به گزارش ایسنا، سردار معز خادم حسینی از فرماندهان لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) در دوران دفاع مقدس درباره شهادت یکی از همرزمانش در شب نیمه شعبان روایت می‌کند: نیمه شعبان سال ۱۳۶۶ درون قرارگاه تاکتیکی لشکر ۱۰ سید الشهدا (ع) در غرب کانال ماهی بودیم که حاج احمد عرقی از راه رسید. گویا در تهران پیگیری درمان جراحاتش بود. شنیده بود عملیاتی در حال طرح ریزی می‌باشد و به وجودش احتیاج است. درمان را رها کرده و خودش را به مقر رسانده بود.
تمام فرماندهان در نیمه شعبان جمع شده بودند. نزدیک غروب بود که برای وضو گرفتن از قرارگاه بیرون رفت تا نماز اقامه کند. ما نیز با تعدادی از فرماندهان از جمله شهید سیدمحمد زینال‌حسینی فرمانده تخریب لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) داخل سنگر بودیم.
یک دفعه صدای انفجار مهیبی به گوشمان رسید. از سنگر بیرون پریدیم دیدیم شهید جعفر محمدی فرمانده عملیات لشکر که او هم بیرون قرارگاه بود غرق خون روی زمین افتاده و حاج احمد عراقی هم بالای سرش است. دشمن قرارگاه تاکتیکی را گلوله باران کرد. همه جا گرد و خاک شده بود و چشم چشم را نمی‌دید.
گرد و خاک که خوابید حاج احمد هم روی زمین افتاده بود. همه وجودش را ترکش گرفته بود. سر و صورتش پر خون بود. شهید سیدمحمد زینال‌حسینی دوید سمت حاج احمد عراقی؛ حاج احمد زنده بود ولی به سختی نفس می‌کشید. کمک کردند و حاجی را داخل خودرو گذاشتیم و از منطقه دور کردیم. حاج احمد اما به همرزمان شهیدش پیوست.
