نیویورک تایمز اخیرا تصاویری از "محمد زکریا المتوق"، کودک قحطی زده غزه ای منتشر کرده است. در قالب این تصاویر، این کودک از وضعیتی ناگوار ناشی از گرسنگی مفرط و سوتغذیه تحمیلی رژیم اشغالگر قدس به مردم غزه رنج می برد. 

با این حال، نیویورک تایمز مدعی شده که کودک مذکور، مشکلات پزشکی زمینه ای هم داشته که بر وضعیت او موثر بوده است! تنها اندکی پس از این موضوع، معترضان به دفتر نیویورک تایمز در منهتن نیویورک یورش برده و روی دربِ ورودی آن نوشتند که "نیویورک تایمز دروغ می گوید، غزه در حال مرگ است". 

 بار دیگر این واقعیت پیش چشم جهانیان قرار گرفت که رسانه های مطرح غربی در بزنگاه ها تا چه اندازه مغرض و به دور از واقعیت هستند. در حقیقت، این رسانه ها را چندان نباید خارج از فضای معادلات سیاسی مطرح در جهان غرب در نظر گرفت. در این چهارچوب، آن ها درموقع لزوم چیزی بیش از یک اهرم برای دولت های غربی نیستند و صرفا دروغ های آن ها را با هدف اثرگذاری بر افکار عمومی بین المللی، پمپاژ می کنند. 

از نیویورک تایمز باید پرسید آیا اطلاع ندارد بیش از 20 هزار کودک بیگناه در نوار غزه به شهادت رسیده اند؟ آیا نمی داند همین حالا صدها هزار نفر در نوار غزه از جمله زنان و کودکان بیگناه، با گرسنگی مفرط دست و پنجه نرم می کنند؟ اینکه نیویورک تایمز این واقعیت های بزرگ و صریح را نمی بیند و با روایت های انحرافی سعی در جعل واقعیت ها دارد، حقیقتا عجیب است. 

نکته دوم اینکه به نظر می رسد هرچه به جلو حرکت می کنیم، در قالب رویدادها و تحولات مهم، رسانه های غربی بی‌حیثیت‌تر از هر زمان دیگری می شوند و روز به روز بی اعتبار‌تر می شوند. این مساله از چشم اندازی کلان، برای قدرت های غربی یک زنگ خطر و هشدار جدی است. دلیل آن نیز روشن است: زیرا رسانه های غربی به عنوان یکی از بنیان های قدرت جهان غرب، نقشی قابل توجه در تسهیل پیشرفت دستورکارهای غربی ها دارند و اکنون این اهرم، دیگر مثل گذشته از ضریب نفوذ برخوردار نیست. 

این موضوع از حیث گفتمانی و البته بسیج افکار عمومی جهان علیه روایت های غرب در مورد مسائل مختلف، یک چالش جدی برای غربی ها محسوب می شود و خود می تواند بستری برای وارد آمدن ضربات جدی‌تر به قدرت‌های غربی باشد.