آخرین آمار کرونا در ایران
بنابر اعلام مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت،تا کنون ۴ میلیون و ۴۲۶ هزار و ۹۰۴ نفر دُز اول واکسن کرونا و یک میلیون و ۴۸۱ هزار و ۱۰ نفر نیز دُز دوم را تزریق کرده اند و مجموع واکسن های تزریق شده در کشور به ۵ میلیون و ۹۰۷ هزار و ۹۱۴ دُز رسید.
از دیروز تا امروز ۸ تیرماه ۱۴۰۰ و بر اساس معیارهای قطعی تشخیصی، ۱۲ هزار و ۷۱۷ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شد که هزار و ۶۷۲ نفر از آنها بستری شدند.
مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به سه میلیون و ۱۹۲ هزار و ۸۰۹ نفر رسید.
متاسفانه در طول ۲۴ ساعت گذشته، ۱۴۲ بیمار کووید۱۹ جان خود را از دست دادند و مجموع جان باختگان این بیماری به ۸۴ هزار و ۱۲۷ نفر رسید.
چرا ۸ واکسن کرونا در ایران تولید میشود؟
علیرضا رئیسی سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا در پاسخ به سوالی درباره چرایی تولید ۸ واکسن کرونا با پلتفرم‌های مختلف در کشور با وجود اینکه برخی کشورها تنها یک یا دو واکسن تولید کرده‌اند و به مرحله‌ی تزریق هم رسیده‌اند، بیان کرد: درست است که آمریکا دو واکسن فایرز و مدرنا را تولید کرده، اما در تمام واکسن‌هایی که کشورهای دیگر می‌سازند، سرمایه‌گذاری یا مشارکت داشته است، در حالی که کسی با ما مشارکت نمی‌کند. البته ما الان روسیه و کوبا را برای مشارکت همراه کردیم، در واقع کشورهایی که می‌خواهند با ما مشارکت کنند ما با آنها کار کردیم.
رئیسی افزود: حالا سوال این است که چرا ما چند نوع واکسن داریم؟ ما هم باید پلتفرم‌های مختلف داشته باشیم، چون در آینده نمی‌دانیم ویروس چه جهش‌هایی می‌کند و آینده‌ی آن چگونه میشود.
وی ادامه داد: بنابراین ممکن است، بگویند برای زیر ۱۸ سال یکی از این واکسن‌ها خوب است، برای مادران باردار پلتفرم دیگری خوب است و الان چون تمام پلتفرم‌ها را داریم برای ما یک مزیت است و هر پلتفرم را می‌توانیم برای موارد خاصی استفاده کنیم.
***
کابینه رئیسی نباید فراجناحی باشد
ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا به آرمان ملی گفت: «آقای رئیسی هیچگاه نگفتند که من کابینه‌ای فراجناحی تشکیل می‌دهم و اگر چنین حرفی هم زده باشند، اشتباه است. ایشان تنها گفته‌اند که نهایتا بدون توجه به موضع فرد پیش از انتخابات و در هنگام انتخابات، ملاک را شایسته‌سالاری قرار می‌دهند.
این بسیار متفاوت از کابینه فراجناحی است که حرفی است ابطال‌پذیر که امکان‌پذیر هم نیست. در دنیا هم چنین چیزی اجرا نمی‌شود. در کشورهایی که احزاب وجود دارند، هر رئیس جمهوری از هر حزبی که انتخاب میشود تمام کابینه را هم از همان حزب انتخاب می‌کنند به جز در کشورهایی که مجبورند کابینه را به شکل ائتلافی تشکیل دهند اما در ایران که سیستم حزبی نیست چنین چیزی وجود ندارد.
کابینه باید متشکل از وزیرانی باشد که حزب، سیاست‌ها و تفکرات رئیس جمهور و دولت جدید را قبول دارند و حاضر هستند با آن رئیس جمهور کار کنند و علاوه بر اینها مشخصات فردی مانند کارآمدی، توانایی و ضد فساد بودن را نیز طبیعتا دارند.
مسلما این حرف به این معنا نیست که همه افراد از یک جریان سیاسی باشند. برخی از مدیران بسیار لایق هستند، اهداف و سیاست‌های رئیس جمهور را قبول دارند و وابسته به جریان سیاسی خاصی نیستند،
پس رئیس‌جمهور دستش باز است تا از آنها استفاده کند اما این هم به معنای کابینه فراجناحی نیست. کابینه فراجناحی در هیچ دوره و دولتی انجام نشده است و از این به بعد هم به این تعبیر نخواهد شد...
