دیروز از محل کار به خانه باز می گشتم. بساط سی دی فروشی کنار خیابان به راه بود. سی دی آخرین فیلم های هالیوودی و بالیوودی ، جدیدترین شوها و ویدئوهای خوانندگان آن چنانی و این چنانی، انیمیشن های معروف دنیا با صدای شخصیت های مهم سینمایی وسیاسی و خلاصه هر آن چه که دل تنگ تان بخواهد تا دمی را به بی خیالی ، تفریح و یا اوقات فراغت سالم و ناسالم! بگذرانید ، موجود بود.
از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان، برای پز «آپ تو دیت بودن» ، گه گاه توقفی رخ می دهد و تورقی در مجموعه سی دی هایی که فروشنده به دستمان می دهد و خرید دو سه تا فیلم برای تماشا در روزهای آخر هفته، آن هم البته فقط از باب «سیرو فی الارض» کم هزینه ، تا دیانت مان را با حفظ پرستیژ روشنفکری، مستدام بداریم!
این بار هم فروشنده چندتا فیلم را معرفی کرد و توضیحاتی داد که مثلا این فیلم قدیمی است اما مریل استریپ در آن بازی می کند...اگر پرهیجان بخواهی که فلان فیلم آخرش است که فروش آن از اسپایدر من بیشتر شده است... این سومی را هم که وودی آلن ساخته که کارهایش حرف ندارد... !
تردید مرا که دید گفت یک فیلم خیلی خوب دارم که کاندید گلدن گلاب و اسکار است ودر دنیا فروش بالا داشته و تک است . این جا هم خیلی مشتری دارد...این را بدهم؟
خلاصه سی دی فیلم پرمشتری و تک را گرفتم و در یک فرصت مناسب به تماشایش نشستم. بیننده در سکانس های اولیه با داستان زندگی خانواده اروپایی تحصیل کرده و فرهیخته ای آشنا می شود که پدر خانواده پروفسور است و دانشجوهای دکتری را تعلیم می دهد.
در این بین رابطه محبت آمیزی بین پسر هفده ساله جناب پروفسور و آقای دانشجوی دکترای 27 ساله آمریکایی به وجود می آید که در نهایت منجر به ایجاد روابط همجنس گرایانه بین این دو می شود.
این عشق نامتعارف ، آن قدر جذاب روایت شده و فیلم چنان خوش ساخت است که شاید بسیاری از بینندگان در انتهای فیلم، همراه با پسرک جوان، بخاطر درد جدایی گریه کنند و از یاد ببرندکه فیلم ساز با مهارت خاص خود توانسته با استفاده از فرآیند « عادی سازی» از یک پدیده نابهنجار و مورد بحث و جدل (حتی در کشورهای غربی) زشتی زدایی کند و آن را به شکل یک داستان زیبا ،پرکشش و حتی خیلی جالب در ذهن مخاطب نهادینه سازد.
هدف این نوشتار،بررسی موضوع هم جنس بازی یا دگرباشی (یا هر اسم دیگری که روی آن می گذارند) و تحلیل ریشه های بروز این رفتار، هم چنین تحقیق در انحراف ، اختلال یا بیماری بودن آن وچگونگی مقابله یا مسامحه در باره این پدیده نیست ! هم چنین کن فیکون کردن بساط سی دی فروش های کنار خیابان نیز به طور حتم مورد نظر نمی باشد.
پس هدف چیست ؟ بیایید خیلی ساده به این پرسش بیندیشیم ! هریک از ما، با هر عقیده و مرام و مسلکی که داشته باشیم، آیا دوست داریم فرزندمان یا نوجوان و جوان خانواده مان، این فیلم و امثال آن را ببیند و تحت تاثیر مضمون آن قرار بگیرد ؟
در جهان امروز ما در محاصره متغیرهای اجتماعی،فرهنگی ، اخلاقی و رفتاری پرقدرت و فراگیری هستیم که به شکل گسترده ای از طریق تکنولوژی های ارتباطی نوین تقویت و عرضه می¬شود. در عین حال تمایل به حفظ ارزش ها و اصولی داریم که عمدتا از منابعی چون دین، فرهنگ ، عرف و پیشینه تاریخی ما سرچشمه می گیرد.
