به گزارش جام‌جم، 28 آذر 95 درگیری خانوادگی در خیابان بهار به کلانتری 142کن اطلاع داده شد. ماموران در همان بدو ورود به محل جنایت با مردی جوان به‌نام هوشنگ روبه‌رو شدند که با یک قبضه چاقو در کنار جسد خونین یک زن ایستاده بود.
هوشنگ دستگیر شد و در بازجویی‌ها درباره قتل همسرش گفت: «از قبل به بیماری افسردگی مبتلا بودم، اما پنج سال پیش با فوت پدرم، این مساله شدت گرفت و باعث شد دکتر برایم قرص تجویز کند. پس از مدتی از خوردن داروها صرف‌نظر کردم، اما همیشه مشکل اعصاب داشتم. امشب همراه دختر 10 ساله‌ام و همسرم راحله به مهمانی رفته بودیم. آنجا خیلی بی‌قرار بودم و از راحله خواستم به من قرص بدهد، اما گفت وقتی به خانه رسیدیم، داروی گیاهی می‌دهد. نیمه شب به خانه برگشتیم، اما دارویی به من نداد. خیلی بی‌قرار بودم و خوابم نمی‌برد. در پذیرایی راه می‌رفتم که راحله به خاطر این‌که چند روز بود به محل کارم در قصابی نرفته بودم با من درگیری لفظی پیدا کرد. ناگهان عصبانی شدم و به اتاق دخترم رفتم. وسایلش را به هم ریختم و یک سیلی هم به صورتش زدم. همسرم وارد اتاق شد و درگیری ما بالا گرفت. با چاقو سه ضربه به پایش زدم. او از خانه خارج شد و در واحد همسایه را زد. دنبالش رفتم و کشان‌کشان به خانه آوردمش. با چاقو دو ضربه دیگر به شکمش زدم که دچار خونریزی شد و فوت کرد. من او را دوست داشتم و 13 سال پیش با هم ازدواج کرده بودیم. قتل از روی عمد نبود.»
دختر 10 ساله مقتول نیز گفت: «در اتاقم خواب بودم که پدرم آمد و وسایل را به هم ریخت و به صورتم سیلی زد. مادرم دخالت کرد و درگیری بالا گرفت. پدرم در اتاق مرا بست و گفت نباید بیرون بیایی. من صدای درخواست‌های کمک مادرم را می‌شنیدم. این صداها بعد از چند دقیقه خاموش شد و اورژانس و پلیس به خانه‌مان آمدند.»
با ثبت اعترافات متهم و درخواست قصاص اولیای دم، کیفرخواست پرونده صادر شد و برای رسیدگی در اختیار شعبه یازدهم دادگاه کیفری استان تهران قرار گرفت. جلسه محاکمه بزودی برگزار می‌شود.
