به گزارش اکونومیست، طی آتش گرفتن جنگل‌های استرالیا ۱۱ میلیون هکتار این کشور در آتش ناپدید شدند و ۲۶ نفر جان خود را از دست دادند و ۲.۳۰۰ خانه نیز در آتش سوخت.
اما این آمار و ارقام تنها بخشی از موضوع است؛ طی این اتفاقات هاله‌ای از دود بر روی قسمت جنوبی اقیانوس آرام پراکنده شده است.
شاید گمان کنید که استرالیا کشور آسیب‌پذیری است و رخ دادن چنین حوادثی در آن جا بدیهی است اما این طور نیست و خیلی از کشورهای دیگر نیز شرایط یکسانی با استرالیا دارند و آنچه در میان استرالیا و سایر کشورها تفاوت ایجاد می کند سیاست‌های رهبران این کشورها است.
در سراسر جهان فصل‌های آتش روز به روز طولانی تر می‌شوند و آسیبهای بیشتری به محیط وارد می‌کنند به عنوان مثال مناطقی مثل ساحل غربی آمریکا ، مدیترانه ، آفریقای جنوبی و مناطق آسیای میانه در خطر آتش سوزی هستند.
با وجود این شرایط واقعیت هایی در پشت پرده‌اند که در آتش سوزی استرالیا از همه چیز مهم‌تر هستند مثلا اینکه با تغییرات آب و هوایی که در حال حاضر شاهد آن هستیم احتمال وقوع چنین آتش سوزی ها روز به روز بیشتر می‌شود و یا اینکه هر چقدر آتش سوزی‌ها گسترده تر و شدید تر باشند را های قدیمی دیگر در متوقف کردن آن ها کار ساز نخواهند بود.
برخی از کارشناسان بر این باورند که آتش سوزی ها امری بدیهی هستند و متوقف کردن آن ها کار ساده ای نیست و نیاز به توافق‌های بین المللی دارد به همین دلیل برای جلوگیری از هرچه بیشتر صدمات اقتصادی باید درباره چگنگی زندگی با آتش تدابیری بیاندیشیم به عنوان مثال به ساخت خانه هایی اقدام کنیم که در برابر آتش مقاوم باشند.
به نظر کارشناسان مشکلات اقتصادی که آتش سوزی ها برای رهبران یک کشور ایجاد می کنند می تواند راه نجات از سیاست های اشتباه آن ها باشد چراکه در آتش سوزی که در کالیفرنیا اتفاق افتاد بیمه های این ایالت بیشتر از ۲۴ میلیارد دلار ضرر دیدند و ریسک آتش سوزی و ساخت دوباره مسکن سرمایه گذاران را مجبور می کند که در اشتیاقی به سرمایه گذاری در مناطق پر خطر نداشته باشند.
آنچه در آتش سوزی ها نقش حیاتی ایفا می کند سیاست هایی است که رهبران این مناطق پیش می گیرند و در استرالیا سیاستمداران محافظه کار آنها در پی کمرنگ کردن مسائل زیست محیطی هستند چرا که بیشتر از ۷۰ درصد صادرات این کشور از منابع طبیعی آن استخراج می شوند که مهم‌ترین آنها عبارتند از زغال سنگ و سنگ آهن که به چین صادر می شوند.
به نظر می‌رشد دیر یا زود این اتفاق می افتاد. از این رو سیاستمداران باید برنامه ها و سیاست های خود را با تغییرات آب و هوایی پیش ببرند چراکه زمین روز به روز در حال خشک تر شدن و کم آب شدن است.
