بقا در دنیای مجازی چه معنایی دارد و مرگ در آن چه نمودی دارد؟!
حتما تجربه کرده اید که اگر مدتی پستی منتشر نکنیم، کامنتی ننویسیم، لایک نکنیم و پاسخ کامنتهای دیگران را ندهیم، دوستانمان می پرسند: چرا نیستی؟!
حرف درستی است، نیستی و مرگ در دنیای مجازی، ناتوانی از «جلب توجه» است و غریزه حفظ بقا یعنی تلاش حداکثری برای دیده شدن و جلب توجه!
جلب توجه البته مراتب گوناگون دارد. روی صحبتم به هیچ وجه با آنهایی نیست که برای حفظ بقا در دنیای مجازی، اندام خود را به نمایش می گذارند، کرشمه می آیند، فحاشی و لودگی می کنند و یا دروغ و شایعه می سازند تا بیشتر دیده شوند و بیشتر لایک بخورند!
اتفاقا با آنها می شود کنار آمد و راحت بی خیالشان شد، صحبتم با اصحاب مدعی فکر و اندیشه و فرهنگ است که گاهی برای جلب توجه و رقصیدن به ساز مخاطب، روی به مغالطه، تناقض، تقلیل و تحریف می آورند. بعضی ادعاهای طرح شده این دوستان در فضای مجازی به قدری سطحی و سخیف هستند که حتی ارزش نقد و بررسی را هم ندارند، اما به هر حال در سایه حضور میلیونی کاربران این فضا، کم و بیش مخاطبانی هم پیدا می کنند و به خوبی دیده می شوند.
واقعیت تلخی است، اما فرهیختگان نیز گاه در دنیای مجازی به گدایی «توجه» می افتند و با مثله کردن حقایق تاریخی و معرفتی، دنبال دیده شدن هستند. یکی مدعی قبولی توبه حتی در صحنه قیامت می شود، دومی حکومت علی علیه السلام را مملو از رانت و فساد تصویر می کند، دیگری توحید را بدون علی بی معنا می داند و آن دیگری خمینی را بالاشهری معرفی می کند!
نقد و قضاوت در مورد این اقوال تازه بماند برای اهلش، اما به حکم غریزه حرجی بر این دوستان نیست! هرچند نباید فراموش کرد که تعالی انسان در کنترل و رهایی از غرایز است و البته که گشودن این دام پر پیچ و نامرئی به این آسانی ها هم نیست! دروغ چرا، شاید همه ما در مراتبی از آن گرفتاریم... یا رب مدد!