تجربه، بیانگر آن است که راهکارهای سلبی مستقیم و غیرمستقیم شاید در کوتاه مدت، بتواند تاکتیک کارسازی باشد، اما اگر به صورت استراتژی و برنامه های درازمدت و همه جانبه مورد توجه قرار گیرد، به مصداق «الانسان حریص علی ما منع » و به مصداق » دنیا عوض شده، دیگر این حرف ها قدیمی است» و به مصداق « مگر ما بچه ایم که شما برای ما تصمیم بگیرید» و به مصداق مقاومت جوانانه در برابر هر آن چه که به سیاستگذاری های فرهنگی دولتی تعبیر می شود، به صورت معکوس نتیجه خواهد داد. ایجاد محدودیت و اختلال دائمی در دسترسی به شبکه های اجتماعی و اپلیکیشن ها و تکنولوژی های ارتباطی نیز به دلایل فنی و سیاسی و اجتماعی و به دلیل واقعیت های دنیای امروز ، امکان پذیر نیست. اگر امروز ما سی دی ها را جمع کنیم، فردا با استفاده از فیلتر شکن ها و امکانات سایت های رایگان دانلود جایگزین های دیگری در دسترس خواهد بود که الان هم هست.
پس باید بتوانیم جامعه را در مقابل بیماری های اجتماعی واکسینه کرده و« آستانه مقاومت » مردم و بخصوص جوانان را در مقابل پدیده های نامتعارف ، بی ریشه و ضد فرهنگی که به جامعه ما تزریق می شود، بالا ببریم.
بالا بردن «آستانه مقاومت» الزاماتی دارد که یکی از آن ها، عدم بسنده کردن به دین مناسکی و آیینی و بازگشت به قرائت مفهومی و محتوایی از دین و عمل به ارزش های دینی و اخلاقی است. بخصوص توسط کسانی که به دلایل مختلف ، بیشتر در جامعه دیده شده و زیر ذره بین افکار عمومی هستند.
به حکم آیه مبارکه «لم تقولون ما لا تفعلون» که عدم پایبندی به آن ، بیشترین ضربه را به نظام ارزشی و هنجاری جامعه وارد می کند، بازگشت به دین محتوایی و التزام به »عمل» باید از مسئولین و دولتمردان و صاحبان مناصب آغاز شود تا به لایه های پایین تر اجتماع تسری پیدا کند. از سوی دیگر ایجاد شرایط بسامان اقتصادی و اجتماعی، پر کردن شکاف های طبقاتی، مهیا کردن فرصت های مناسب کار و شایسته سالاری، ایجاد شرایط مناسب برای ازدواج و تشکیل خانواده و تقویت روحیه نشاط و سرزندگی و امید به آینده ، به شکل اتوماتیک بر شرایط فرهنگی و اخلاقی جامعه تاثیر گذاشته و آن را به سمت تعادل و سامان یافتن و گذار از مرحله آنومی و بی هنجاری فعلی به پیش برده و منجر به ارتقای آستانه مقاومت در برابر ابتذال و «گناه » می شود.
البته مسئله تهاجم فرهنگی و اهداف سیاسی این جریان، موضوعی است که در تاریخ معاصر ما بارها توسط فرهیختگان و صاحب نظران کنکاش و بررسی شده و به عنوان یک واقعیت عینی باید مورد توجه قرار گیرد. اما واقعیت این است که به موضوع تهاجم فرهنگی نمی توان فقط به عنوان یک پدیده وارداتی نگریست.
باید از خود بپرسیم که جامعه ای اخلاقی با پیشینه غنی فرهنگی چون کشور ما، چرا سپر دفاعی ِفرهنگی و اخلاقی خود را به زمین گذاشته و تحت تاثیر گسترده هر پدیده مبتذل وارداتی قرار می گیرد و در این فرآیند حتی گاهی کاسه داغ تر از آش هم می شود ؟