افرادی که اعتقاد به جریان سیاسی دیگری دارند و روی آن مصر هستند، به این معنا که سیاست‌های رئیس جمهور فعلی را قبول ندارند، در دولت هم جایی ندارند. در دوران معروف به اصلاحات هم همین قاعده بود.
مگر ممکن است که مدیری رئیس جمهور وقت و سیاست‌های او را قبول نداشته باشد و وارد دولت شود؟ افرادی که اشتهار خاصی در تعلق به جریان سیاسی خاصی دارند که آن جریان سیاسی با اهداف رئیس جمهور فعلی مقابل باشد طبعا جایشان در کابینه نیست، چون سبب دوگانگی می‌شوند. کابینه محل کار است و نه اختلاف نظر.»
***
چرا کسی به روحانی «خسته نباشید» نمی‌گوید؟
اعتماد نوشت: «چيزي كه حسرت يك خسته نباشيد خشك و خالي را تاكنون بر دل دولت گذاشته است رفتارها و گفتارهاي عجيب شخص رييس‌جمهور است. وي گاهي چنان تند سخن مي‌گفت كه همه را غافلگير و مخاطبان را عصباني مي‌كرد و گاهي چنان محافظه‌كاري پيشه مي‌كرد كه اصولگرايان را هم به تعجب وا مي‌داشت.
بدتر آنكه بعدها معلوم مي‌شد كه آن سخنان تند عليه نهادهاي قدرتمند خالي از يك اراده براي اصلاح امور و رفع عيوب است و تنها بر دوگانگي‌ها و تضادهاي بي‌مورد مي‌افزود و در عمل هم هيچ اتفاقي نمي‌افتاد! از اين كليات حسرت‌بار كه بگذريم گويا رييس دولت با دل و روح و روان مردم هيچ كاري نداشت!
ماجراي گراني بنزين نمونه بسيار روشني ازنوع رفتار رييس دولت با مردم بود، او قبل از گراني بنزين بايد با پوزش و شرمندگي جلوي ملت حاضر مي‌شد و توضيح مي‌داد و خواستار صبر بزرگوارانه مردم مي‌شد، وي نه تنها اين كار را نكرد كه بعدها در سخناني بهت‌آور كه بعضا باخنده‌هاي مليح همراه مي‌شد عذر آورد كه وي صبح جمعه از ماجرا مطلع شده است!
فقط همين جمله كه در تاريخ خواهد ماند و صداها خواهد كرد كافي بود كه دولتش سقوط كند اگر مورد حمايت قرار نمي‌گرفت و مردم متوجه وخامت اوضاع نبودند. در ماجراي كرونا اوضاع بدتر و فاجعه‌بارتر شد و هنوز هم به‌شدت درگير آن هستيم و بازهم نقشه رنگي كشور رو به قرمز شدن است و در تمام اين مدت استراتژي دولت توصيه و خواهش به مردم براي رعايت پروتكل‌هاست!
با همه انتقادات رسانه‌اي و با وجود خطر حتمي براي جان مردم هيچگاه قاطعيتي از دولت مشاهده نشد و در هر مناسبت و تعطيلات دچار پيك‌هاي متعدد شديم و ظاهرا هم‌اكنون در حال ورود به پيك پنجميم! آقاي رييس‌جمهور در اين مورد خشمگين باشيم يا به شما خداقوت بگوييم؟»
***
تکذیب سهم احمدینژاد از آرای باطله
حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی در گفتگویی با اعتمادآنلاین از میزان رای احمدینژاد در آرای باطله خبر داد. ترقی گفت: حدود ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار رای با نام محمود احمدینژاد در انتخابات اخیر به صندوق ریخته شد که البته با توجه به عدم وجود ایشان به عنوان کاندیدا، به عنوان آرای باطله منظور شد.
عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی همچنین تصریح کرد: از سه میلیون و ۷۰۰ هزار آرای باطله در انتخابات اخیر، دو میلیون و هفتصد هزار رای به ایشان داده شده که نشان از پایگاه مردمی کل طرفداران ایشان است و البته این میزان رای نیز عموما به خاطر عملکرد دولت نخست احمدینژاد است نه این که دنباله‌رو مواضع فعلی ایشان باشند.
