همیشه بعداز دیدن هرفیلم اولین سوالی که ذهن مخاطب رادرگیر می کند این است که فیلم ساز چرا این فیلم راساخته ویا اساسا انگیزه وهدفش از ساخت آن چه بوده است؟مهم تر ازآن، در اتاق فکر مخاطب ، آیا هدف ، متجلی شده ومخاطب پیام ارسالی فیلم را دریافت نموده است؟

چندی است که زندگی چرک،بیکاری،بی پولی وبالاخره دعواهای زن وشوهری جزو لاینفک موضوعات فیلم ها درسینمای ایران شده وگویا هیچ راه برون رفتی هم از آن وجود ندارد.

این که چرا فیلمسازان ما بسراغ این سوژه ها می روند موضوع بحث ما نیست.چراکه شاید همچنان عده ای بر این موضوع پافشاری دارند که این موارد از جمله ناهنجاریهای فعلی جامعه است وباید به آن پرداخت وساده از کنار آن نگذشت.بسیار خوب! قبول که فیلمسازان بایدبه این موضوعات بپردازند اما صرف ،روایت یک قصه یک خطی ،تخت و بی روح بدون هیچ تلاشی در زمینه شخصیت پردازی وساخت وپرداخت بحران وچالش در روایت ، رسالت هنرمند است؟

پس چرا فیلم ساز برای بیان معضل ورساندن پیامش ، پیام رسان سینما را برگزیده است؟هنرفیلم ،در روایت تصویری "کار کثیف"(خسرو معصومی) چیست؟

شوهر ،دانشجوی ترم چهار حقوق از سربیکاری وبی پولی ،به عرق فروشی روی می آورد .به یکباره هوس آمریکا می کند و...توجیه منطقی این داستان از ابتدا غلط بوده است.شخصیت پردازی های روایت از آغاز اشتباهند.

الهام ،که این قدر از آغاز قصه منفعل وبی خاصیت است ودیالوگ دائمی اش به شوهر " باشه هرچی توبگی، هرچی تو بخوای"است چرابه یکباره درپایان ماجرا طغیان می کند؟

محسن تا ۲۰ دقیقه آخر هویتش نامعلوم است وبه یکباره درنقش پسردایی عاشق ظاهر می شود.پدرزنی که این قدر همراه داماد است که ماشین cherryاش راازکشوری به کشوردیگر به اومی سپارد وبا فروش ماشینش در غربت هم موافقت می کند ،آیانتواتسته مانع عرق فروشی داماد خودشود؟

فرهاد که برنده ویزای لاتاری است ودوروز دیگر عازم است آیابرای یک شونه تخم مرغ بایدعرق بفروشد؟داستانی سراسر اشتباه ومخدوش، سر درگم وصدردرصد غلط درمحتوا.

فرم هم درکار کثیف در خدمت ساختاربوده وتنها توانسته با بهره بری از لوکیشنها تور ۴۰ دقیقه ای بی روح به ترکیه را برای مخاطبش رقم بزند.

بلا تکلیفی در جشن دلتنگی

صاحب نظران و کارشناسان حوزه روانشناسی و جامعه شناسی معتقدند،ظهور و بروز گسترش فناوری های نوین ؛ اعم از فضای مجازی،اینترنت و شبکه های اجتماعی با همه محاسن و مزایای غیر قابل انکارآن ،حاوی تبعات و پیامدهای زیان بار و مخربی است.

جشن دلتنگی تازه ترین فیلم پوریا آذربایجانی درباره فضای مجازی یاهمان زندگی دوم است.فضایی که درآن آدم های شکست خورده از زندگی، عشق وکار و........درآن باماسک وتغییرخود واقعی اشان ظاهر می شوندوخودشان واعتماد بنفس گم شده اشان را درآن جستجو می کنند.موضوع یا پی رنگ اصلی این فیلم اگرچه مقبول است، اما شیوه روایت قصه وپرداخت آن در اجراعقیم می ماند.

شخصیت های این جشن ؛شایدبدلیل تعددروایت ها ؛جایی برای رشد نداشته وتنها در مرحله توصیف یاهمان تیپ ؛باقی می مانند.جوانی که در عشقش شکست خورده، زن مطلقه؛ورزشکار معلول، ویا روابط معیوب زن وشوهری .......

هرکدام از این شخصیت های مطرح شده در روایت ،به خودی خودمی توانند به تنهایی روایتگرقصه دیگری باشند .قصه ای که توجیه گر زندگی دوم آن ها(فضای مجازی) باشد.اما کارگردان (پوریا آذربایجانی ) ازنزدیکی بیشتربه این شخصیت هاو ورود به زندگی معیوبشان پرهیز دارد.این پرهیزهم سبب اصلی الکن ماندن قصه وناکامی فیلم نزد مخاطب شده است.جشن دلتنگی در تکذیب یا تمجید فضای مجازی که ترسیم می کند، بلاتکلیف است.

از سویی شاخ اینستا را در یک جریان یک کلاهبرداری رسوا نموده واورا محکوم به فنا می کندوازسویی دیگر همین شاخ را در ملاقات بایکی از ورزشکار معلول امیدوار وسعادتمند جلوه می دهد.

از پدری می گویدکه مدام عریانی خانواده اش درفضای مجازی را موردشماتت قرار داده، اماخودش عشق گم شده اش را درهمین محیط می یابد.مردی که ناکامی ارتباطش را مرتبط با فعالیت بی پرده همسرش در فضای مجازی می داند اماخوددر بازگشت به خویشتن ویافتن عشق دوباره اش به همسر، با اودر فعالیت های مجازی اش همراه می شود.

درپایان بایدگفت اتمسفر جشن دلتنگی چندان ربطی به زندگی دوم نداشته ودر عوض بیشتر بر تنهایی انسان ها در عصر فناوری های نوین متمرکزشده است.عملکرد نشانه ای متن وساختار در ارسال پیام فیلم ناکارآمداست چراکه درپایان قطعنامه پرازناامیدی ونکوهش فیلمساز، مخاطب همچنان دربرزخ درست وغلط بودن فضای مجازی بلاتکلیف می ماند.