«فرهنگ ایرانی، گرچه در مقاطعی یا موضوعاتی اندک ناحقی به زنان نشان داده، اما در مجموع از دیرباز و پیش از آن که حتی غربی‌ها داعیه حمایت از حقوق زنان داشته باشند، در کمال قدرشناسی و احترام بوده است. ادبیات فارسی، فرهنگ فولکور و هنر ایران گواه این رویکرد است.
متاسفانه عده‌ای، بی‌خبر از چنین فرهنگ ارزشمندی و بدون شناخت از نظریه‌های پیشرو علوم انسانی و اجتماعی، در این حوزه‌ها ورود و تصور می‌کنند با دسته‌بندی جامعه به زن و مرد می‌توانند خود را مدافع حقوق زنان نشان دهند. کسانی که دائم و با ذره‌بین به دنبال دوقطبی جنسیتی و مرزبندی زن و مرد در جامعه می‌گردند، بیش از هر کسی زنان را در معرض بی‌عدالتی جنسیت‌زده قرار می‌دهند.
آنچه از چنین قضاوت‌هایی که درباره پوستر نمایشگاه کتاب مطرح شده، به نظرم نوعی از همین دست قضاوت‌ها، بهانه‌جویی‌ها و متاسفانه شاید از همین دست خودنمایی‌هاست که خود عملاً نوعی ناحقی است. نوعی ایجاد سرخوردگی در جامعه. چه اصراری هست بر این تاکیدات اغراق‌آمیز در زن و مرد بودن جامعه؟!
در پوستر نمایشگاه کتاب، تقسیم پرسوناژها به زن و مرد تفسیر دور از زبان و درک بصری است. در این پوستر کسانی در حال التذاذ از جهان کتاب‌ها نشان داده شده‌اند. در یک نگاه دوقطبی جنسی هم میشود احترام به زنان را از پوستر استخراج کرد. کسی که دریچه‌های کتاب را به روی مردم گشوده یک زن است. لابد باید مردان به چنین جایگاه ارجمند زنان معترض باشند؟! حتی در کنار زنی که در جایگاه زنانه و پایین تصویر در نهایت آراستگی و رضایتمندی نشان داده شده، مردی با کتاب به خدمتگزاری دیده میشود. به نظر من هیچ نشانه تحقیرآمیزی در این پوستر بر علیه زنان به چشم نمی‌خورد مگر برای کسانی که ذاتاً و برخلاف ادعای خود، در ناخودآگاه خود به چنین نگاه دور از فرهنگ ایرانی گرفتار شده‌اند.»
