این روزها مسئله کمک آبی و بحران های ناشی از آن نه تنها در ایران بلکه در کل منطقه غرب آسیا و بسیاری از مناطق جهان در حال تبدیل شدن به مسئله اصلی و حیاتی کشورها و حکومت های مختلف می باشد.
نمود عینی این بحران در ایران را هم اینک در خوزستان شاهد هستیم ، استانی که علیرغم داشتن بزرگ ترین رودخانه های ایران در کم آبی و خشکسالی بی سابقه ای گرفتار شده است.
عوامل مختلفی از سوء مدیریت های وحشتناک مسئولین گرفته تا ، سد سازی های بی ضابطه و بارش های کم در سال های گذشته و همچنین مسائلی مانند عدم رعایت الگوی صحیح کشت و مسائلی از این دست باعث تشدید این بحران و و نارضایتی عمیق و به حق مردم عزیز خوزستان شده است.
کم آبی مسئله ای است که از حداقل 20 سال پیش کارشناسان مختلف در مورد آن هشدار داده و با توجه به اقلیم ایران و شیوه نادرست استفاده از آب در بخش های کشاورزی و خانگی ، ایجاد بحران های عظیم را در چند سال آینده گوشزد کرده بودند.
اتفاقی که اکنون به وقوع پیوسته و این مسئله به یک بحران تمام عیار از جنبه های مختلف انسانی ، بهداشتی ، زیستی و البته امنیتی تبدیل شده است.
واقعیت تلخ مدیریت کشور ما این است که مدیران ارشدی که در تهران و مراکز نشسته و حتی یک لحظه آب سرد و گرمشان قطع نشده و با توجه به سطح بالای زندگی که در این سالها برای خود فراهم کرده اند ، حتی نمی توانند به مصائب و مشکلات اکثریت مردم در جنبه های مختلف فکرکنند و اصولا قادر به درک شرایط سخت مردم نیستند.
این مسئولین عزیز در فضایی هستند که اگر گفته شود مردم فلان استان آب خوردن ندارند پاسخشان این است که بروند آب معدنی بگیرند. مانند آن درباری فرانسوی که در جواب نان نداشتن مردم گفته بود که خوب اگر نان ندارند بروند کیک بخورند.
نگارنده چندی پیش در مقاله " یک دولت جدید و هزار راه نرفته " بحران کم آبی را به عنوان یکی از چالش های عمده و حیاتی کشور معرفی نموده که بایستی در اولویت های دولت جدید قرا بگیرد ،که با توجه به شرایط بوجود آمده یقینا این مسئله به اولین مسئله داخلی دولت جدید تبدیل شده است.
در هر صورت بحران کم آبی خوزستان را می توان در کوتاه مدت با راهکارهایی که هم اینک در حال انجام است موقتا مهار کرد اما مسئله اساسی این است که در صورت غفلت از این شرایط و در صورت بروز تنش آبی به صورت همزمان در چند استان کشور که هم اکنون استان های کویری ایران در مرز این تنش قرار دارند ، حل و فصل موضوع بسیار پیچیده و سخت شده و به بحران های عمیق تری منجر می شود.
به هر حال این هشداری است به مسئولان رده بالای کشور و نظام که مسائل ایجاد شده در خوزستان فقط نوک قله این بحران عمیق و عظیم است که پدیدار شده و با توجه به شرایط اقلیمی و بی کفایتی هایی که در این حوزه در دهه های گذشته انجام شده تنش آبی و بحران های حاد انسانی ، بهداشتی ، اجتماعی ، اقتصادی و امنیتی ناشی از آن کل کشور را تهدید می کند.
