانم بروجردی نامه‌ای درخصوص مجموعه گران‌سنگی از نسخ خطی به ایشان نوشت و آقای روحانی پس از سه‌چهار روز پاسخ داد. در همین راستا هم، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، نهادی بالنده و پویا است و از جهات مختلف کارنامه قابل‌قبولی به‌ویژه در دوره اخیر داشته است.
سپس هوشنگ مرادی کرمانی و سروش صحت درباره اهمیت کتاب سخن گفتند و در خاطرات خود از کتاب و کتابخانه به‌خصوص کتابخانه ملی یاد کردند.
صحت با بیان‌این‌که از کودکی در کتابخانه رشد کرده و کتاب بخش جدایی‌ناپذیر زندگی‌اش بوده، اظهار کرد: در اصفهان مادرم دبیر آموزش و پرورش بود و من مجبور بودم از صبح تا عصر در کتابخانه کانون کتاب بخوانم، بخوابم و حتی غذا بخورم و باید سر خودم را با کتاب‌ها گرم می‌کردم. پس از آن، در سال‌های دانشجویی در کرمان، هم وقت خود را در کتابخانه می‌گذراندم. وقتی به تهران برگشتم، ۱۰ سال عضو کتابخانه مرجع کانون، ۱۰ سال عضو کتابخانه فرهنگسرای ارسباران و حالا هم چندین سال است عضو کتابخانه ملی هستم.
او ادامه داد: من در کتابخانه دنبال چهار کار هستم: کمی خواندن، کمی نوشتن، بسیار نگاه کردن و خیلی بسیار حرف زدن. من خودم را کتاب‌دوست می‌دانم نه کتابخوان. پدر و مادرم دوست داشتند که من پزشک شوم و خودم دوست داشتم نویسنده شوم اما نه پزشک شدم نه نویسنده. من در برهه‌ای که دچار بحران بی‌پولی شده بودم، خیلی زود فهمیدم که تنها راه علاج، خواندن و فهمیدن است و کمتر کسی است که جای فهم و شعور را با دیوانگی و جنون عوض کند و همه این‌ها به‌خاطر «حالِ خوشِ خواندن» است.
او ادامه داد: عمر ما کوتاه است و جهان بزرگ؛ و برای مواجهه با مشکلات راهی جز خواندن نداریم. جهان، پیچیده و بی‌رحم است و با فهمیدن، جهان بهتری پیرامون خود خواهیم داشت.
سپس مرادی کرمانی با بیان این‌که سینما هرچه دارد از کتاب دارد، گفت: اکثر فیلم‌های موفق تاریخ سینما، اقتباس از کتاب بوده‌اند و با آن‌که آن فیلم‌ها مشمول زمان شده‌اند، هنوز و همچنان هستند. اما مزیت سینما، بر ایجاز آن است. کتابی چندصد صفحه‌ای را در سینما ناچار است در ۹۰ دقیقه به تصویر بکشد پس به ایجاز روی می‌آورد.
او ادامه داد: با این حال، کتاب بیشتر ما را به فکر وامی‌دارد و همیشه تازگی دارد ولی فیلم کهنه می‌شود. کتاب تمام احساس خواننده را درگیر می‌کند ولی سینما نوعی زورگویی در قیاس با کتاب دارد. کتاب با این‌حال، سفیدخوانی دارد و به خواننده اجازه می‌دهد تا تفسیر کند.
اشرف بروجردی -رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران- نیز در پایان این برنامه اظهار کرد: زندگی، کتاب است و دانسته‌ها در فهم موثر است. کتاب‌ها نوشته و خوانده می‌شوند و می‌توانند با خواننده ارتباط مناسب برقرار کنند. کتاب می‌تواند برای همه ما مهم باشد زیرا از خلال درک متقابل، زندگی را در کنار هم و برای هم تجربه می‌کنیم. می‌توانیم این داشته‌ها و دانسته‌های خودمان را درک کنیم و به دیگران نیز انتقال دهیم و ارتباط برقرار کردن وسیله‌ای است تا همه کتاب‌ها خوانده شوند.
او سپس بیان کرد: سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران به عنوان یکی از بهترین پایگاه‌ها، این فرصت را برای فهم هم فراهم کرده است که تعامل، تفاهم و درک مناسب و صحیح از هم، درک ما از آن نگاه، از خلال آن بیرون می‌آید. شعار «حالِ خوشِ خواندن»، یعنی کتابخوان‌ها تجارب‌شان را به هم منتقل می‌کنند و دانسته‌های خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. کسانی که به عنوان امانتدار، حافظ و امین از مجموعه دانسته‌هایی که در قالب کتاب شکل گرفته هم، سهیم هستند و باید حرف‌شان را بزنند و تجارب‌شان را منتقل می‌دهند. کتاب‌ها می‌توانند مرجع و ملجا کسانی باشند که می‌خواهند بدانند و برای دانسته‌های خود بیفزایند که در این میان، کتابخانه ملی، می‌تواند سهمی مهم و موثر ایفاء کند.
در پایان این برنامه از اعضاء، کتابداران، ناشران و اهداءگران نمونه نیز تقدیر شد.
