وحید شمسایی پس از هدایت تیم ملی فوتسال کشورمان با شعار جوانگرایی وارد عمل شد و توانست پس از مدت کمی، نسل بازیکنان تیم ملی را تغییر دهد. او حالا باید در سال ۱۴۰۳ در جام ملت های فوتسال آسیا شرکت کند و قهرمانی را از ژاپن پس بگیرد.
ایرنا گفتوگویی عیدانه با شمسایی داشته و در مورد سال گذشته و سال جدید صحبت کرده است.
در ادامه این گفتوگو را میخوانید:
بهترین اتفاق سال ۱۴۰۲ برای شما چه بود؟
همین سلامتی که خودمان و آدمهای اطرافمان داریم، خودش بهترین اتفاق است. در سال ۱۴۰۲ بهترین اتفاقی که می شود در نظر گرفت این است که همه سلامت باشند.
متاسفانه در این سال خیلی از عزیزان من از دنیا رفتند. مریضیهای عجیب و غریب هم باعث میشود آدم انتظار هر چیزی را داشته باشد. تا امروز که با شما صحبت میکنم، خدارا شکر میکنم و راضی به رضای او هستم و بقیه چیزها دیگر حرف و حدیث است.
تازه دارم به حرفهای بزرگترها در قدیم میرسم که سر سفره هفتسین میگفتند فقط سلامتی بخواهید. ما در آن زمان میگفتیم حالا چیزهای دیگر بخواهیم اما الان فهمیدم سلامتی مهمترین چیز است.
بزرگترین دستاورد ورزشی شما در سال ۱۴۰۲ چه بود؟
بزرگترین دستاورد ما با تیم ملی به نظر حضور در تورنمنت برزیل بود که پرش بسیار خوبی برای بازیکنان تیم ملی بود.
۱۲ بازیکن از تیم ملی که حتی یکبار هم تیم برزیل را ندیده بودند، در این تورنمنت با آنها بازی کردند. ما خودمان هم توانستیم به این باور برسیم که میتوانیم با آنها رقابت کنیم.
دوست دارید در سال جدید چه چیزی برای تیم ملی رقم بخورد؟
در ۱۳ سالی که پیراهن تیم ملی را تن کردم و حالا هم که مربی هستم، شاید جزو اتفاقات نادری بوده که من دیدم و آن هم این چالشهایی است که برای تیم ملی به وجود آمده است.
اتفاقات عجیب و غریبی به وجود آمد. اما با این حال فکر میکنم سال ۱۴۰۳ نقطه عطف فوتسال ایران باشد.
در ابتدا به قهرمانی آسیا و بعد از آن به جام جهانی فکر خواهیم کرد. امیدوارم در این سال اتفاقات شیرینی برای تیم ایران رقم بخورد.
چند کلمه میگوییم شما در مورد آن صحبت کنید:
فوتسال
عشق
وحید شمسایی
پیگیری کارهای دیگران
ایران
وطن، پاره تن
کاظم محمدی و بابک معصومی
آدمها با خاطرات زنده هستند. ما با خیلی از بچههای فوتسال در اردوها باهم بودیم. مثل الان که من با سیامک داداشی و اصغر قهرمانی همکار هستم اما در گذشته با یکدیگر در اردوها بودیم.
من با بابک معصومی، مسلم طلوعی و کاظم محمدی همتیمی بودم. من به آنها خیلی نزدیک بودم. آنها انسانهای بسیار شریف و درستی بودند و خاطرات بسیبار خوبی با آنها دارم. خیلی ناراحتکننده است که الان کنار ما نیستند و به دیار باقی شتافتند.
صحبت پایانی؟
امیدوارم هم مردم خوشحال باشند. برای همه عزیزانی که در کشورمان زندگی میکنند، سلامتی میخواهم. لیاقت مردم کشور ما خیلی بالاست چرا که همیشه پای کار ایران بودند. در آخر هم سال جدید را به همه تبریک میگویم.
