لس‌آنجلس آمریکا به تازگی صحنه آتش سوزی گسترده‌ای بوده است. بر اساس داده های منتشر شده، آتش سوزی‌های جنگلی در لس آنجلس موجب کشته شدن دست کم 10 نفر شده و هزاران سازه ساختمانی نیز طعمه حریق شده است. بر اساس آنچه مقام های آمریکایی اعلام کرده اند، بادهای خشک بیابانی با سرعتی تا 160 کیلومتر در ساعت، شعله های آتش را گسترده‌تر نیز کرده اند. تقریبا اغلب رسانه های مطرح دنیا تصاویر آخرالزمانی را از آتش سوزی در لس آنجلس منتشر کرده اند. منطقه ای که نزدیک به دریا هم است.

خانه های برخی از ستاره های سرشناس سینمای آمریکا(هالیوود) نظیر "لئوناردو دی‌کاپریو" نیز در نتیجه آتش سوزی گسترده در لس آنجلس آتش گرفته و همین مساله بازتاب های بین المللی رویداد مذکور را بیشتر کرده است. 

آتش سوزی در لس آنجلس، بار دیگر 2 واقعیت مهم و قابل تامل را در مورد آمریکا نزد جهانیان افشا کرد. 

اول اینکه دولت آمریکا و کلِ ادعاهای آن با محوریت موقعیت هژمونیک و برتر این کشور در جهان، نتوانستند جلوی آتش سوزی در یکی از مناطق مهم این کشور را بگیرند. جهان هنوز از یاد نبرده که تنها چند ماه قبل، جو بایدن رئیس جمهور کنونی آمریکا در موضع گیری از آن دسته از مردم کشورش که در معرض یک طوفان شدید در پنسیلوانیا قرار داشتند درخواست کرد تا هر چه سریعتر فرار کنند! 

در واقع، رئیس جمهور آمریکا و نظام حکمرانی کشوری نظیر آمریکا که ادعاهای دور و درازی را در مورد قدرت خود دارند، در مقابله با رویدادهای طبیعی ساده تا این حد آسیب پذیر هستند و البته در بحث مدیریت بحران نیز نمی توانند جلوی گسترش هر چه بیشتر آن را به راحتی و مطابق با ادعاهای بزرگ خود بگیرند. این مساله حداقل برای دولت آمریکا که همواره سعی داشته خود را در مقام یک استاندارد در بحث حکمرانی برای دیگر کشورها و ملت ها تعریف کند، نکته مثبتی نیست. 

دوم اینکه دولتمردان آمریکایی طی بیش از یک سال اخیر، میلیون ها دلار تسلیحات و تجهیزات سنگین را برای رژیم اشغالگر قدس جهت کشتار انسان های بیگناه در قالب جنگ غزه به اراضی اشغالی فرستاده اند. رژیم اشغالگر قدس تقریبا اغلب بخش های نوار غزه را با همدستی دولت آمریکا به یک ویرانه بزرگ تبدیل کرده است. بر اساس آنچه سازمان ملل متحد اعلام کرده، مناطق شمالی نوار غزه نظیر جبالیا یا بیت حانون، در نتیجه بمباران‌های سنگین صهیونیست ها به کل ویران شده اند. بمباران‌هایی که برخی از ارزیابی های بین المللی، شدت و گستره آن ها را چند برابر بیشتر از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی ارزیابی می کنند. البته این فقط یک جلوه از همدستی دولتمردان آمریکایی در پروژه های جنایتکارانه است و در طی تاریخ، موارد متعددی از این قبیل اقدامات آمریکایی ها را شاهد بوده‌ایم. حال در مورد آتش سوزی در لس آنجلس نیز برخی به این موضوع اشاره می کنند که وقتی دولتمردان آمریکایی باد می کارند، باید انتظار درو کردن طوفان داشته باشند. 

بر این اساس، گفته شده جهان محاسباتی ورای محاسباتِ ماتریالیستی قدرت های غربی نیز دارد و اینطور نیست که دولت آمریکا در جهان دست به جنایت بزند، اما در خانه احساس امنیت کند. در این چهارچوب، رویدادهایی نظیر آتش سوزی در لس‌آنجلس که دولت آمریکا توان حمایت از شهروندان خود و دارایی های آن ها را ندارد، یک نمونه از این مساله است.