به گزارش ایسنا، علی کلانتری در یادداشتی در سیاست روز چنین نوشت: سومین شب از مناظره‌های تلویزیونی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری هم به پایان رسید.
مناظره‌های تلویزیونی این روزها به یکی از برنامه‌های پربیننده تلویزیون تبدیل شده و برخی به امید فردایی بهتر و آینده‌ای روشن تر، از کار و زندگی شان می‌زنند و رأس ساعت هشت شب پای گیرنده‌هایشان می‌نشینند تا شاید از میان سیل وعده‌های نامزدهای ریاست جمهوری، یکی را برای خود برگزینند و به امید تحقق این وعده، هشتم تیرماه پای صندوق‌های رأی بروند و به شخص مورد نظر رأی بدهند تا شاید او بتواند مرهمی برای دردها و زخم‌های بی‌پاسخ او باشد.
با شهادت رئیس جمهور دولت سیزدهم؛ ابراهیم رئیسی اوضاع کشور از لحاظ ورود به دوره پنجاه روزه انتخاب رئیس جمهور بعدی کمی نامنظم شد. با وجود این که اکثر وزرا و کابینه شهید ابراهیم رئیسی تلاش خود را برای تلطیف فضای انتخاباتی انجام دادند ولی ورود به تبلیغات انتخاباتی و شور آن باعث می‌شود که میان احزاب و گروه‌ها چه در فضای مجازی چه در کف جامعه جر و بحث‌هایی به وجود بیاید که در برخی مواقع در روزهای اخیر به بی اخلاقی‌هایی منجر شده که دور از شأن ایران و ایرانی است.
اصولگراها اعتقاد دارند که باتوجه به سابقه مثبت شهید رئیسی و بر روی ریل قرار گرفتن امور کشورداری، دولت چهاردهم باید از همین طیف و ادامه دهنده راه او باشد. اصلاح‌طلبان اما چنین تفکری ندارند و اعتقاد دارند که برای بهتر شدن اوضاع و فرار از اوضاع بد اقتصادی باید دولت بعدی، رئیس جمهوری اصلاح طلب داشته باشد و به همین خاطر اکثریت قریب به اتفاق این طیف سیاسی در انتخابات پیش رو، طرفدار مسعود پزشکیان هستند و اعتقاد دارند او اصلح ترین شخص از میان شش نامزد نهایی انتخابات ریاست جمهوری است.
اصولگرایان اما در این مسیر کار سخت تری در پیش دارند. با توجه به اینکه به غیر از مسعود پزشکیان، پنج نامزد دیگر هرکدام به نحوی در اردوگاه اصولگرایان به شمار می‌آیند، احتمال شکسته شدن آرا و تقسیم آن و در نهایت انتخاب پزشکیان به عنوان رئیس جمهور را محتمل می‌دانند و به همین دلیل در این روزهای اخیر صحبت هایی از ائتلاف به نفع یکی از این افراد به گوش می رسد.
جالب اینجاست که هیچ کدام از این پنج نفر تاکنون قصد کوتاه آمدن ندارند و هرکدام به نحوی چه به صورت آشکار چه به صورت پنهان و در لفافه اعلام کرده‌اند که قصد خالی کردن میدان را ندارند.
در این میان و در شب‌های مناظره  بازار رؤیا و وعده فروشی گرم است. نامزدهای ریاست جمهوری یکی پس از دیگری از وقت‌های ۴ دقیقه‌ای خود استفاده می‌کنند و در کوتاه ترین زمان ممکن، وعده‌هایی را به زبان می‌آورند که تحقق آنها در دوره‌های قبلی تقریبا غیرممکن بود. این که به مخاطب رویای بهبود عرضه کنید، از مسائلی است که در دوره‌های قبل و مناظرات قبلی نامزدهای ریاست جمهوری نیز دیده شده و تازگی ندارد. اما این دوره کمی با دوره‌های قبل متفاوت است، چرا که مردم  به سختی وعده‌ها را باور می کنند.
از یارانه ۱۰ میلیونی در ماه تا وعده اعطای طلا به جای یارانه به هر خانوار تا بهبود روابط بین الملل و بازگشت و احیای برجام فقط گوشه‌ای از وعده‌هایی است که برای تحقق آنها باید ماه‌ها و شاید سال‌ها برنامه ریزی کرد تا شاید اندکی از آنها را به واقعیت تبدیل کرد. ولی چیزی که مشخص است این است که همان گونه که قدرت و منصب مهم است راه رسیدن به آن هم مهم و سخت!
قطعاً هر ایرانی از مشارکت بالا در انتخابات ریاست جمهوری خوشحال خواهد شد و هر فرد ایرانی نیز نسبت به آینده سیاسی و اقتصادی کشور خود دغدغه دارد پس نمی‌توان وانمود کرد که مردم هیچ علاقه‌ای به شرکت در انتخابات ندارند. اگر گزینه‌های انتخابات ریاست جمهوری با رفتاری سنجیده و وعده‌هایی باور کردنی پا به میدان انتخابات بگذارند می‌توانند علاوه بر همراه کردن عده‌ای با خود و داغ کردن تنور انتخابات، آینده کشور را نیز رو به بهبودی ببرند و حتی با عملکرد درست و قابل قبول و وفای به عهد و قول‌هایی که در برنامه‌های تبلیغاتی آن را به زبان آورده‌اند، قشر خاکستری جامعه که مدت‌هاست پای صندوق‌های رأی نرفته‌اند، به وسط بازی بکشانند و حتی با نشان دادن حسن نیت خودشان، عده‌ای از کسانی که این روزها به عنوان برانداز می شناسیم به انقلاب و کشور علاقمند کنند.
این روزها و شب‌ها وعده‌ها مثل نقل و نبات از زبان نامزدها شنیده می‌شود و بسیاری از مردم گوشه‌ای از ذهن خود این وعده‌ها را نوشته‌اند و با پیشرفت تکنولوژی این وعده‌ها و صحبت‌ها به راحتی از طریق سایت و آرشیو تلویزیون قابل دسترس خواهد بود، پس روی صحبتمان با نامزدها است، نامزدهایی که تا کمتر از ۱۰ روز دیگر یکی از آنها جایگزین شهید ابراهیم رئیسی خواهد شد و لقب رئیس جمهوری اسلامی ایران را یدک خواهد کشید، بدانند که هر وعده باری دارد، برخی از این وعده‌ها باعث می شود که عده‌ای بخاطر شما پای صندوق‌های رأی بروند و اسم شما را در صندوق بیندازند، پس روا نیست اگر قرار نیست به قولتان عمل کنید، امیدی بسازید.
امید می‌رود رئیس جمهور آینده ایران اسلامی جدای از تمام حرف و حدیث‌ها و بحث و جدل‌ها در نهایت رئیس جمهوری پاکدست و مردمی باشد و بتواند حداقل نیمی از وعده‌هایی که در زمان تبلیغات به زبان آورده، عمل کند.