گروه تعاملی الف - عیسی مسلمان:
«گاهی وقت‌ها واکنشی که ما نسبت به موضوعات مختلف داریم، به اندازه‌ی اصل موضوع، دارای اهمیت و تأثیر است.»
می‌خواهم در مورد دو نوع واکنش کلیشه‌ای افراد ظاهراً حزب‌اللهی صحبت کنم. افرادی امثال خود ما که چه خوب باشیم یا بد، حداقلش این است که خوبی را دوست داریم. ولی دلیلی ندارد که چنین واکنش‌هایی داشته باشیم:
۱_ وقتی با تعریف و تمجید و مدح عملکرد مسئولین و سازمان‌های تابعه‌ی جمهوری اسلامی مواجه شدیم، بی‌درنگ و بی‌نیاز به بررسی و تأمل و تدبر، تصمیم بگیریم که نسبت به مداح محترم نظر مثبت داشته باشیم و برویم به سراغ احساس خوشحالی و جدّاً با گوینده‌ی این حرف‌ها احساس دوستی و اتّحاد کنیم.
۲_ وقتی با نقد یا نارضایتی از عملکرد مسئولین و سازمان‌های تابعه‌ی جمهوری اسلامی مواجه شدیم، بی‌درنگ و بی‌نیاز به بررسی و تأمل و تدبّر، تصمیم بگیریم که نسبت به منتقد محترم، نظر منفی داشته باشیم و برویم به سراغ احساس بدحالی و جدّاً با گوینده این حرف‌ها احساس ضدّیت و دشمنی کنیم.
این احساساتی شدن‌های بیخودی، موجب می‌شود که افراد شیاد و دغل‌کار براحتی بتوانند بوسیله‌ی چاپلوسی و پاچه‌خواری، آرمانگراییِ افراد ظاهراً آرمانگرا را به بازی گرفته و کار خودشان را پیش ببرند. و در عوض افراد دلسوز و منتقدان مصلح در تنگنای منفی نگری‌های ما، مجالی برای بیان انتقادات سازنده، پیدا نکنند.
