نشریه فرانسوی شارلی ابدو مجددا کاریکاتوریهای توهین آمیز علیه پیامبر اسلام را منتشر نمود. مکرون رئیس جمهور فرانسه (که در منطقه بسر می برد) در پاسخ به سوالات خبرنگاران در این باره گفت: این اقدام را محکوم نمی کنم. فرانسه کشور آزادی بیان است.
فرانسه فعلی اگر کشور آزادی بیان نباشد این کشور و تاریخ آن حتما نقش بزرگی در تاریخ آزادی و مردم سالاری و جمهوری ایفا کرده است. آزادی و جمهوری در جهان مدیون نقش و تلاشهای فرانسه، روشنفکران فرانسوی و ملت فرانسه است.
اما این واقعیت تاریخی موجب نمی شود این موضع و ادعای آقای مکرون از سوی تحلیلگران مورد ارزیابی قرار نگیرد و وضعیت فعلی فرانسه، تحت زعامت و ریاست ایشان، بررسی نشود. فرانسوی ها احتمالا بهتر از بقیه می دانند آزادی یعنی آزادی برای همه و تمامی شهروندان و الا آزادی که برای عده ای خاص فراهم باشد، آزادی که به قدرتمندان می رسد متوقف و محدود می شود، آزادی نیست. حداقل آزادی واقعی نیست. جهان قبل از انقلاب کبیر فرانسه از این آزادیهای غیرواقعی بسیار به خود دیده است.
براساس موضع آقای مکرون فرانسه و فرانسویها آزاد هستند هرآنچه می خواهند در مورد اسلام و ارزشهای اسلامی و مقدسات اسلامی بنویسند و بگویند. هیچ کس نمی تواند این آزادی را از آنها بگیرد. زیرا در فرانسه آزادی ابرارزشی است که نباید خدشه دار شود یا محدود گردد. این آزادی حقی همگانی است که به موجب قانون اساسی فرانسه تضمین شده است. اما یک مقایسه ساده نشان می دهد این ادعای حکومت فرانسه با عملکرد واقعی آن تفاوت وحشتناکی دارد. توهین به اسلام و مسلمانان و ارزشهای اسلامی و اسلام ستیزی آزاد است اما توهین به یهودیت و یهودیان و ارزشهای یهودی و یهودی ستیزی مسئله ای کاملا متفاوت است.
این مقایسه ساده می تواند به خوبی نشان دهد فرانسه در تعامل با این دو پدیده تا چه اندازه متفاوت، منافقانه و متناقض عمل می کند. همه اسلام ستیزان در فرانسه مورد حمایت دولت قرار می گیرند اما همه یهودی ستیزان در فرانسه محاکمه و مجازات شده و بسیاری از آنها به زندان افتاده اند. لیست بلندی از این زندانیان وجود دارد که تنها به جرم بیان آزادانه نظرات خود در مورد یهودیان محاکمه و محکوم شده اند.
نمونه معروف این تعامل خشن، محاکمه و زندانی کردن دانشمند و فیلسوف بزرگ فرانسوی روژه گارودی است که در کتاب خود هولوکاست و تعامل آلمان نازی با یهودیها را محکوم نمود اما اظهار داشت رقم شش میلیون یهودی به عنوان رقم قربانیان هولوکاست رقم درستی نیست و از حقیقت فرسنگها فاصله دارد. نمونه جدیدتر برخورد قضایی با دیودونه کمدین مشهور و پرطرفدار فرانسوی است.
کاش تنها یهودی ستیزی و توهین به ارزشهای یهودی در فرانسه غیرقانونی و ممنوع بود. حکومت فرانسه به این بسنده نکرده و انتقاد از اسرائیل را نیز ممنوع کرده است. به موجب تصویب مجلس فرانسه مبارزه با ایدئولوژی صهیونیسم (ایدئولوژی رژیم اسرائیل) نوعی یهودی ستیزی است و مستوجب عقاب و مجازات است. بنا بر اظهارات آقای ماکرون نفی مشروعیت اسرائیل نیز جرم و نوعی ممنوع از یهودی ستیزی است. رئیس جمهور آزادی خواه فرانسه که در برابر اسلام ستیزی دم فرو می بندد و از آزادی فرانسه دم می زند پرونده سنگینی در حمایت از اسرائیل و محدودکردن آزادی در فرانسه و ممنوع کردن انتقاد از یهودیان و اسرائیل در فرانسه دارد. بخشی از اظهارات و مواضع او در این باره در پاراگراف بعدی آمده است:
ایمانوئل مکرون: ما بر آن شدیم که در خصوص صهیونیسم ستیزی و یهودی ستیزی از طریق مستقیم و روشن عمل کنیم. صهیونیسم ستیزی با یهودی ستیزی تفاوت ندارد...انکار حق موجودیت کشور اسرائیل شکل جدید یهودی ستیزی است... فرانسه تحت نظارت من، در مبارزه با یهودی ستیزی «متعهد و فعال» خواهد بود... باید در برابر یهودی ستیزی خط قرمزی را ترسیم کنیم... باید در این باره به آلمان اقتدا کنیم و مجازات قضایی و مالی در نظر بگیریم و همه افراد مسئولیت کار خود را متحمل شوند... به حمایت از مرده و زنده یهودیها در فرانسه متعهدیم.
آقای مکرون اگر خط قرمزی برای آزادی دارید، اگر همه باید مسئولیت کار خود را تحمل کنند، اگر باید برای یهودی ستیزی مجازات قضایی و مالی در نظر گرفت، اگر یهودی ستیزی محکوم و ممنوع است و باید با آن فعالانه مبارزه نمود، اگر باید آزادی فرانسوی را در این حوزه ها محدود کرد چرا آن گاه که کار به غیریهودیها می رسد همه اینها را فراموش می کنید. چرا آن گاه که با مقامات یهودی و زمامداران اسرائیل سخن می گویید سخن از مبارزه و ممنوعیت و مجازات یهودی ستیزی است اما هرگاه به مسلمانان، قربانی اسلام ستیزی، می رسید درس آزادی فرانسوی تدریس می فرمایید!
