پیروزی انقلاب اسلامی ایران یک نقطه عطف بزرگ نه تنها در تاریخ مبارزات مردمی کشورمان، بلکه برای همه ملت‌‌های آزادی‌خواه جهان و به طور ویژه کشورهای عربی و اسلامی بود. در این میان بازه زمانی پیروزی انقلاب ایران بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا این انقلاب در زمانی رخ داد که تقریبا همه کشورهای عربی و اسلامی دست از حمایت فلسطین کشیده بودند و رژیم اشغالگر صهیونیستی در حال تثبیت موجودیت خود در منطقه بود.

در دهه هشتاد میلادی که حدود ۳ دهه از اشغالگری صهیونیست‌ها در فلسطین و سپس برخی اراضی عربی دیگر از جمله ارتفاعات جولان سوریه و شبه جزیره سینا در مصر می‌گذشت، انقلاب اسلامی ایران یک تحول بزرگ و اساسی در منطقه بود.  در دوره حکومت پهلوی، ایران و رژیم صهیونیستی روابط رسمی و عمیقی با یکدیگر داشتند و رژیم شاه در ایران از جمله طرف‌هایی بود که اسرائیل را به رسمیت شناخت.

اما بعد از پیروزی انقلاب همه چیز برعکس شد و به دستور امام خمینی (ره) سفارت رژیم صهیونیستی در تهران بسته و سفارت فلسطین جایگزین آن شد. بنابراین ایران تبدیل به اولین کشوری در منطقه شد که بعد از ۳ دهه از تاسیس رژیم جعلی اسرائیل، خط مشی مبارزه با این رژیم را مشخص کرده و تبدیل به بزرگترین تهدید موجودیتی علیه اسرائیل شد.

در این دوره ایران به رهبری امام خمینی (ره) با ترسیم نقشه راه اخراج اشغالگران از منطقه، موجی از بیداری در میان ملت‌ها به ویژه نسل جوان علیه صهیونیست‌ها ایجاد کرد و انگیزه فلسطینیانی که تا حد زیادی از بازگشت به سرزمین خود ناامید شده بودند را تقویت کرد. به این ترتیب ایران خود را به عنوان اولین حامی ملت و آرمان فلسطین معرفی کرد.

در دهه هشتاد میلادی و به فاصله کوتاهی از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رژیم صهیونیستی با هدف گسترش اشغالگری‌های خود در اراضی عربی، به لبنان حمله و تا قلب بیروت پیشروی کرد. در آن زمان لبنان هنوز درگیر پیامدهای جنگ داخلی 15 ساله خود بود و البته بسیاری از احزاب داخلی این کشور چون حزب جنایتکار فالانژها به ریاست افرادی چون «سمیر جعجع» که اکنون رئیس حزب نیروهای لبنانی است، با دشمن صهیونیستی همکاری می‌کردند.

بنابراین شرایط به گونه‌ای پیش‌ می‌رفت که تبدیل شدن لبنان به فلسطین دوم دور از انتظار نبود. بعد از ناتوانی  دولت و ارتش لبنان در مقابله با تجاوزات اشغالگران، نیاز به وجود یک تشکیلات حزبی و مقاومت برای ایستادگی در برابر دشمن، به شدت احساس می‌شد. در سال 1985 بود که جنبش حزب‌الله لبنان به عنوان یک گروه مقاومتی و تحت تاثیر آموزه‌ها و حمایت‌های انقلاب اسلامی ایران شکل گرفت و همه کارت‌های آمریکا و اسرائیل را در جنگ اول لبنان به هم ریخت.

در این مرحله، مبارزه با صهیونیست‌ها در لبنان وارد مرحله جدی شد و نیروهای مقاومت بعد از 15 سال درگیری با دشمن و کسب دستاوردهای قابل توجه نظامی، موفق شدند در مه 2000 اشغالگران را از جنوب لبنان بیرون کنند و اسرائیل برای نخستین بار، نه توسط یک ارتش رسمی عربی، بلکه به دست یک گروه مقاومت مردمی شکست خورد و به اعتراف خودِ صهیونیست‌ها، این رژیم بعد از ظهور حزب‌الله، در هیچ جنگی با هیچ یک از گروه‌های مقاومت، رنگ پیروزی را ندید.

شکل‌گیری جنبش حزب‌الله در لبنان مقدمه ظهور محور بزرگ مقاومت در منطقه بود که به تدریج گروه‌های فلسطینی و بعد از آن سوریه و عراق و حتی یمن نیز در دوره جدید به آن پیوستند. جنبش جهاد اسلامی فلسطین پیش از حزب‌الله، با الگوگیری از انقلاب اسلامی ایران برای مقابله با رژیم اشغالگر در سال 1981 تشکیل شده و در سال 1986 اولین انتفاضه فلسطین علیه دشمن صهیونیستی آغاز شد.

تعیین آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان روز جهانی قدس توسط امام خمینی (ره) بیانگر اهمیت بالای مسئله فلسطین در آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران است.

بازتاب آموزه‌های انقلاب اسلامی ایران را اکنون می‌توان در مقاومت فلسطینیانی مشاهده کرد که درابتدای اشغالگری اسرائیل هیچ سلاحی جز سنگ نداشتند و اکنون مجهز به پهپادها و موشک‌هایی هستند که عمق مواضع صهیونیست‌ها در فلسطین اشغالی به راحتی هدف قرار می‌دهد و توازن وحشت در منطقه را دگرگون کرده است.

همچنین جمهوری اسلامی ایران بعد از پیروزی انقلاب اولین کشوری بود که روند عادی‌سازی با رژیم صهیونیستی را رد کرده و همین رویکرد، تاثیر زیادی بر ملت‌های منطقه داشت؛ تا جایی که حتی مردم در کشورهایی که حاکمان آن به سمت سازش با اسرائیل حرکت کرده‌اند، هرگونه صلح با این رژیم را ممنوع می‌دانند.

 از سوی دیگر قدرت نظامی ایران به ویژه در سطح موشکی بعد از پیروزی انقلاب به طرز چشمگیری تقویت شده و در این زمینه به خودکفایی رسید. دستیابی به فناوری هسته‌ای نیز از ثمرات رویکرد انقلابی در ایران بود که اکنون بزرگترین عامل نگرانی دشمنان و در راس آن رژیم صهیونیستی است. به همین دلیل صهیونیست‌ها از همان ابتدا تلاش کردند، «ایران هراسی» را در منطقه رواج داده و وانمود کنند دشمن واقعی کشورهای عربی و اسلامی، ایران است نه اسرائیل.

محور آمریکایی-صهیونیستی از دهه‌های گذشته به دنبال منحرف کردن اذهان ملت‌های منطقه از خطر پروژه صهیونیستی و ایجاد جنگ داخلی در دنیای اسلام بودند. برافروختن آتش جنگ‌های فرقه‌ای و تقسیم منطقه به دو محور شیعه و سنی اصلی‌ترین ابزار محور مذکور برای تضعیف ایران و مقاومت بود و همین توطئه، سنگ‌بنای بسیاری از بحران‌های منطقه و تنش میان کشورهای عربی و اسلامی محسوب می‌گردد.

با وجود فشارها و چالش‌های بی‌شماری که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی، از جانب غرب و آمریکا و متحدانشان به ایران تحمیل شد و بارزترین آنها جنگ 8 ساله با عراق بود و همچنین محاصره و تحریم‌های خفقان‌آور، اما  درایت و تدبیر ایران در منطقه موجب حل این مسئله شده و به اختلافات ایدئولوژیک پایان داده است.