روز گذشته، مصاحبه رئیسجمهور با تاکر کارلسون، چهره رسانهای نزدیک به ترامپ منتشر شد و مواضع مطرحشده در این مصاحبه توسط پزشکیان ضعیف ارزیابی شده و انتقادات بسیاری را موجب شده است.
روزنامه جوان در این باره نوشت:
مصاحبه با خبرنگاران و مجریان امریکایی را هیچوقت برای رئیسانجمهور ایران مناسب نبوده و معتقدیم برای چیزی که رساندن صدا به دنیا و جریانسازی خبری نامیده میشود، راههای بهتری هم وجود دارد، اما در همین مصاحبهها نیز هیچگاه در هیچ دورهای حق مطلب ادا نشده است. تاکر کارلسون، مجری امریکایی از دکتر پزشکیان میپرسد «دوست دارید این جنگ چگونه به پایان برسد؟» و رئیسجمهور محترم ما در تمامی پاسخها تفکیک مشخصی از ترامپ و نتانیاهو میکند! حتی وقتی میگوید «ترامپ به اندازه کافی توانایی دارد که خاورمیانه را شکوفا کند و آیندهای روشن و صلحآمیز به ارمغان بیاورد»، این تفکیک را بین ترامپ واقعی و ترامپ خیالی نیز قائل میشود! در حالی که باید مشخصاً از «امریکا» و «رژیم صهیونی» نام برده میشد و این دو «یکی» دیده میشدند و بر این یکیبودن اصرار و صدها دلیل متقن آورده میشد، و از ترامپ نیز باید آنگونه که خود با افتخار خودش را به جهان معرفی میکند، یاد میشد، نه کمتر از آن! شاید کسانی با اشاره به شخصیت خودشیفته و توجهطلب ترامپ بگویند «این بخش از سخنان پزشکیان حاصل مشاوره متخصصان و روانشناسان بوده است»، اما از اینگونه سخنان، مافیای یهود بیشتر از اینها در گوش او میخوانند و ترامپ خود نیز «باور»ی دارد و چندان با این جور سخنان احساساتش شکوفا نمیشود، و اگر روانشناسی توصیه کرده باشد که از نامهای مقامهای رژیم و امریکا به جای نامهای ساختار سیاسی این کشورها استفاده شود، شاید او گمان کرده است که مشاوره ازدواج میدهد نه مشاوره سیاسی! و در نهایت ما اکنون ملتی خشمگین هستیم و نمیتوانیم مانند روزهای صلحوصفا سخن بگوییم. نشاندادن خشم ملت عین عقلانیت است. اگر در جای خود خشم خود را نشان ندهیم، و روانشناسانه سخن بگوییم، در بیجای مکان و زمان پاسخ ما را بهگونهای میدهند که کار از دست روانشناسان خارج شود!
مجری درباره تهدید ترامپ به ترور و اینکه آیا دولت ایران از آن حمایت میکند یا نه، میپرسد. باید میگفتیم: ببخشید؟! منظور شما تهدید رهبران و رئیسجمهور ایران به ترور است؟! آیا اشتباه لفظی داشتید؟! چون این رئیسجمهور امریکا بود که پشت تریبون رسمی رهبران ایران را به ترور تهدید کرد، و اگر اکنون برخی افراد از میان مردم ایران تلاشهایی برای مقابله با این تهدید دارند، چرا وارونهنمایی میکنید؟! وقتی رئیسجمهور حتی از بمباران محل اقامت خود و قصد ترورش یاد میکند، نیاز نبود که با یک امریکایی از فرهنگ شهادت و آمادگی برای جانفشانی در راه میهن سخن گفته شود. فراموش نکنیم که ترامپ وقتی اجلاس «گروه هفت» را رها کرد، و آن کنایه را به ماکرون زد، تصورش این بود که سران سهقوه ایران را کشته است و برای ماجراجویی و تخیلات بعدی به امریکا بازگشت.
درباره آغاز دوباره مذاکرات، سخن رئیسجمهور مثبت و سنجیده بود وقتی گفت که مردم ایران اکنون در بحران ترور فرماندهان و دانشمندان خود با همسران و فرزندانشان هستند، آنهم درحالی که گاهی برای ترور یک فرد، یک ساختمان و دهها شهروند دیگر را قربانی کردند. اما این صدای رسا نباید در میل به مذاکره و راهحلهای دیپلماتیک ساکت میشد.
