ستون نویس نیویورک‌تایمز با بیان این که این هفته در مراسم سالگرد واقعه 11 سپتامبر در  نیویورک، صحبت های بی معنایی بر زبان رئیس جمهور آمریکا جاری شد،افزود: طبیعی است  زیر ا وقتی شخصی که عاری از ارزش های اخلاقی است، سعی می کند عظمت ارزش های اخلاقی را به مردم موعظه کند، تنها چیزی که از بیاناتش عاید مخاطب می شود، فقط حس دلسوزی است که البته مضحک و خنده دار هم هست، چون شنیدن این گونه صحبت ها از دهان یک چنین شخصی، نیرنگی بیش نیست.

واقعه 11 سپتامبر 2001، یک سقوط بزرگ برای آمریکا بود و البته برای مرتکبان آن، یک موفقیت بزرگ.این حادثه به سهم خود توانست موجی از وحشت را به روحیه ملی مردم آمریکا وارد کند. این حادثه مولد پیامدهایی بس عظیم بود که حتی خود مرتکبان آن هم هرگز تصورش را نمی کردند.رسانه های اجتماعی به دنبال این حمله، ترس و وحشت را در دل یک ملت همه گیر کرد و سیاست هم با ایجاد این هراس همگانی در دل یک ملت، توانست یک آدم لوده و دلقک را که مملو از غرایز حیوانی است، درون کاخ سفید بچپاند.این حادثه لغزیدن به سمت سراشیبی انحطاط را رقم زد.جنگی نابرابر، وفور سربازان در معرکه های جنگ، خریداران سلاح، انفجار عرصه های مالی از درون، استفاده از نیروی قهریه فارغ از مجازات، پس رفتن و رکود، اضطراب و دلواپسی و دو قطبی شدن جامعه، همه و همه از مهم ترین پیامدهای بلافصل این واقعه بود. در رویارویی با این بهت و وازدگی، آمریکایی ها و نه فقط آن ها تصمیم گرفتند که بهتر است به جای داشتن تمام چیزهایی که دارند، همه آن را منفجر کنند و از بین ببرند. این همان کاری است که همواره انسان وقتی هول زده است، انجام می دهد و اما مهم ترین محصول 11 سپتامبر، به قدرت رسیدن رئیس جمهوری ترامپ در انتخابات بود.ترامپ برنده شد و به قدرت رسید؛ اگر چه آمریکایی ها می دانستند او این ظرفیت را دارد که حرفش را به کرسی بنشاند و می خواهد برنده جنگی باشد که در بدو امر کوچک به نظر می رسد، اما ظرفیت آن را دارد که در ابعادی متوسط باشد، تا بلکه از این راه مدعایش را که «اعاده عظمت آمریکا» است، محقق کند.البته این طبیعی است که انسان ها غالبا دست به کارهای احمقانه می زنند. مثلا حمله به روسیه (توسط ناپلئون بناپارت و هیتلر) که در تاریخ ثبت شده است.حالا هم نوبت ترامپ است تا دست به یک کار احمقانه بزند.اما با واقعه 11 سپتامبر واقعا باید از چه چیزی ترسید؟با این حادثه، این فقط امنیت است که از دست رفته و تهدید و ارعاب جای آن را گرفته است. این پیروزی است که از دست می رود. هیچ چیزی برای داشتن باقی نمانده است. این اعتماد به نفس است که از دست رفته است.

این جامعه است که از دست رفته است. راجر کوهن افزود:بعد از 11 سپتامبر «فیسبوک» وارد صحنه شد و در یک دعوت همگانی بی انتها، به مردم این احساس را تلقین کرد که «تو از طبقه پست تری و هیچ کس دوستت ندارد».

همه این ها الهام بخش ترس و وحشت و آشفتگی شد و رئیس جمهورامروز آمریکا هم خوب از آن سوء استفاده کرد. همان رئیس جمهوری که تمام غرایزش را متمرکز کرده است تا ضعف انسان را ثابت کند.با این حساب، با تفکرات چنین رئیس جمهوری، هم مسلمانان و هم مکزیکی ها و نیز همه دست اندرکاران کسب و تجارت و تمام  تهدیدها علیه آمریکا، ابزارهایی هستند که رئیس جمهور برای اجرای منویاتش به آن ها نیاز دارد.«ارنست همینگوی» در کتاب «خورشید همچنان می دمد (The Sun Also Rises) »خود در فرازی نوشته است «متاسفانه خیلی راحت در طول روز می توانی راجع به همه چیز خوب پخته شوی اما در شب، حقیقت چیز دیگری است».بدترین پیامد حادثه 11سپتامبر تقریبا برای یک نسل بعد این است که مردم آمریکا همگی احساس کردند که بله مهاجمان بردند و به هدفشان رسیدند.اما این طور نیست. قاتلان «آبراهام لینکلن» و «مهاتما گاندی» و «جان اف. کندی» و «مارتین لوتر کینگ»، فقط جسم آن ها را نابود کردند، نه آرمان هایشان را.«اسامه بن لادن» با این عمل خود شیره اعتماد به نفس آمریکا را کشید، هراس را هم در بافت ملی ملت آمریکا تنید و الهام بخش یک غده سرطانی بدخیم به نام «تعصب کوردلانه » (تروریستی) شد که با آرمان احمقانه راه انداختن یک خلافت خودخوانده، همچنان بی وقفه دردل غرب ترس و وحشت ایجاد می کند و حالا این آدم لوده ای که سکان هدایت آمریکا را در دست گرفته است می خواهد دیواری بسازد تا بر آن بنشیند و از روی آن بیندیشد که چطور می تواند بیگانه هراسی و اسلام هراسی را به جهان تلقین کند.

منبع: خراسان