رژیم اشغالگر قدس با گرسنگی دادن به مردم غزه و ممانعت از دسترسی آن ها به کمک های بشردوستانه، به عینه به جهانیان نشان داده که یک رژیم ضدانسانی است و در حال ارتکاب به جنایت و نسل‌کشی در نوار غزه است. تصاویر ناراحت‌کننده انسان های گرسنه و کودکانی که به این دلیل جان خود را از دست می دهند، هر وجدان بیداری را در جهان به درد می آورد.
در همین بحبوحه، شاهد برخی اقدامات فریبکارانه از سوی محور عربی-غربی در پرونده غزه بوده ایم. برخی دولت های عربی نظیر اردن و امارات اقدام به ارائه کمک های هوایی بشردوستانه به مردم نوار غزه می کنند. کمک هایی که برخی از آن ها در مناطق تحت کنترل رژیم اشغالگر قدس فرود می‌آیند و البته آنهایی هم که به دست مردم غزه می رسند، به شدت کم هستند و دردی را از بحران گرسنگی در نوار غزه دوا نمی کنند. در سوی دیگر، دولت های اروپایی نظیر فرانسه و انگلیس از عزم خود برای به رسمیت شناختن دولت و کشور فلسطین خبر داده اند. موضوعی که با بازتاب های گسترده ای همراه شده است. باید از این دسته از دولت ها پرسید که براستی چرا در طی دو سال اخیر، کمک های گسترده و قابل‌توجهی را به رژیم‌صهیونیستی به عنوان عامل جنایت و نسل کشی علیه مردم غزه در دستورکار داشته اند. در این راستا، این دسته از دولت ها، همه نوع تسلیحاتی را به این رژیم ارائه کرده اند و دستشان کاملا به خون مردم بیگناه غزه آلوده است.
به نظر می رسد هم دولت های عربی که اکنون به مردم غزه در پایین‌ترین سطح ممکن کمک می کنند(و همه نوع همدستی را با اسرائیل داشته و دارند) و هم دولت های اروپایی که از به رسمیت شناختن دولت فلسطین خبر می دهند، تنها به یک دلیل مشترک است که دست به اقدامات مذکور می زنند و آن هم این است که می خواهند بی‌عملی و انفعال خود و همدستی شان با اسرائیل را در اعمال جنایت علیه مردم فلسطین لاپوشانی کنند و مانع از اوج گیری فشارهای افکار عمومی بین المللی علیه خود شوند.
در حقیقت، آنها در پرونده فلسطین، در حال انجام نوعی فرار رو به جلو هستند. این معادله از چشم اندازی کلان نشان می دهد که رژیم صهیونیستی به قدری علیه مردم فلسطین جنایت کرده که حتی متحدان آشکار و پنهانش نیز دیگر ایستادنِ صریح کنار این رژیم را به صلاح خود و منافعشان نمی بینند.