اما ادعای ترقی با واکنش مشاور وزیر کشور همراه شد. روح‌الله جمعه‌ای مشاور وزیر کشور در توییتی بدون اشاره به این مصاحبه و میزان آرای احمدینژاد، آمار ارئه شده درباره آرای باطله را تکذیب کرد.
جمعه‌ای نوشت: «شایعات مربوط به تفکیک اسامی آرای باطله کاملا کذب بوده و آرای باطله شامل آرای سفید و با نام های متفرقه می باشد که حجم آرای سفید بیش از دو برابر آرای با نام بوده است. تنها مرجع اعلام جزئیات انتخابات وزارت کشور است.»
***
هشدار یونسی درباره نفوذ موساد در کشور
علی یونسی، وزیر اطلاعات در دولت اصلاحات در گفتگویی با جماران با تاکید بر خطر نفوذ موساد گفت: «نفوذ در دهه 60 متفاوت بود برای اینکه یک خانواده با هم مبارزه می کردند و نفوذ در همدیگر عادی بود. یک جنگ داخلی صورت گرفت و نفوذ آسان بود ولی حدود 10، 15 یا 20 سال مبارزه و کشور از همه نفوذهای گروه های تروریستی پاکیزه شد. ولی از نفوذ سرویس های اطلاعاتی و مخصوصا اسرائیل غفلت شد. 10 سال اخیر متأسفانه نفوذ موساد در بخش های مختلف کشور به حدی است که جا دارد همه مسئولین جمهوری اسلامی برای جان خودشان نگران باشند. متأسفانه سازمان های امنیتی و اطلاعاتی به جای اینکه آنها را شناسایی کنند به جان خودی ها افتاده اند.
غفلت از موساد سبب شده که نفوذ کند و این گونه ضربه بزند. به گونه ای که صریحا مسئولین جمهوری اسلامی را تهدید کند. برای من به عنوان فردی که مدتی در وزارت اطلاعات کار کرده ام بسیار دردآور هست. در زمان ما و قبل از ما چنین نفوذهایی وجود نداشت و آنچه که می گفتند کار اسرائیل است ثابت شد که نبود. شروع شده بود و اگر این مسیر ادامه پیدا می کرد حتما این اتفاق نمی افتاد. ولی بعد از ما به دلیل رقابت سرویس های اطلاعاتی، موازی کاری که در وزارت اطلاعات رخ داد و سازمان های جدیدی که در مقابل وزارت اطلاعات ایجاد شد، وزارت اطلاعات را تضعیف کردند.
آن سازمان های جدید و موازی وزارت اطلاعات به جای اینکه با نفوذ مبارزه کنند مشغول کنترل و مبارزه با خودی ها شدند. میدان برای نفوذ سرویس های جاسوسی دنیا باز شد و امروز ما حق داریم برای همه جا و هر اتفاقی که رخ بدهد نگران باشیم. باید به گذشته برگردیم. باید موازی کاری و رقابت را پایان داد و اولویت های سرویس های داخلی ما مشخص شود. مبارزه با نفوذ باشد نه عناصر داخلی که منتقد و معترض هستند. الآن برای خیلی از سازمان های اطلاعاتی ما کنترل و مواظبت عناصر داخلی است و نفوذ دشمن نیست.
دوم اینکه همیشه و در همه جای دنیا نفوذ سرویس های جاسوسی در احزاب، سازمان ها و گروه های افراطی آسان است... همه گروه های افراطی یا اصل گروه را سازمان های جاسوسی ایجاد کرده اند و یا در آنها نفوذ می کنند. برای مبارزه با نفوذ چند کار باید کرد. اول اینکه همه جریان های افراطی و تندرو را باید تعطیل کرد و کسانی که متملق، چاپلوس و تحریک کننده هستند و مدام به اختلاف و دشمنی دعوت می کنند را باید دور کرد. کسانی که سخنرانی می کنند و مدام افراد یک جریان را می کوبند. کسانی متملق و چاپلوس هستند. این تیپ افراد هستند که به راحتی می توانند بالا بیایند. اگر می خواهید نفوذ را تعطیل کنید اینها را تعطیل کنید.»