قصدی نداریم که سخنان رئیسجمهور محترم را بند به بند نقد یا با تمایلات و تفکرات خودمان نقد و تحلیل کنیم، اما سخنان مثبت و ارزشی و اخلاقی گفتن در این وضعیت، همانند رفتار کسانی است که در اوج بمبارانهای تهران از اهمیت «خرد ناب ایرانی» و «صلح ایرانی» و گفتوگوی سازنده مبتنی بر عقلانیت با نتانیاهو و ترامپ یاد میکردند!
یک گفتوگو در این سطح و در این صحنه را همه جهان میبینند، پس نباید گفت که مخاطب این سخنان امریکاییها بودند یا که بود و که نبود. باید با همه جهان صحبت میشد؛ و همه آزادگان جهان اکنون باید نفرت و خشمی را که خود در دو سال اخیر از رژیم صهیونی و امریکا- حتی در قلب دانشگاههای امریکا- ایجاد کردهاند، در سخنان ما هم میدیدند.
روزنامه وطنامروز هم نوشت:
مصاحبه پزشکیان با تاکر کارلسون دیروز منتشر شد. ضعف مفرط رئیسجمهور در بیان و همینطور هزینههای سهو لسان او، این بار بیشتر از موارد گذشته میتواند برای کشور هزینهساز شود. از همان نخستین نشست خبری آقای پزشکیان با اصحاب رسانه، ضعف بیان و ادبیات او واضح و آشکار شد. همان زمان به اطرافیان، نزدیکان و دفتر پزشکیان توصیه شد فکری برای این موضوع کنند؛ یا نسبت به بهبود مواضع و ادبیات او اقدام و یا برنامههای مصاحبه و نشستهای خبری او را تا جای ممکن محدود کنند. به هر حال مصاحبه با کارلسون نشان داد نهتنها فکری برای این نقیصه نشده، بلکه ظاهرا مشورتهای اشتباه و مواضع اشتباه، به ادبیات نادرست نیز افزوده و ملغمهای پرهزینه برای کشور ایجاد شده است.
مصاحبه با تاکر کارلسون میتوانست در میانه جنگ آمریکا و رژیم صهیونیستی با ایران، یک فرصت مهم برای اثرگذاری ایران بر افکار عمومی مردم آمریکا باشد. با توجه به مخاطبان میلیونی برنامه کارلسون، پزشکیان و مجموعه مشاورانش میتوانستند از فرصت دوربین او بیشترین استفاده را برای تشریح واقعیات این جنگ برای مردم آمریکا ببرند. با این حال اما آقای رئیسجمهور و مجموعه مشاوران او نهتنها قدر این فرصت را ندانستند، بلکه به طرز عجیبی نسبت به بدیهیات مربوط به جنگ اخیر نیز دچار خطای تحلیلی شدند. به عنوان نمونه آقای پزشکیان در بخشی از این مصاحبه گفت رئیسجمهور آمریکا میتواند منطقه را وارد صلح کند! این موضعگیری آن هم پس از توطئه اخیر ترامپ و نتانیاهو علیه ایران، حقیقتا تاسفآور است.
حمله نظامی به ایران یک نقشه از پیش طراحیشده توسط ترامپ و نتانیاهو علیه ایران بود؛ نقشهای که جان 1000 نفر از مردم ایران را گرفت. دولت آمریکا به صورت غیرقانونی به تاسیسات هستهای ما حمله کرد و حاصل سالها زحمات و خون دانشمندان ما را بمباران کرد. در چنین شرایطی رئیسجمهور ایران باید دولت آمریکا و شخص رئیسجمهور جنایتکار آمریکا را مواخذه کند، نه اینکه در کمال تعجب از صلح و اراده ترامپ برای آن سخن بگوید! این مواضع آقای رئیسجمهور مطلقا سنخیتی با آنچه طی 3 هفته گذشته بر سر ایران آمد نداشت و همینطور نسبتی با واقعیات مربوط به جنگ و پس از جنگ نیز ندارد. نکته تاسفآور دیگر زمانی بود که تاکر کارلسون از پزشکیان درباره حکم مراجع عظام تقلید درباره ترامپ و نتانیاهو پرسید. پزشکیان در کمال حیرت از در انکار وارد شد و گفت این حکم ربطی به ترامپ ندارد! حقیقتا آدم میماند چه بگوید!
