به گزارش الف؛ نشریه نیویورک تایمز به تازگی در گزارشی با اشاره به تحولات جاری در سوریه سعی کرده به این سوال مهم که بسیاری همچنان به آن مشغول هستند بپردازد: عمده دلایل سقوط بشار اسد رئیس جمهوری سابق سوریه و نظام سیاسی این کشور چه بوده است؟ نیویورک تایمز بر این باور است که مولفه های داخلی و منطقه ای و بین المللی قابل توجهی در سقوط نظام سیاسی سوریه ایفای نقش کرده اند و دولت سوریه نتوانسته خود و رویکردهایش را متناسب با آن ها تنظیم و تعریف کند. 

نیویورک تایمز در گزارش خود می نویسد:

«به تازگی شاهد سقوط نظام سیاسی سوریه پس از بیش از 50 سال حاکمیت آن بر این کشور بودیم. بدون تردید این رویداد با بازتاب ها و تبعات قابل توجهی برای خاورمیانه و ورای آن همراه خواهد بود. در این نقطه بسیاری این سوال را مطرح می کنند که چرا نظام سیاسی سوریه ساقط شد؟ به نظر می رسد که یکی از دلایل این مساله انعطاف ناپذیری نظام سیاسی این کشور در هماهنگ شدن با جامعه به شدتِ متغیر سوریه بوده است. 

بشار اسد پس از آنکه در سال 2000 و پس از فوت پدرش حافظ اسد، قدرت را در سوریه به دست گرفت، وعده اجرای برخی اصلاحات را در سوریه دارد. با این حال، این اصلاحات به جایی نرسیدند. اصلاحات مد نظر اسد در آغاز کار وی در دستورکار قرار گرفت و مدتی بعد مشخص شد که هیچ بنیه حقوقی نیز ندارد. ثروت و قدرت در دوره اصلاحات بشار اسد در دست نخبگان سیاسی و تجاری سوری بیش از پیش متمرکز شد و رشوه دادن و رشوه گرفتن را به امری رایج  در این کشور تبدیل کرد. موضوعی که سوریه را به یکی از فاسدترین کشورهای دنیا بدل کرد. در عین حال، دولت سوریه نتوانست شریان اقتصادی این کشور را بسامان کند و همین مساله به توسعه فقر در سوریه ختم شد. از این رو، تشدید شکاف ها در جامعه سوریه و افزایش فساد در این کشور، بروندادی الا فروپاشی نظام سیاسی را در سطحی کلان به ذهن متبادر نمی کرد. 

دراین میان اتخاذ رویکردهای پلیسی در برخورد با جامعه نیز سطح نارضایتی ها را افزایش داد. مقام های ارشد سوری مدام در موضع گیریهای ظاهری خود از اراده شان جهت اجرای اصلاحات در سوریه خبر می دادند و تاکید داشتند که این اصلاحات برای اجرا شدن نیاز به زمان دارند. با این حال، در عرصه عملی اتفاق خاصی رخ نمی‌داد. پیوندهای نزدیک نظام سیاسی سوریه در طی سال های مختلف با ایران و حزب الله لبنان همواره یکی از محورهایی بود که آمریکا و اسرائیل را آزار می داد. در این رابطه حتی در طی سال های اخیر بارها شاهد بمباران مواضع نیروهای نزدیک به ایران در خاک سوریه بودیم. 

نکته قابل تامل اینکه بشار اسد در ماه های اخیر فاصله خود را از ایران و روسیه یعنی همان کشورهایی که کمک‌های زیادی را به سوریه در جریان جنگ چندساله دمشق علیه شورشیان مسلح کرده بودند افزایش داده بود. این موضوع سبب شد تا دو کنشگر مذکور نیز انگیزه ای برای حمایت از سوریه نداشته باشند.»

لینک: 

https://www.nytimes.com/2024/12/10/opinion/syria-assad-regime-collapse.html