***
درخواست بی‌قید و شرط لاریجانی از شورای نگهبان
بهروز نعمتی، نماینده سابق مجلس و از نزدیکان علی لاریجانی در گفتگو با برنا با اشاره به اظهارات اخیر لاریجانی در مورد رد صلاحیت خود ادامه داد: کسی که می خواهد رییس جمهور باشد اگر مشکلی دارد باید به مردم توضیح داده شود و مردم بدانند. آقای لاریجانی چندین بار گفته است که من هر مشکلی دارم بیان کنید؛ اگر دوستان مشکلی در آقای لاریجانی دیدند بیان کنند ولی وقتی ما را رد صلاحیت کردند هیچ حرفی به ما زده نشد تا دقیقه نود به ما گفته شده بود که تایید صلاحیت می شویم ولی بعد به ما گفته شد که جلسه تشکیل نشده است و این مشخص می کند، دوستان نمی خواهند با واقعیت ها روبرو شوند.
او گفت: بیانات مقام معظم رهبری کاملا روشن است گفتند ظلم شده و بروید جبران کنید ولی جبران نکردند. امروز آقای لاریجانی مدعی است و می گوید از طرف من، مشکلم را به مردم اعلام کنید. می گویند من راضی هستم اگر مشکلی دارم که باعث آبروریزی من می شود شما این کار را انجام بدهید من راضی هستم.
***
جلیلی به سرنوشت عارف دچار میشود؟
نامه نیوز نوشت: «بسیاری پیش‌بینی می‌کنند که سعید جلیلی در دولت رئیسی جایگاهی مهم خواهد داشت؛ برای مثال از همان زمان که او به نفع رئیسی از انتخابات خارج شد، بحث معاون اولی او در دولت سیزدهم مطرح شد یا برخی گفتند که او بازهم دبیر شورای عالی امنیت ملی میشود و برخی نیز سخن از وزیر خارجه شدن او زدند اما با رخدادهای اخیر به نظر می‌رسد که تمام اینها برای جلیلی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد زیرا تا اینجای کار گفته میشود که مخبر رئیس کنونی ستاد اجرایی فرمان امام یکی از گزینه‌های جدی برای سِمت معاون اولی است.
یا آنکه برخی دیگر از او به عنوان وزیر امور خارجه دولت رئیسی یاد می‌کردند که بر اساس آخرین اخبار فردی چون سید علی حسینی‌تاش که در زمان دبیری علی لاریجانی بر شورای عالی امنیت ملی یکی از اعضای تیم مذاکره‌کننده بود، گزینه مهمی برای تصدی وزارت امور خارجه است و درباره شورای عالی امنیت ملی نیز اخبار منتشر شده مبنی بر انتخاب جلیلی به عنوان دبیر این شورا به هیچ‌وجه تأیید نشده است و خلاف واقع به نظر می‌رسد.
حالا اگر وضعیت برای جلیلی به این شکل پیش برود او عملا در سیاست رسمی جایگاهی نخواهد داشت زیرا خود جلیلی هم تمایل ندارد هر مسئولیتی را بپذیرد؛ بنابراین آن‌طور که شواهد و قرائن نشان می‌دهد، مرد دولت در سایه که در تمام این‌سال‌ها خود را در قامت ریاست‌جمهوری مطرح کرده بود یا مسئولیتی مهم بر عهده می‌گیرد یا آنکه مانند تمام این سال‌ها در حاشیه می‌ماند. با توجه به شرایط اخیر او مسیر ساده‌ای برای اخذ جایگاهی مهم در دولت رئیسی پیش رو ندارد و اگر نتواند به سِمت‌هایی مانند معاون اولی، وزارت خارجه یا شورای عالی امنیت برسد، عملا در حاشیه به سر خواهد برد؛ شرایطی که سرنوشتی محمدرضا عارف را تداعی می‌کند.
او نیز در سال92 گرچه تصور می‌کرد می‌تواند رأی‌آور باشد اما به نفع حسن روحانی کنار کشید. در آن سال برخی می‌گفتند که عارف معاون اول میشود که نشد، بعد از آن روحانی به او وزارت علوم را پیشنهاد داد که خود عارف نپذیرفت تا او فقط به یک نماینده مجلس تبدیل شود که حتی در رقابت با علی لاریجانی برای تصدی ریاست‌مجلس هم بازنده باشد. به هر روی عارف هم گرچه خود را سهیم در پیروزی روحانی می‌دانست از دولت کنار ماند و هیچ بعید نیست سعید جلیلی هم به سرنوشتی مشابه دچار شود.»
