«برای ایران دوست داشتم آقای ترامپ انتخاب شود ولی اگر یک آمریکایی بودم به آقای ترامپ رای نمی‌دادم. به خاطر همین فشارهایی که می‌آورد، بالاخره شاید یک تغییر سیاستی اتفاق بیفتد. شاید اگر فشارهای آقای ترامپ ادامه پیدا می‌کرد، بالاخره ما مجبور می‌شدیم یک تغییر سیاست‌هایی را داشته باشیم. این تغییر سیاست‌ها حتما به نفع مردم می‌توانست اتفاق بیفتد. دموکرات‌ها کمی شُل و وِل هستند.»

این اظهارات اخیر  خانم فایزه هاشمی در گفتگو با یکی از سایت های خبری بر خلاف ظاهر سیاسی اش واجد نوعی «سبک زندگی» است.  سبک زندگی که صاحبانش گویی بی اعتنا به درد و‌ رنج مردم در این سرمای استخوان سوز  از پشت شیشه و در کنار آتش به آن بیرونی ها نگاه می کنند و از این زمستان  لذت می برند .

این سبک زندگی غیر مسوولانه و از سر بی دردی از مرزهای شناخته شده سیاسی فراتر می رود و  افراد و طیف های سیاسی مخالف را با هم زیر یک چتر  می آورد که نمونه های آن را کم و بیش همه بیاد داریم . 

جالب تر آنکه اظهار تمایل به رای آوردن ترامپ از زبان یکی از حامیان برجام صادر شده است . برجامی که برای رفع تحریم ها امضا شد و موافقانش با توسل به اهمیت موضوع رفع تحریم ها دایما به منتقدانش انگ کاسبان تحریم زده اند. 

این اظهارات نشان می دهد که تا چه حد مسایل مربوط به منافع ملی و زندگی مردم تابعی از امیال زودگذر و سطحی برخی از جریان های سیاسی است.

همزمانی این سخنان با اظهارات رهبر انقلاب درباره  تعلل نکردن در امر رفع تحریم ها -حتی برای یک ساعت -هم آموزنده است: منتقد برجام بر ضرورت رفع تحریم ها تاکید می کند و تسلیم در برابر  فشار حداکثری را برآورنده رفع تحریم ها نمی داند. اما مدافع ظاهری رفع تحریم ها حاضر است به بهای فشار بیشتر بر مردم و خرد شدن استخوان آنها  زیر فشار تحریم ها به خواسته های خود برسد و از شکست عامل اصلی این تحریم ها به دلیل برآورده نشدن امیالش نیز ناخشنود است !

پیشتر  نوشتیم (اینجا)  که متاسفانه حامیان دولتی برجام با توسل به نوعی پوپولیسم از  اشاره به هسته اصلی اختلاف درباره مذاکره با آمریکای ترامپ طفره می روند . مساله در این زمینه آن نیست که طرفداران برجام از رفع تحریم و مذاکره می گویند و منتقدان خواهان ادامه تحریم ها هستند .  آن واقعیت اصلی که طرفداران مذاکره، با نوعی عوامفریبی از آن می گریزند و برعکس رهبر انقلاب هزینه توجه به آن را ( در عین باور به ضرورت رفع تحریم ها آن هم به سرعت ) به جان خریده است این است که آمریکای  ترامپ با فشار حداکثری در ازای وعده دروغین رفع تحریم ها چیزی را می خواهد که مولفه های اصلی قدرت مردم ایران است.

هیچ ایرانی وطن دوستی از رفتن ترامپ یا رفع تحریم ناراحت نیست و سخنان خانم فایزه هاشمی در همنوایی کامل با آن دسته از ایرانیانی است که در دو سال گذشته با خیالاتی خام ترامپ را همراهی می کردند و برای رسیدن به خواست های خودشان خواهان فشار بیشتر ترامپ بر مردم ایران بودند. 

به علاوه باید پرسید آیا بیان این حرفها آن هم در سالگرد درگذشت آقای هاشمی نوعی عبور از آرمان هایی نیست که او در تمام دوران فعالیت سیاسی خود مدعی آن بوده است؟!