به گزارش ایسنا، مجید نامجو مطلق بازیکن سابق استقلال چند روز قبل در استوری اینستاگرامش تصویری منتشر کرد که در آن با پرسپولیسی‌ها به قول خودش شوخی کرده بود. نامجو مطلق نوشته بود پرسپولیسی‌ها که به فینال می‌روند یک استقلالی را هم با خودشان ببرند که گم نشوند. نامجو مطلق شوخی کرد اما ما جدی گرفتیم. نه به خاطر رنگ‌ها، نه به خاطر کری خسته کننده بین آبی و قرمز و نه از روی تعصب.
آقای نامجو مطلق اگر به راهنمایی باشد همه ما نیاز به راهنمایی داریم. اگر امسال را فاکتور بگیریم، آخرین باری که ایرانی‌ها به فینال رسیدند ۸ سال پیش بود و ۲۵ سال از آخرین قهرمانی یک تیم ایرانی در آسیا می‌گذرد. شهر "لیگ قهرمانان آسیا" از آن زمان تا امروز اسم خیلی از کوچه‌هایش عوض شده و خیلی میدان‌هایش را چهار راه کرده‌اند. باور کنید همه‌مان یک "تور لیدر" می‌خواهیم.
در این سال‌ها به چه چیزی افتخار کرده‌ایم؟ قهرمانی‌های پشت سر هم در جام ملت‌ها و لیگ قهرمانان یا بدهی‌های باشگاه‌هایمان؟ بزرگ‌ترین افتخارمان سومی جام ملت‌ها بود که آن هم راهنمایش ایرانی نبود. یا این که همه جا داد می‌زنیم "وای اگر طارمی آن توپ را می‌چسباند به تور پرتغال چه‌ها که نمی‌شد؛" آن هم تحت هدایت یک راهنمای خارجی دیگر.
زمین تمرین درست و حسابی قحط است و آکادمی فوتبال یک رویا، بعد هر روز تو سر همدیگر می‌زنیم که چه تیمی چند ستاره بزند قوی‌تر است. هر سال یک لیست می‌گذاریم جلویمان که فلان بازیکن جوانمان جزو ۱۰ استعداد برتر دنیاست. آخرش چه می‌شود جز این که خبر انتقالش به یک تیم قطری را می‌شنویم و می‌گوییم خب! لیست بعدی را بیاورید.
چه پرسپولیسی؟ چه استقلالی؟ چه فوتبالی آقای نامجو مطلق؟ فوتبالی که بزرگ‌ترین داربی‌اش بین دو تیمی است که مدیریت‌شان با یک سازمان است و اسپانسرشان از جوراب تا بالای سر همه یکی است به چه درد می‌خورد؟ برنامه‌های تلویزیونی‌اش هم با حضور کارشناسان آبکی که اگر تیم ببازد می‌گویند "چیزی از ارزش‌هایش کم نشد" و اگر ببرد می‌گویند "خوب بازی کردند،" مسخرگی‌اش را بیشتر یادمان می آورد. آن هم تلویزیونی که حق پخش فوتبال را نمی‌دهد و مجریانش هر روز ۱۰۰ مدل کد دستوری و اپلیکیشن جدید را به خورد شیدا شدگان فوتبال می‌دهند؛ آن هم نه برای پر شدن جیب سوداگران بلکه فقط و فقط برای جلب رضایت مردم!
ما همان کبک معروفیم که سرمان در برف است. صبح‌ها با خبر اختلاس و فسادی جدید از خواب بیدار می‌شویم ولی اول می‌رویم سراغ خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های ورزشی پر بارمان که ببینیم فلان مربی در جواب آن یکی چه گفته یا بفهمیم فلان بازیکن طبق معمول برد را به هوادارنشان تقدیم کرده تا دل آنها را شاد کند. دردمان یکی دو تا نیست ولی هر هفته یک قطره فوتبال می‌چپانیم در چشمایمان تا کمتر ببینیم و درد بکشیم و بگوییم آخیش! این هفته هم گذشت.
آقای نامجومطلق همه ما گم شده‌ایم، لطفا در استوری جدیدتان برای همه‌مان دعا کنید.
