مهتاب باغبان در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که علاوه بر فاضلاب، صنایع، پسماندسوزی‌ها، دامداری‌ها باید سایر موارد آلاینده نیز مورد بررسی قرار گیرد تا شاید لازم باشد از تشخیص‌دهنده‌هایی برای تعیین شاخص هوا استفاده شود، اظهار کرد: همین‌طور که در شبکه‌های آب و خروج پساب فاضلاب از تشخیص‌دهنده استفاده می‌شود که پارامترها و شاخص‌های متفاوتی را نشان می‌دهد، لازم است برای هوا نیز به لحاظ بو، از این تشخیص‌دهنده‌ها استفاده شود.

وی با تاکید بر این مساله که سازمان‌های مرتبط باید از تشخیص‌دهنده‌هایی استفاده کنند که بتوانند میزان بو را مورد سنجش قرار دهند و به این نقطه برسند که از کجا آغاز شده و در چه مناطقی بیش‌تر است، ادامه داد: شاید اگر بتوانیم به صورت کمی این پارامترها را مورد ارزیابی قرار دهیم، به منشا بو نزدیک‌تر شویم و در حال حاضر با اطلاعاتی که در دست داریم نمی‌توان گفت چگونه می‌توان منشا اصلی بو را شناسایی کرد.

او با بیان این‌که برای انجام دادن یک کار اساسی باید تحقیقات و ابزارهای سنجش وارد مدار شود، تصریح کرد: تنها از این طریق است که می‌توانیم به واقعیت نزدیک‌تر شویم و در مورد این مساله که آیا علت انتشار این بو فاضلاب است، باید گفت که فاکتورهای زیادی وجود دارد که باید تمام این فاکتورها مورد ارزیابی قرار گیرد تا بتوانیم تفسیر درستی از این مساله داشته باشیم.

وی با بیان این‌که بایدتشخیص دهنده‌هایی وجود داشته باشد تا بتواند مقدار آلاینده،  شدت آلاینده و حالت پذیری آلاینده را نشان دهد، اظهار کرد: تنها در این شرایط است که می‌توان منشاء بو را شناسایی کرد.

پرونده بوی نامطبوع سال گذشته باز شد و آن زمان فرضیه‌های مختلفی از جمله شیرابه‌های آرادکوه، فاضلاب، ماده شیمیایی مرکاپتان - که به گاز شهری‌ تزریق می‌شود - به عنوان منشاء بوی نامطبوع پایتخت مطرح شد، اما هیچگاه منشاء دقیق این بو اعلام نشد و این موضوع مسکوت ماند تا این‌که در ۱۰ آذرماه، دوباره بوی مرموز بخش‌هایی از پایتخت را فرا گرفت و باعث شد که پرونده بوی نامطبوع پایتخت مجدد گشوده و گمانه‌زنی‌ها و اقداماتی درباره شناسایی منشاء آن آغاز شود؛ از جمله این‌که دو سازمان مدیریت بحران و آتش‌نشانی ماموریت یافتند منشأ بوی نامطبوع را پیدا کنند.