آقای رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه به تازگی بخشی از شعری را در باکو سرود که درباره جداشدن بخشی از آذربایجان ایران از این کشور بود.
در حالی که بسیاری سرودن این شعر را در راستای اهداف آقای اردوغان برای احیای امپراتوری عثمانی تلقی کردند و برخی عوامل خائن جدایی طلب در ایران و آذربایجان به آن دامن زدند و آن را در راستای تلاش ترکیه برای جدایی بخش‌هایی از سرزمین ایران تلقی کردند، اما واقعیت امر این است که آذربایجان هیچ زمانی جزو امپراتوری عثمانی نبوده و ترکیه علیرغم نامش هیچ وقت حاکم ترک‌های جهان نبوده، اگر به نقشه های تاریخی بنگریم می‌بینیم بیشترین بخش‌هایی که در اوج قدرت دولت عثمانی در تصرف این امپراتوری بودند همانا کشورهایی هستند که امروزه به عنوان کشورهای عربی شناخته می‌شوند وامروزه بیشترین زاویه را با ترکیه دارند.
بر عکس ترکیه که با یدک کشیدن عبارت "ترک" در نام خود مدعی نیابت از ترک تبارهای کل جهان است، "رضا شاه" نام ایران را به این دلیل برای کشور ایران به جای پرشیا انتخاب کرد که نماد وحدت و یکپارچگی همه اقوام ایرانی از فارس، لر، ترک، عرب، بلوچ، سیستانی، کرد، گرجی، آذری، مازنی، گیلکی، ارمنی، ترکمن، تاجیک، افغان، لک، تالشی، تات، باصری، آشوری، کلدانی، قشقایی، بختیاری، هزاره، باصری، پشتون، آسی، پامیری، زازایی، اچمیف پارت ای، ازبک، سریکالی، یغنایی، کمرازی، قزاق و ... باشد.(اگر قومی جا افتاد به دلیل تعدد اقوام ایرانی و نقصان قلم من است.)
به هر صورت اگر به تاریخ برگردیم حدود اقوام ایرانی که به هند و اروپایی نیز معروف هستند از قفقاز و اروپا گرفته تا هند و آفریقا امتداد دارد و اگر بنا باشد بر اساس تاریخ مدعی برای این حدود وجود داشته باشد ایرانی ها بر عثمانی‌ها مقدم ترند چون حدود دو هزار سال قبل از آنها کل این سرزمین ها جزو سرزمین های ایران زمین بوده وخود ترکیه نیز بخشی از خاک ایران بوده است.
به هر صورت این کار آقای اردوغان جرقه ای را در میان ایرانی ها زد و آن متحد کردن مجدد اقوام ایرانی است؛ در واقع اگر بخواهیم به این ماجرا از زاویه دیگری بنگریم در خواهیم یافت در صورتی که اقوام ایرانی مجدد با هم متحد شوند، بسیاری از مشکلات منطقه و جهان حل و فصل می شود. یعنی دیگر اختلافات فیما بین آذری ها و ارمنی ها معنی نخواهد داد چون با هم متحد خواهند بود و فرقی نمی‌کند شهروندان این کشورها کجا زندگی می‌کنند، همچنین اختلافات میان کردها و ترک ها نیز معنی نخواهد داد چون باز هم اینها اگر با هم متحد باشند هیچ اختلاف حاکمیتی را با هم نخواهند داشت. دیگر بحث اختلاف فیما بین عرب و عجم یا شیعه و سنی معنی نخواهد داد همچنین حتی بزرگترین چالش امروزه جهان یعنی مساله فلسطین نیز حل خواهد شد چون عرب ها و عبری ها می‌توانند در یک فضا، به دور از سیاست‌های نژادپرستی صهیونیستی با هم زندگی مسالمت آمیز داشته باشند.
به نظر می‌رسد در صورتی که همه به سمت و سوی احیای اتحادیه‌ای متشکل از همه اقوام ایرانی در منطقه برویم و مرزهای فیما بین را مرزهای مجازی بدانیم که شهروندان همه این کشورها بتوانند به راحتی در کل این اتحادیه تردد داشته و زندگی و کار کنند آن وقت بسیاری از مشکلات منطقه و جهان حل و فصل خواهد شد. ویژگی مردمان ایران زمین به صورت تاریخی در این بود که آزادی تبعیت از دین و مذهب و زبان و طایفه و فکر ... خود را داشتند و دارند، اتحادیه‌ای که در آن همه شهروندان ایران زمین آزاد هستند آنگونه که می خواهند بدون محدودیت قومی و مذهبی و طایفه ای و... زندگی کنند و کسی بر کس دیگری به جز در تقوا برتری نداشته باشد.
اگر اروپایی‌ها توانستند علیرغم همه اختلافات و جنگ‌های فیما بین چنین اتحادیه‌ای را ایجاد کنند چرا ما ایرانی ها نتوانیم؛ ما که اشتراکاتمان بسیار بیشتر از آنها است؟
به طور طبیعی در صورتی که بخواهیم به سمت و سوی احیای امپراتوری های قدیمی که تابع یک کشور می‌باشند و وابسته به یک قوم یا مذهب یا دین باشند برویم آنوقت تا ابد الدهر درگیری‌های منطقه‌ای ادامه خواهد داشت. واقعیت تاریخی در این است که کل این محدوده که زمانی جزو ایران زمین بوده باید مجدد (در قالب همین مرزهای فعلی و با حفظ تمامیت ارضی) متحد شوند تا همه مشکلات منطقه حل شود و باید از آقای اردوغان تشکر کنیم که این امر را به همه یادآوری کرد.
آقای اردوغان؛
بغداد همانست که دیدی و شنیدی
رو دلبر نوجوی، چو دربند قدیدی؟!
زین دیک جهان یک دو سه کفگیر بخوردی
باقی، همه دیک آن مزه دارد که چشیدی