قطعا هر کسی جای آقای پزشکیان بود بلافاصله به مجری معروف آمریکایی یادآوری میکرد این رئیسجمهور آمریکا بود که ابتدا رهبر ایران را که رهبر میلیونها مسلمان شیعه در سراسر دنیاست تهدید به ترور کرد و اتفاقا از واکنش به موقع علما و مراجع به عنوان یکی از واکنشهای طبیعی و قابل قبول و معتبر در مقابل چنین تهدید غیرانسانیای دفاع میکرد. آقای پزشکیان اما به گونهای سخن گفت که ظاهرا تمناهایی دارد و البته بهتر است فعلا روی آن باز نشود. به هر حال، گارد آقای رئیسجمهور در این مصاحبه بویژه نسبت به دولت آمریکا کاملا اشتباه بود و بعید نیست این اشتباه مهم باعث ایجاد برآوردهای اشتباه در آمریکا نسبت به موضع واقعی ایران شده و زمینهساز حمله مجدد رژیم صهیونیستی به ایران شود. این توجیه که پزشکیان با این مواضع لایت نسبت به ترامپ، در تلاش برای ایجاد فاصله میان ترامپ و نتانیاهو بوده نیز حقیقتا ارزش پرداختن و پاسخ دادن ندارد. ایجاد اختلاف میان ترامپ و نتانیاهو زمانی رخ میدهد که رئیسجمهور ایران مقتدرانه هزینههای همدستی با نتانیاهو و دخالت دولت آمریکا در جنگ را به او یادآوری کند و نسبت به تداوم این دخالت هشدارهای محکم بدهد.
اگر قرار بر ایجاد فاصله میان ترامپ و نتانیاهو باشد، باید محکم هشدار داد و تهدید کرد. باید هم هنرمندانه از مواهب مذاکره و توافق گفت و هم محکم و مقتدرانه، هزینههای همدستی با نتانیاهو در اقدام نظامی علیه ایران را یادآوری کرد. حقیقتا چه کسی این مشورت اشتباه را به پزشکیان داده است که با تمنا و مجامله میتواند رئیسجمهور جنایتکار آمریکا را به دور شدن از نتانیاهو ترغیب کند؟
نکته آخر اینکه مصاحبه کارلسون با آقای رییس جمهور به صورت زنده انجام نشد. به عبارتی اطرافیان و نزدیکان پزشکیان و مقامات دفتر او می توانستد ایرادات این مصاحبه را اصلاح کنند. با این حال اما ظاهرا در آن جمع، کسی متوجه ایرادات اساسی مواضع آقای رییس جمهور نشده است. ظاهرا همه بر ایده و راهبرد تمنا و مجامله اتفاق نظر داشتند.
روزنامه کیهان هم نوشت:
آقای رئیسجمهور! مگر آمریکا به سایتهای هستهای ما حمله نکرد؟! و مگر دهها بمب 13/7 تنی را برای انهدام سایتهای اصفهان و نطنز و فردو به کار نگرفت؟! این را که دیگر خود ترامپ هم با صراحت بیان کرده است! جنابعالی چه اصراری دارید که آمریکا را تبرئه کنید؟! گوئی به شکایت از اسرائيل نزد آمریکا رفتهاید! و گلایه میکنید که رژیم صهیونیستی با حمله به ایران و شهادت فرماندهان و دانشمندان و مرد و زن و کودک این مرز و بوم «بحران» آفریده و حضرتعالی منتظرید تا «این وضعیت بحرانی» خاتمه یابد تا دوباره به میز مذاکره بازگردید! جناب پزشکیان به مشاورانتان عتاب کنید و تاکید بفرمائيد که ادامه مذاکره با آمریکا «اگر خیانت نباشد، حتماً حماقت» است و آنها را -چه یک نفر و چه چند نفر- از خود برانید. به مصلحت شماست.
