فردا؛ (سه شنبه) قرار است آقای حسن روحانی، رییس جمهوری برای پاسخ به سوال نمایندگان به مجلس برود و پاسخ سوالات نمایندگان مردم را دهد.

متاسفانه فضا در جامعه به گونه‌ای پیش رفت که طرح سوال از رییس جمهور را به یک تابو تبدیل کرده و آن را به عنوان یک امر غیرعادی جلوه داده‌اند، در حالی که این یک موضوع کاملا ساده، طبیعی و قانونی است.

طرح سوال از رئیس جمهور با توجه به اتفاقاتی که در جامعه رخ داده و مشکلاتی که برای مردم ایجاد شده، انتظاری حداقلی از نمایندگان ملت است تا موضوع را از طریق قوه مجریه دنبال کنند و رییس جمهور نیز باید پاسخ دهد که اگر مشکلاتی و مسائلی وجود داشته و نیاز به حمایت و همراهی مجلس دارد، از  قوه مقننه کمک بخواهد.

در این وضعیت اقتصادی، مردم از نمایندگان خود انتظار دارند کاری انجام دهند و از اختیارات خود استفاده کنند. و از رییس جمهور بخواهند پاسخ دهد که چرا التهابات ارزی در این سطح رخ داد؟ چرا نقدینگی به این شکل در کشور افزایش یافت؟ چرا وعده و وعیدها و قول و قرارهایی که بین قوه مجریه و نمایندگان بود، اجرایی نشد؟ چرا حجم واردات کالا به این میزان افزایش یافت؟ چرا انتظارات و توقعات مردم برآورده نشده است و چراهای دیگری که می تواند موضوع طرح سوال باشد.

دولت اگر عملکرد مثبتی دارد باید با قوت از عملکرد خود دفاع کند و اگر عملکرد قابل قبولی هم ندارد، باید به اشتباه و کاستی‌ها اعتراف و تلاش کند در آینده نواقص را برطرف نماید.

اگر مشکلاتی در مجموعه قوه مجریه وجود دارد، طبیعا باید آن را حل کرد و یا این مسائل را برای مردم بازگو کنند یا اینکه اگر رییس جمهور موانعی بر سر راه خود دارد، بیان کند تا مردم و نمایندگان از آن مطلع شوند.

طرح سوال از رئیس جمهور عملا این یک فرصت است تا هم مجلس به وظیفه نظارتی خود عمل کند و هم دولت دولت پاسخگو باشد تا مردم احساس کنند مسوولان نسبت به عملکردشان مسولیت پذیر هستند؛ حالا اگر دولت پاسخی داشت، قطعا از عملکرد خودش دفاع خواهد کرد و اگر هم پاسخی نداشته باشند، با عذرخواهی در مسیر تغییرات برای کارآمدی کابینه و اصلاح سیاست‌ها حرکت کند.

انتظار این است هم نمایندگان مجلس و هم رییس جمهور در جلسه فردا در مجلس نهایت متانت و وقار را از خود نشان دهند و به مسائل حاشیه‌ای در طرح سوال ورود نکنند؛ نمایندگان نباید مسائلی را مطرح کنند که در جامعه مشکلاتی را ایجاد کند و نباید این مسائل جنبه اتهام و تهمت داشته باشد.

اگر نمایندگان مردم به موضوعی و مطلبی به صورت صادقانه رسیدند که برای آنها ابهام دارد، بدون اینکه فردی را متهم کرده، می‌توانند در قالب طرح سوال مطرح کنند. و صد البته که جامعه تفاوت بین اتهام و طرح سوال را به راحتی تشخیص می‌دهد.

رئیس جمهور نیز نباید فضا را به سمت تنش و حساسیت پیش ببرد، بلکه با منطق و استدلال به سوالات پاسخ دهد و به ابهامات پایان داده شود.

جلسه فردا نباید تصویری از  اتهام زنی، درگیری و تنش بین دولت و مجلس به جای گذارد و همه  باید تلاش کنند که طرح سوال از رییس جمهور به عنوان یک حرکت روبه جلو در جهت تقویت نظام و انقلاب و روح دموکراسی در کشور باشد؛ نه اینکه به روزنه‌ای برای ایجاد تشتت، درگیری و دامن زدن به اختلاف تبدیل شود.

این جلسه می‌تواند در مردم این اطمینان را ایجاد کند که مجموعه‌هایی وجود دارند که پیگیر مشکلات و مسائل آنها هستند. اگر کسی اشتباهی داشته است، باید اشتباه خود را بپذیرد و سعی در اصلاح آن داشته باشد و اگر اشتباهی متوجه آن نیست، توضیح دهد تا موضوع روشن شود.

جریان‌های سیاسی نیز نباید از این موضوع با گِل آلود کردن آب (ایجاد تنش) بخواهند مقصود خود را به دست بیاورند.

در این جلسه افراد ثالث که حق دفاع کردن از خود را ندارند، نباید از سوی دو طرف در معرض اتهام قرار گیرند. تنها در این صورت است که روحیه پرسشگری نمایندگان و پاسخگویی دولت می‌تواند منشا افزایش اعتماد مردم به حاکمیت و نظام باشد.

باید تلاش کرد در راستای مطالبات و انتظارات مردم و تحقق قانون اساسی به سمت یک جامعه پرسشگر  و مسوولینی پاسخگو و مسوولیت‌پذیر حرکت کنیم.