این داستان‌نویس و فعال نشر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ارزیابی‌اش از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران اظهار کرد: سی‌ویکمین سال برگزاری نمایشگاه کتاب را داریم و ۳۱ سال این حرف‌ها تکرار شده است. نمایشگاه کتاب نمایشگاهی نابسامان و بی‌نظم است. البته در شهر آفتاب اندکی اوضاع بهتر شده بود، اما این‌جا (در مصلا) همان نابسامانی سال‌های قبل برقرار است.
او افزود: اتفاق‌های عجیبی و غریبی در نمایشگاه امسال رخ داده است. مثلا به یک ناشر آموزشی این اجازه را دادند که بیلبورد بزند «شما این‌جا چه می‌کنید؟ آنلاین خرید کنید» امسال این تبلیغات را در نمایشگاه داشتیم که خوب به نظر نمی‌آید.
حسینی درباره این نقد که نمایشگاه کتاب تهران یک فروشگاه بزرگ است، گفت: این درست است که ما نمایشگاه کتاب نداریم بلکه نمایشگاه‌مان یک فروشگاه بزرگ کتاب است. این نوع فروشگاه به کتاب‌فروشی‌های کوچک به‌ویژه در شهرستان‌ها لطمه می‌زند و تردیدی در این موضوع وجود ندارد. از طرف دیگر، فروختن کتاب در نمایشگاه برای ناشران نقدینگی می‌آورد. همه این‌ها را باید در کنار هم ببینیم و یک تصمیم درست اتخاذ کنیم.
این نویسنده سپس اظهار کرد: در همه دنیا وقتی شخص یا نهاد و موسسه‌ای می‌خواهد کتاب بخرد به کتاب‌فروشی می‌رود زیرا در آن‌جا یک چرخه سالم به وجود آمده که هم ناشران و هم کتاب‌فروشی‌ها و هم مردم از آن سود می‌برند، اما در شکلی که ما نمایشگاه را برگزار می‌کنیم ویترین کتاب حذف شده و کتاب‌فروشی‌های کوچک تضعیف می‌شود.
او با بیان این‌که تصمیم گرفته شده نمایشگاه کتاب تهران به شکل یک فروشگاه کتاب برگزار شود، گفت: در ۱۰ یا ۱۱ روزی که نمایشگاه را به شکل فروشگاه برپا می‌کنند باید همه کارها را به درستی انجام دهند؛ به طور مثال کارت‌خوان ناشران بعد از دو روز از آغاز نمایشگاه به آن‌ها تحویل داده شد. موضوع تبلیغات را هم اشاره کردم. سروصدای زیادی که در شبستان وجود دارد، هم ناشران و هم مردم را آزار می‌دهد. اگر می‌خواهند اطلاع‌رسانی کنند صدای این اطلاع‌رسانی‌ها می‌تواند کم باشد.
حسینی در پایان متذکر شد: مردم وقتی می‌خواهند ساعت هشت شب به خانه خود برگردند نمی‌دانند چطور باید بروند. سیستم حمل و نقل درستی درنظر گرفته نشده است. چهار اتوبوس مناسب وجود ندارد که مردم بتوانند از آن‌ها استفاده کنند. بی‌نظمی‌ها در نمایشگاه کتاب بسیار زیاد است.
