محمود فکری سرمربی استقلال با انتشار پستی در اینستاگرام به درگذشت داور جوان فوتبال ایران واکنش نشان داد به این اتفاق واکنش نشان داد. فکری با انتشار پستی در صفحه شخصی اش در اینستاگرام، در مورد این اتفاق تلخ نوشته است:
«سوت پایان...
شنیدم جوان بود و اهل شهرستان فارسان (استان چهارمحال و بختیاری) که در کنار داوری، کارگری هم می‌کرد. چند بار هم به او وعده استخدام دولتی دادند اما...
شنیدم اسماعیل عابدی سال‌ها سرپرستی پدر و مادر بیمارش را بر عهده داشت و هزینه زندگی شش خواهر خود را تامین می‌کرد. دست آخر هم طاقتش طاق و توانش تمام شد و...
دل آدم می گیرد. او را نمی شناختم اما انسان که هستم. اسماعیل عابدی هم مثل من و خیلی های دیگر عضوی از خانواده بزرگ فوتبال بود که امروز دیگر نیست.
آدم دلش می گیرد برای جوانی که می خواست شرافتمندانه زندگی اش را بسازد و نتوانست. آدم دلش می گیرد برای داوری که یک عمر برای فوتبال دوید، عرق ریخت، سوت زد، قضاوت کرد و قضاوت شد اما بالاخره سوت پایان زندگی اش را خودش زد.
سوتی که شاید عادلانه نبود، شاید اشتباه بود ولی هیچ کسی حق ندارد او را قضاوت کند. لطفا قضاوت نکنید و یک لحظه و فقط یک لحظه خودتان را جای اسماعیل عابدی بگذارید. یک لحظه جای خود را با او عوض کنید. کم نمی آورید؟ شرمنده پدر، مادر و شش خواهر خود نمی شوید؟
چقدر وعده و وعید پوچ و توخالی بشنوید و دوباره امیدوار شوید؟ اسماعیل عابدی نمادی از جامعه شریف داوری است. مردان سیاهپوشی که امروز سیاهپوش یک داور جوان و زجرکشیده هستند.
به نوبه خودم این مصیبت و ضایعه دردناک را به خانواده محترم عابدی و جامعه داوری تسلیت عرض می کنم. امیدوارم متولیان فوتبال کشور اسماعیل عابدی و اسماعیل عابدی ها را دریابند. جامعه داوری را دریابند و بدانند داوران بسیاری با سیلی صورت خود را سُرخ نگه می دارند و تلاش می کنند عادلانه با کمترین دستمزد ( شاید هم بدون دستمزد) در لیگ های مختلف فوتبال ایران سوت بزنند.
پرسش من این است که چرا بخشی از درآمد فوتبال به داوران پرداخت نمی شود؟ چرا یک داور باید این همه مشکل داشته باشد و حق الزحمه واقعی اش را نگیرد؟
در فوتبالی که بازیکن، مربی، مدیر و همه و همه درآمد مناسبی دارند باید حق واقعی جامعه داوری را داد و بعد انتظار داشت.
در پایان امیدوارم فدراسیون فوتبال دلیل نومیدی اسماعیل عابدی را دریابد و به قشر داوری و داوران شریف فوتبال ایران بیشتر برسد. البته امیدوارم!»
